Strijkstok is een Strijkstok.

Vaak lees ik dat strijkers allerlei strijkstokken uitproberen voor ze eindelijk de strijkstok vinden die hen aanspreekt, ook wordt er door sommige veel geld betaald voor de strijkstok die ze begeren.
Ook op dit forum lees ik soms hele verhalen als het gaat over strijkstokken, lichte stokken zware stokke etc. , met verbazing lees ik dan ook die verhalen over strijkstokken.

Ik heb dit allemaal niet, voor mij is een strijkstok een strijkstok, of het nu een goedkope Chinesche stok is, of een stok van hoge klasse, ik bemerk weinig of geen verschil.
Ja ik zal wel een slecht violist zijn met een slecht ontwikkeld gehoor en gevoel, daarom ben is soms wel eens jaloers op mensen die dat allemaal wel hebben met een stok, ik zou het ook zo graag willen merken, een geheel nieuwe wereld zou er dan voor me opengaan, een strijkstokkenwereld die ik nu nooit zal kennen, jammer hoor.

 

Heeft ook als nadeel dat je mogelijk niet meer blij bent met je eigen stok en dus meer geld gaat uitgeven voor een duurdere stok (met het idee dat die ook beter is).

 

Auw ! dat doet zeer, maar ja zachte heelmeesters maken stinkende wonden, ja diep in mijn hart wist ik natuurlijk wel dat ik het vioolspel niet goed beheers, en dat ik eigenlijk niet beter speel dan een beginnende leerling, maar ja als je dat dan zo even op je bordje krijgt doet dat toch wel even pijn.

Maar goed de waarheid moet gezegd worden en die is gezegd, bedankt Frits.

 

Nee Frits mijn stukje is niet ironisch bedoeld, je hebt gewoon gelijk je uitleg is uitstekend, een slecht of beginnend violist bemerkt zoiets niet, en ik heb het al wel vaker gezegd ik ben een keukenviolist, dat blijkt wel uit het feit wat jij in je stukje naar voren brengt.
Of ik nu speel met een kostbare stok of met een chinees prul ik merk daar weinig van, trouwens lief dat je Sorry zegt maar dat hoefde echt niet.

 

Tobias, moet ik nu concluderen dat ik maar niet op zoek moet naar een mooie stok?

Of probeer je reacties uit te lokken?

 

Iedereen is vrij om te strijken met de stok die hij of zij fijn vindt, of dat nu een goedkope of een dure stok is.... Het is toch kwestie van wat je zelf bepaalt? Ook al denken/vinden sommige mensen dat een dure stok (geldt natuurlijk ook voor de instrumenten zelf) beter speelt, ook dat blijft een persoonlijke overweging.

Toch...?

 

Als je een gevorderde speler bent met een goede techniek dan zal je volgens Frits ook behoefte krijgen aan een goede of betere strijkstok en ik moet aannemen dat hij daarin gelijk heeft, want hij is niet alleen vioolbouwer maar ook een goed violist heb ik begrepen.

Wat de reacties betreft zou ik het wel leuk vinden om ook eens te horen hoe anderen hierover denken.

 

Er schijnen nog steeds goede violisten te zijn die het met een zgn goedkoop 'prutsstokje' kunnen. Misschien is het wel zo dat degenen die écht ver ontwikkeld zijn, het gewoon met (bijna) álle stokken kunnen en juist degenen die dan wat minder ver zijn, hogere eisen moeten stellen aan de stok.
Vergelijk: goede golfers hebben een hogere handicap.

Eigenlijk is een stok met zijn (of haar?) specifieke kenmerken zo persoonsgebonden (dus wat fijn speelt voor de ander is voor de ene een ramp), dat je misschien wel het hele fenomeen van spelniveau hiervan los moet zien.
De juiste stok, 't is misschien meer een interessant vraagstuk voor de ergotherapeut of fysiotherapeut op het gebied van muziek.
Dat je in het begin heel simpele streeksoorten doet en nog weinig over alle snaren heen gaat en dat met een stok doet die niet speciaal voor jouw bouw en motoriek is uitgekozen, dat is misschien wel heel onbezonnen en het recept voor blessures.
't Is maar een hypothese.

