Weet iemand een goede schoudersteun voor een 1/8 en 1/4 viool (liefst gecombineerd)? De Kun collapsible mini ben ik al ergens tegengekomen. Is dat wat?
Of de Kun-serie wat is weet ik niet. Wat ik wel weet is, dat de Wolf Forte-secondo serie door de vele instelmogelijkheden nogal slap is. Verbuigt erg gemakkelijk waardoor de steunen van de vioolrand afglijden, met als gevolg beschadigingen aan de lak. Ik heb de secondo ooit eens aangeschaft voor een halve viool, maar ben er niet echt tevreden over. Ik vermoed dat de Wolf-Primo serie beter voldoet, maar die is dacht ik niet in de afmetingen voor een 1/4 - 1/8 viool verkrijgbaar. De Primo-serie is uit een stuk met opstaande rand en is daardoor veel steviger. De breedte-instelling vindt plaats door verbuigen van de steunen, maar dat hoeft (meestal) maar eenmalig. Is ook de eerste serie waarmee Wolf op de markt kwam en.."never change a winning team"! Dus dat zal wel de reden zijn dat die nog steeds verkrijgbaar is. (Dit bericht is door soundboard bijgewerkt op 03/11/2006 om 11:28 uur)
Wolf Forte secundo voor kleine modellen is een goede keus, Kun (collapsible) mini ook; kinderen vinden de Legokleuren waarin hij ook wordt geleverd soms heel interessant. De Wolf Forte Primo wordt voor kleine maten helemaal niet geleverd! De 4/4 maat van de Primo is nog zelden gevraagd.
In een van mijn vorige posts heb ik een type verkeerd geduid. Daar waar ik het had over een opstaande rand en de eerste Wolf shoudersteun, moet het gaan om de “Resonans” en NIET om de Forte Primo. De “Resonans” is verkrijgbaar tot ¼ grootte. De Wolf FP heeft geen opstaande rand, dus zal Bert wel vreemd hebben gekeken bij mijn verhaal. Blijft overeind staan, dat ik de Wolf Forte secondo slappe gevallen vind. Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn de Wolf Super Flexible, die traploos in hoogte verstelbaar is en geschikt voor alle vioolmaten. De bepolstering is zelfs in spanning instelbaar.
Hartelijk dank voor de antwoorden! Zelf gebruik ik een Kun en neig toch naar zo'n ding in het klein. Is de Kun mini coll. ook goed in hoogte en breedte verstelbaar? Zo te zien op de plaatjes op internet is de breedte niet traploos te regelen. Klopt dat? De vioolbouwer bij ons in de buurt heeft ze in ieder geval niet. BB ik kan er bij jou zeker niet eentje 'op zicht' bestellen? (Dit bericht is door Wim bijgewerkt op 03/11/2006 om 17:03 uur)
Frits, Resonans zou eigenlijk Resoramp moeten heten; ze worden terecht dan ook niet meer gemaakt bij mijn weten. Wolf FS wordt inderdaad een beetje slap in de enkels na enig gebruik. Wim ik stuur je een PM over de handel, want anders komen daar maar weer opmerkingen over
Ik heb aangegeven waarom ik Resonans erg goed vind. Voor mij dus geen naamsverandering c.q. verbastering. Daarbij komt dat ze nog steeds worden gemaakt en verhandeld. Dus wanneer het een regelrechte ramp zou zijn, zou niemand ze willen hebben en zouden ze niet meer in de handel zijn. Maar nog steeds goed verkrijgbaar hoor. Misschien niet bij jou in het assortiment? Kijk, er zal geen vraag naar zijn wanneer je ze niet in het assortiment hebt. Dus om dan te zeggen dat er geen vraag naar is, lijkt me de boel omkeren.
Nee hoor, ik heb alle drie hoogten nog ergens liggen, ingekocht in 1990, nog niet een keer naar gevraagd; wel veel klanten die hun al dan niet halfverroeste resonans kwamen inruilen (nou ja, ze brengen natuurlijk niets op) tegen een echte schoudersteun. b.v.k. een KUN en daarbij verheerlijkt keken, alsof ze jaren in te kleine schoenen hadden gelopen en nu eindelijk een paar van de juiste maat troffen! Mijn importeur levert ze niet meer. Wellicht anderen nog wel, maar een bestseller is het de laatste 20 jaar niet geweest. Maar ja: geen schouder is hetzelfde.
Heifetz, Milstein, Kogan, Ricci, Perlman, Mutter, Szeryng, en nu ook Repin spelen zonder schoudersteun.
De viool wordt NIET op de schouder gehouden, maar met de onderste rand op het SLEUTELBEEN. De schouder moet volledig vrij blijven.
Maak je geen zorgen Frits, zonder steun spelen is een van de opties die ik zelf ook altijd noem bij het kiezen van een steun door een klant. De schoudersteun is een relatief recente toevoeging aan het instrument. Je kunt best zonder, maar de meeste mensen vinden het comfortabeler.
