Even een vraagje voor de bouwers onder ons. Op een van mijn speurtochten op internet kwam ik een aantal video’s tegen over uiteraard vioolbouw waarin een meneer een wel heel aparte mal gebruikt. Het gaat over een binnenmal, met het truckje van de man heb je de binnenmal eruit zonder al te veel problemen, ook als je de randen al verstevigd hebt. Zelf gebruik ik eveneens een binnenmal maar dan wel gewoon een standaard model. Ik vind het best slim. Remi
Wel heel veel werk om zo'n mal te maken en het "uittikken" van de krans met achterblad is toch niet een echt een groot probleem?
Bert, Ik heb tot nu toe alleen met een binnenmal gewerkt van multiplex maar heb ze ook gezien van triplex een tussen laagje/pootjes en weer triplex zoals ik ze ook wel gezien heb voor de cello. Overigens vindt ik de betreffende man heel schoon en netjes werken als ik het met de bende vergelijk welke ik altijd veroorzaak. Ook zijn werkwijze, de volgorde van werken vind ik wel apart maar hij werkt heel schoon en duidelijk. De mal welke dus uit elkaar kan vind ik best een goed idee. Remi
Werkt hij in het "echt" ook zo netjes, of is het normaal -als de canera niet aanstaat- ook bij hem een lichte chaos. Zo te zien is hij een goede klant bij DICTUM GmbH.
Een goede Dictum-klant vanwege die klemmen? Het lijkt me best een heel werk om een dergelijke mal te gaan maken. De traditionele mal werkt naar mijn mening toch ook prima? Zo’n matje met openingen waar eventuele ‘troep’ doorheen valt vind ik wel een idee! Heeft iemand een idee wat voor lijm die knakker gebruikt? Als ik er zo lang over doe voordat ik de boel samen lijm is de lijm al lang gegeleerd (omdat het dan te sterk is afgekoeld.) Hij is zeker 40 seconden bezig voordat de eerste klem er op gaat: start op 4.00min. Laatste klem aangedraaid op 6.00min. Is vast geen huidenlijm! Het filmpje gaat zo vanaf 6 minuten over de rest van het samenbouwen der delen en laat verder niets bijzonders zien. Op 13. 53 min. zie je dat hij met een vijl de topzadel tegen de nerfrichting in vijlt. Heeft ‘ie mooi geluk dat er geen stuk(je) afbreekt! De werkplaats is extreem ‘clean’. Erg steriel.
Frits & Bert, Dus niet alleen bij mij is het een bende als ik bezig ben? Frits, details, detail, details. Het zal jou niet opvallen het zou mij eerder een wonder zijn als je "details" zou missen.
In ieder geval gaat het bovenblad er wel gemakkelijk áf wanneer het open moet. In een eerder stadium laat hij bij het achterblad wel zien dat hij weet hoe je lijm met een mes "tussenwerkt" Vreemd.
Dat is niet te zien. Er staat wel een HerDim (Dicktum) lijmkoker op de tafel: iets anders dan huidenlijm of desnoods beenderlijm kun je daar toch niet mee verwerken. Mogelijk is het tussenwerken van de lijm er uit geknipt en moet je het instrijken van de krans zien als voorstrijken omdat het zeer schraal wordt aangebracht: zoals het getoond wordt blijft het blad niet lang zitten, áls het al blijft zitten.
Er bestaat ook lijm wat je moet aanlengen met warm water. Weet niet hoe dat spul heet, maar je koopt het in poedervorm.
Ik weet het niet geheel zeker. Er bestaat ook een synthetische lijm in poedervorm die je in warm water aanlengt. Dan is zo'n lijmkoker van Dictum ook wel handig. Ik kom er via Google ook niet achter. Ik heb het zelfs wel eens in handen gehad en overwogen het aan te schaffen. (Was trouwens wel in Nieuw Zeeland, daar was het vrij algemeen verkrijgbaar).
