Ik ben een verschrikkelijke beginner, meer verstand van gitaarspelen eigenlijk, en daarom dit (misschien wel gitaristen-) vraagje: Wat is een "normale" snaarhoogte? Bijvoorbeeld gemeten van het begin van de toets (dus waar de snaarhoogte het grootst is). Vinden violisten dit net zo belangrijk als gitaristen?
1 ding weet ik al; als ik 1 van de tussenliggende snaren indruk op een hele hoge positie dan kan ik er niet bij met mijn strijkstok.
Als je bedoelt de plaats waar de snaren de grootste hoogte hebben bij de toets is dat aan het eind. (Het begin van de toets is het punt zo dicht mogelijk bij de krul, nét voor het kielhoutje waar de snaren overheen lopen). Een 'normale' hoogte aan het eind van de toets is voor de G: 5,5 mm en de E: 3,5 mm. Dan zit er bij het kielhoutje ook nog een bepaalde hoogte tussen de snaren en de toets die bepaalt hoe gemakkelijk (of moeilijk) de snaar is in te drukken in de lagere posities. Als daar te veel ruimte heerst, is het lastig spelen. Te weinig ruimte geeft ook hier 'gerammel'. Dus dat moet precies goed! Het is niet zo zeer een kwestie van belangrijk vinden, maar eerder een must, anders valt het instrument niet te bespelen. Een lagere snaar zoals de G heeft een grotere amplitude dan de veel hogere E, dat komt mede door het verschil in snaarspanning. Er moet daarom meer ruimte zitten tussen toets en snaar bij de G dan bij de E, anders raakt de snaar de toets en krijg je te maken met 'gerammel'.
Kijk aan. Ja ik bedoelde inderdaad het eind in plaats van het begin. Ik had de indruk dat het wat hoog was en dat dat een van de tekortkomingen van mijn brandhout viool was. Maar zo op het oog lijkt de hoogte exact overeen te komen met wat jij zegt. Bedankt
De kam wordt aangepast, pas gesneden naar de stand van de toets, niet andersom! Die stand (van de toets) is voor ieder instrument weer een ietsje anders. Dus een kam pas snijden heeft niet alleen betrekking op de correcte passing van de kamvoetjes aan het oppervlak van het bovenblad, maar tevens is de totale kamhoogte van belang. Daarbij komt dan ook nog de ronding aan de bovenkant. Sommige spelers willen een relatief vlakke ronding, anderen hebben liever een wat rondere om te voorkomen dat ze steeds een andere snaar aanstrijken.