En wij amateurs: wij moeten gewoon lekker kunnen genieten van de muziek die wij met onze instrumenten kunnen maken. Spelbeheersing is alleen relevant als je wil meedoen aan een muziekgroep/orkest waar een bepaald niveau verondersteld wordt. Of bij samenspel met bladmuziek dat een zekere mate van beheersing vraagt. En een steeds meer toenemende spelbeheersing kan een bron van plezier zijn. Het hoeft echter niet. Op mijn mondharmonica ben ik ook geen steek gevorderd, toch vind ik het leuk!

 

Mijn viooldocente, had dat euvel vorig jaar. Haar toenmalige strijkstok had ze al tig jaren. Een simpele studie strijkstok. Nadat ik in mijn eerste viooljaar ( nu 5 jaar geleden) opzoek ging naar een andere strijkstok, omdat de strijkstok bij mijn gehuurde viool niet lekker in de hand lag.

Kwam mijn viooldocente erachter, dat een andere strijkstok wel degelijk invloed kon hebben op je vioolspel. Haar viool klonk ook vrijer en anders door een andere strijkstok.

In de zoektocht naar mijn geschikte studiestok heeft ze mij dan ook geholpen door te luisteren en door met de strijkstok op mijn toenmalige huurviool te spelen. Zodat ik vanaf een afstand kon luisteren hoe de strijkstok de viool liet klinken. Uiteindelijk bleef ik na 12 verschillenden strijkstokken die ik op zicht mee had gekregen van Henk te Hietbrink terug pakken naar mijn huidige strijkstok.

Op die manier hebben we de rollen omgedraait en heeft mijn viooldocente haar huidige strijkstok gevonden. De oude strijkstok kon opdat moment niet meer aan haar wensen voldoen en ze irriteerde zich mateloos aan haar oude studiestrijkstok. Die ligt nu als reserve in haar foudraal.

Nu bemerk ik dat mijn huidige studiestok ook af en toe mij begint te irriteren. Hij gedraagt zich te springerig bij spicato etc. Maar da s ook te begrijpen. Mijn strijkktechniek van 5 jaar geleden is niet meer te vergelijken met dat van nu. Dus wellicht ik nu vaak aan een andere strijkstok begin te denken

 

Dan nu een kleine bijdrage uit de praktijk:
Als orkestmusicus vind ik van groot belang wat een stok aan je "teruggeeft" aan klank, souplesse etc: dat een stok het juiste gewicht heeft, en nog belangrijker, de juiste balans, goed aanspreekt, veel verschillende kleuren en karakters kan laten horen, alle type streeksoorten aankan en waar je 3 uren achter elkaar mee kan doorstrijken...
Welke stokken komen dan in aanmerking? Is het noodzakelijk om bijvoorbeeld een Tourte, Peccate of Voirin te hebben?
Gelukkig zijn er tegenwoordig ook uitstekende hedendaagse stokkenbouwers te vinden. Toch ontkom je er niet aan dat je in de meeste gevallen lang moet zoeken voor je iets moois vindt oud of nieuw, wat ook op de langere duur goed bevalt. Of je moet tegen iets fantastisch aanlopen.
Mijn ervaring is dat veel musici, professioneel of amateur, onderschatten hoe belangrijk een goede stok is voor je spel, haast nog belangrijker dan een goed instrument.
Bovendien valt er ook wat voor te zeggen om verschillende muziekstijlen en -perioden ook met verschillende type stokken te spelen. Dat kan ook hele nieuwe ontdekkingen geven.

 

Dick, dank je wel voor je bijdrage uit de orkestpraktijk!