Hallo, hoewel ik niet actief reageer, lees ik nog steeds wel veel mee. En naar aanleiding van dit topic heb ik een vraag over het lijmen. Bij mijn viool ben ik ook het lijmen van de bladen voorbereiden, daarvoor keek ik onder andere naar de documentaire waarin M Besseling een viool maakt. Hij heeft ook het blad los en smeert eerst lijm op het blad, dan op de krans en hoekblokjes. Vervolgens legt hij het blad precies op de juiste plek door middel van pinnetjes in het bovenste en onderste blok die ook in het blad passen (hier maakt de bouwer in het filmpje dat bij dit topic hoort ook gebruik van). Daarna klemt hij het blad op de krans (ik moet hierbij vermelden dat niet het hele proces en de timing duidelijk in de film naar voren komt). Dit lijkt me een mooie en eenvoudige manier om te lijmen, maar als ik jullie goed begrijp is huidenlijm daar niet geschikt voor (te korte verwerkingstijd), dus kan ik het beter doen door met een (dun en bot) mes lijm tussen krans en blad, die ik al geklemd heb, aan brengen. Het leek mij dat doordat er pinnetjes gebruikt worden, de bouwer zeker weet dat de bladen op de juiste plek zitten en dat het klemmen dan snel en zonder dat het blad op de plek gehouden moet worden aangedraaid kunnen worden? Ik ben benieuwd naar jullie bevindingen! Daarna zal ik één van beide methodes kiezen voor mijn viool. Daphne
Daphne, Het gebruik van de twee pennen wordt door velen toegepast om te dienen als fixatiepunten van de bladen. Ikzelf doe dat niet en die werkwijze is gebaseerd op hetgeen door Otto Möckel wordt beschreven in zijn bekende boekwerk 'Die Kunst des Geigenbaues'. In sommige commentaren op andere fora heb ik wel gelezen dat dergelijke pennen het samenlijmen juist bemoeilijken omdat je het aantal vrijheidsgraden beperkt. Onder andere Michael Darnton zegt dat deze manier belemmerend werkt. Wat veel bouwers doen en wat ook ik hanteer: het blad zonder lijm in de juiste positie brengen en met de klemmen vast zetten. Daarna een aantal klemmen los maken zodat er voldoende ruimte komt om er met een spatel oid hete lijm tussen te brengen. Daarna vast klemmen en naverwarmen met een föhn, warme lamp of anderszins. Altijd met de hoeken beginnen, daarna volgen de boven- en onderklos, steeds een gedeelte vrij maken om er lijm tussen te kunnen brengen en daarna de klemmen weer vast zetten. Bij ieder deel wat is gelijmd de overtollige lijm weghalen met een kwast die nat is gemaakt met heet water, de lijm weghalen en de kwast afvegen aan een spons gaat uitstekend. Haal je die lijm niet weg en laat je die hard worden, dan is het later een heel werk om die lijm weer weg te krijgen. Lijm heeft een nadelige invloed op de lakprocedure: niet lak aanbrengen op lijm! Zo het hele blad door werken: deel voor deel. De tijd die nodig is om de lijm aan te brengen en de klemmen aan te draaien is voldoende kort om de hete lijm nog niet te doen geleren. Het naverwarmen zorgt ervoor dat de lijm weer vloeibaar wordt en de lijmnaad zo dun mogelijk! Na het verwarmen nagaan of de klemmen nog wat kunnen worden aangedraaid. Het voordeel om de hoeken als eerste te doen is, dat de rest van de krans –als dat nodig mocht zijn- nog wat gewijzigd kan worden. Ik hoop dat je met deze informatie er bij, tot een keuze kunt komen. FO
Voordat ik een bovenblad op het corpus lijm, plak ik vlak tegen de bovenrand van de krans een strook verftape van 1,5 cm breed, rondom de hele krans. Het neemt even tijd om het zorgvuldig te doen, maar ik heb nu helemaal geen last meer van lijm die op de krans komt en later dan problemen kan opleveren bij het gronderen.
Is dat wel zo? Die tape bevat een lijmlaag en het is maar de vraag of er geen lijm aan de krans blijft zitten. Die lijm krijg je er niet met water af, hetgeen bij huidenlijm wél het geval is!
Leuke vraag: is dat wel zo? Ik spreek toch uit ervaring? Eigen vinding, zogezegd. Die tape gaat er vlekkeloos af, zeker als je Easy Mask KleenEdge gebruikt, er blijft niks geen lijm achter op de krans! Deze tape is namelijk speciaal voor verse verflagen ontwikkeld, opdat de ondergrond bij verwijdering niet meegaat. 't Bevalt me uitstekend. Ja Frits, er zijn meer mensen die al zelfstandig denkend tot leuke oplossingen kunnen komen! Die overtollige lijm trek ik lekker weg met de tape. Zo! Je kunt met tape ook prachtige versieringen maken op toetsen en staartstukken...
Ik denk altijd zelfstandig! (Ik heb nog niemand gevonden die mijn denken kan overnemen!) Ik zag laatst op de reclame dat er een nieuw soort tape is waar gegarandeerd de verf niet tussen loopt. Weet alleen de naam van dat spul niet meer, of was dat ook KleenEdge? De hechting is dus niet zodanig dat je de verse laag eraf trekt en de lijm blijft aan de kleefband zitten bij verwijderen? Misschien is het een goed idee eens te gaan proberen.
Hoera! En bij een nog ongelakte viool dient de tape gewoon als beschermlaag. Je moet de tape vlak tegen de bovenrand plakken, een halve mm of zo, of nog dichter. Niét even hoog, dan loop je het risico dat het papier rondom in de lijm zit en moet je de hele rand ontdoen van papier. Probeer het maar eens en vertel dan je ervaringen op dit forum. En wat , Frits, jouw denken betreft: goede ideeën/tips neem ik dadelijk over, daar is dit forum toch voor?
Ik vind afplakken van de krans onzin, onnodig en zelfs ongewenst. Uitgelopen lijm is nadien heel goed te verwijderen met water en een klein houten spateltje. Beter dan een onbekende lijmsoort waarvan je niet weet wat hij met het hout doet en het risico van vezels die aan het plakband blijven kleven. Ik ben ervan overtuigd dat "de oude meesters" ook geen afplakband gebruikten (het was er gewoon nog niet) en problemen met gronderen van de krans heb ik met de traditionele methode zelf nooit gezien.
