Een Russisch topviolist die regelmatig optrad voor volle zalen besloot om ook eens als straatmuzikant te gaan optreden, hij trok een oude jas aan zette een verschoten petje op het hoofd en hij begon bij het station zijn kunsten te vertonen. Hij speelde werkelijk de sterren van de hemel maar geen mens luisterde naar hem, iedereen liep onverschillig door en er kwam bijna geen roebel in zijn openstaande vioolkist. Hij dacht aan het applaus wat hem in de concertzalen ten deel viel, en ook aan de werkelijk royale gage die hij na zo'n optreden mocht opstrijken en een droevig gevoel steeg in hem op, wat is kunst dacht hij en hij kreeg bijna de behoefte om zijn Viool voorgoed aan de wilgen te hangen, maar dat deed hij niet want thuis had hij een vrouw en vier lieve kinderen. Diezelfde avond had hij weer een optreden en hij keek naar de welgevulde zelfvoldane gezichten op de eerste rij, en hij hoorden na zijn spel het daverende applaus, maar hij boog die avond niet.
Dat was geen Rus maar een Amerikaan beste Tobias, Joshua David Bell (Bloomington, Indiana, 9 december 1967) is een Amerikaans violist. (wiki). Voor de zekerheid dan ook maar het filmpje van joe-tjoep om de zuurgraad er maar in te houden. En die avond in de concertzaal speelde hij de sterren van de hemel, kreeg applaus en... boog en boog. Remi
Inderdaad Remi bedankt, ja Amerikanen en Russen haal ik altijd door elkaar omdat ze zich beiden bemoeien met landen waar ze niks te maken hebben. Maar ik dacht toch echt dat hij die avond niet boog hoor, want ik was er zelf bij, want ik dacht nog" wat een zuurpruim" is dat.
