Er bestaat een stuk gecomponeerd door Paganini waar alle noten geproduceerd worden op de G-snaar: Mozes-Fantasie. Nu kun je dat natuurlijk ook prima spelen op een viool waar vier snaren op zitten, maar hier is een violist (Antal Zalai) die alleen de G-snaar op zijn instrument heeft zitten: Dat is toch wel heel vreemd dacht ik, want de kamdruk van normaal 25 kg is nu gereduceerd tot 7,5 kg. Dat moet toch effect hebben op de klankkarakteristiek van het instrument? Alle kamdruk geconcentreerd op de plek waar de zangbalk zit en nauwelijks druk op de stapel! Vreemd dat het instrument best nog redelijk goed klinkt. Het lijkt me ook dat de kam gauw gaat kantelen en dan niet naar voren of naar achteren maar omklapt naar links. Echter, als ik de beelden goed bekijk zitten er op het staartstuk twee fijnstemmers. Als daar geen snaren aan vast zitten wordt het een groot gerammel en dat is niet te horen. M.a.w.: zouden er dan toch ‘onzichtbare’ snaren gespannen zijn op de plaats waar de E en de A zitten? Transparante snaren van nylon of Perlon®? Gewoon om wat tegendruk te krijgen? Wie heeft een idee hierover?
Lijkt me ook lastig spelen. Om goed te horen of je zuiver speelt let ik bijvoorbeeld op het mee-resoneren van losse snaren. Dit zorgt ook voor een vollere klank op mijn (alt)viool en geeft extra boventonen. Met maar 1 snaar mis je dit ook allemaal....
Het klinkt inderdaad uitstekend. En je zou inderdaad ook verwachten dat de kam uit het midden schuift. (Je zou bijna gaan denken dat de kam vastgelijmd is) Paganini heeft overigens ook een stuk geschreven voor G en E snaar. Als hij dit zelf speelde tijdens concerten maakte hij het zichzelf gemakkelijk, hij gebruikte een viool met de G en de E snaar naast elkaar. Dat is lekker snel wisselen natuurlijk.
Dat zal dan op de D- en A-positie zijn geweest? Zijn daar ergens bewijsstukken van dat Paganini op deze manier de snaren aanbracht? Ik heb er niet eerder van gehoord.
Er zijn verschillende publicaties en websites waar e.e.a wordt uitgelegd. Hij gebruikte ook een vlakkere kam om sneller te kunnen wisselen. Verder stemde hij de viool een noot hoger dan het orkest zodat zijn viool er als het ware uitsprong. (Hogere spanning geeft meer en ander geluid) Ook gebruikte hij alternatieve stemmingen om moeilijke passages gemakkelijker te kunnen spelen. Maar we kunnen de beste man niet meer vragen of het allemaal waar is.