Is waarschijnlijk weer een modegril aan het worden: spelen zonder schoudersteun. Het instrument dan maar op het sleutelbeen leggen, levert weer demping op, omdat er veel meer contact is dan met een schoudersteun, die zijn steunpunten aan de rand van de viool heeft. Er zijn trouwens ook schoudersteunen die van links naar rechts geheel contact maken met de bodem van het instrument: meer demping kun je niet hebben. Dus of dat nu zo'n goed idee is vraag ik me af. Je ziet ze niet veel overigens.
Hiermee ben ik het niet eens; juist de schoudersteun is een modeverschijnsel. Vroeger werd er altijd zonder steun gespeeld. En zelfs mét een steun moet de viool nog steeds met de rand op het sleutelbeen liggen! Meestal wordt zo'n schoudersteun (prothese) gebruikt door violisten die het eigenlijk helemaal niet nodig hebben. Er zijn veel grote violisten die het gebruik hiervan afraden. In mijn eigen vioolklas zijn er maar een paar die met steun spelen en daar inderdaad baat bij hebben, maar meestal is het overbodig terwijl men er nu, zeer ten onrechte, van uit gaat dat het een vanzelfsprekendheid is om met zo'n ding te spelen. Het is zeer moeilijk voor iemand die geleerd heeft mét steun te spelen om nog om te schakelen maar als je vanaf het begin leerde om zonder steun te spelen (en daarin door een goede leraar begeleid wordt) is dát juist een vanzelfsrekendheid. En dan nóg iets: een viool zonder steun en op het sleutelbeen gehouden klinkt beter.
Johan, Dank voor je reactie die in ieder geval mij uitnodigt tot het volgende: “En zelfs mét een steun moet de viool nog steeds met de rand op het sleutelbeen liggen!” Als dat waar is, zou een schoudersteun niet meer nodig zijn. Het lijkt mij dat het lengteverschil tussen kinstuk-rand viool en afstand sleutelbeen- kaak niet in alle gevallen adequaat is om zonder schoudersteun te kunnen spelen. Omdat de huidige gemiddelde lichaamslengte (en daarmee ook de halslengte van de mens) veel groter is dan die van 300 jaar geleden, kan naar mijn mening niet worden verwezen naar die tijd als het gaat om de halslengte van de mens. We hebben het dan over een toegenomen lichaamslengte van gemiddeld 30 cm, zodat die toename al gauw enkele centimeters bedraagt voor de halslengte. Het gaat er om een juiste aanpassing te hebben voor het verschil in de eerder genoemde afstanden, zodat er geen gedwongen verkrampte standen worden aangeleerd. Een dergelijke verkramping gaat niet alleen gepaard met pijn, maar tevens met een slechter spel omdat de gehele hand steeds probeert het instrument overeind te houden en het hoofd gedurende het spel in een ongewone dwangstand verkeert, met alle gevolgen van dien. Maar waarom moet er per sé contact zijn met het sleutelbeen ook als er een schoudersteun wordt gebruikt? “Er zijn veel grote violisten die het gebruik hiervan afraden”. So what? Zo’n opmerking bewijst helemaal niets. Er zullen evenveel grote violisten zijn die het tegendeel beweren. “In mijn eigen vioolklas zijn er maar een paar die met steun spelen en daar inderdaad baat bij hebben,…” Dat lijkt me een logisch gevolg van de voorkeur die de leraar heeft. Want uit alles blijkt dat je geen voorstander bent van een schoudersteun. Dus je leerlingen zo’n ding aanpraten zou onlogisch en een grote uitzondering zijn! “En dan nóg iets: een viool zonder steun en op het sleutelbeen gehouden klinkt beter”. Ik heb hier toch ernstige twijfels over, omdat de hele klankkast veel dichter bij het lichaam zit, zo niet veel méér contact daarmee maakt, dan in vergelijking met een schoudersteun met aan beide zijden een pootje. De geluidsstraling wordt gehinderd en eerder geabsorbeerd. Hetzelfde doet zich voor bij een kinstuk over het staartstuk in vergelijking met eentje links naast het staartstuk.
Niet zeuren Frits, ik heb het allemaal netjes afgehandeld buiten dit forum, met name om opmerkingen van jou kant te vermijden en nu toch weer een sneer: wat heb je tegen me?
Lieve help, wat een verdachtmakingen allemaal. Ik bedoelde er niet meer mee dan dat iemand (Wim) die bekend is met dit forum, zichzelf gelukkig mag prijzen dat er een mogelijkheid is dit zo te regelen. Daarom : “via dit medium” en fijn voor beide partijen. Niks sneer naar jou toe. Als jij dat er van maakt moet jij dat weten, daar kan ik niets aan veranderen. Ik kan jouw vraag met een wedervraag beantwoorden: wat heb je tegen mij? Waarom zo negatief gedacht?
Dat is op grond van eerdere opmerkingen op dit forum van jouw kant. Je reactie scoorde m.i. wat mij betreft wel erg laag op de schaal van nut en noodzaak, zodat ik wel moest concluderen dat het ironisch of erger bedoeld was. Als dat niet zo bedoeld was: des te beter, maar ik lees liever jouw meestal uitstekende inhoudelijke bijdragen als "toch maar weer mooi gelukt via dit medium" etc.