Zelf ben ik inderdaad lang bezig geweest met het vinden van een nieuwe stok, nadat mijn stok vanaf het begin mij eerder bleek te hinderen dan te geven. Ik heb veel stokken in handen gehad en merkte dat er stokken waren die vooral geschikt waren voor bepaalde settingen (in mijn amateurpraktijk). Zo was er een stok die wél lekker speelde en je er met weinig moeite flink forte mee kon spelen (en ook pianissimo) in een gemengd orkestje waar ik als enige de baspartij speel. Die stok bleek echter bepaald niet geweldig in het toepassen van streeksoorten als spiccato.
Zo zat er ook wat tussen wat bij heel snelle zigeunermuziek (voor zover ik dan heel snel kon) heel goed meewerkte, maar toch verder ook weer op andere fronten iets minder. Als amateur heb ik ervoor gekozen een stok te nemen die mij op alle fronten goed vooruit helpt. Hierbij moet ik wel aantekenen dat ik, als ik nog véél verder ben, dan ook beter zou kunnen vaststellen of het nog steeds de universeel super geslaagde stok is, of dat ik voor een bepaalde stijl toch moet verder kijken.

Begrijp ik goed dat jij intussen lekker geëxperimenteerd hebt met verschillende stokken voor verschillende stijlen en stijlperioden?

Strijkstok of instrument (qua prioriteit voor hoge kwaliteit): ik ga intussen ook geloven dat de strijkstok in combinatie met zeer vaardige bespeler wel eens de belangrijkste factor voor mooi spel zouden kunnen zijn. Het instrument zelf moet echter wél een 'klik' hebben met de speler (maar dan hoeft het niet om een heel super-de-super instrument te zijn, maar wél dat er een speciale band onstaat tussen speler en zijn/haar instrument).
En ik weet ook dat er een beroemd cellist was (was dat YoYoMa?) die op het bepaald niet geweldige instrument van zijn leerling een prachtig stuk speelde en hiermee aantoonde dat het echt om de speler ( en diens strijkstok dus ook) gaat of er iets moois uit komt.
Ik heb gemerkt dat in de loop van het leerproces, waarbij de technische eisen toenemen, je als leerling erachter kunt komen dat je stok weleens de beperkende factor is (en/of je docent krijgt het vermoeden). Het zal mogelijk niet de laatste stokwisseling zijn, omdat verdere verbetering van het spel en toenemende eisen wellicht nog iets anders vragen. Eén stok voor de hele lange duur? Ik weet het niet.

Heb jij tijdens je studie en werk (veel) gewisseld, omdat er andere eisen werden gesteld bijvoorbeeld?

 

Tijdens mijn studie heb ik steeds met dezelfde stok gespeeld, een Lotte, die ik bij Vedral had gevonden.
Hij beviel goed, totdat ik na mijn studie in een orkest ging spelen en op den duur last kreeg van mijn arm. De stok was eigenlijk te zwaar en ook niet goed in balans. Toen heb ik de stok laten bijbuigen wat wel hielp maar niet afdoende. Vanaf dat moment ben ik gaan zoeken en heb bij diverse bouwers stokken uigeprobeerd, o.a. bij Andreas Grutter in Amsterdam.
Ook heb ik een tijdje gespeeld met een uitstekende stok van Albert Elswijk, die goed beviel maar een solistische toon gaf, te veel voor een orkest.
Ik ging barokviool spelen, daar hoort een barokstok bij. En toen merkte ik dat een lichte stok mij veel beter beviel.
Zodoende ben ik op zoek gegaan naar een moderne lichte stok die ook genoeg gewicht had om in het orkest te spelen. Nu speel ik op een nieuwbouwstok van Howard Green, een Schotse bouwer. Daarnaast heb ik een Joseph Voirin, uit zijn vroege periode, met kop in de stijl van Tourte, die ik vaak gebruik. De slof is niet origineel, de rest wel. Die stok geeft een prachtig warm geluid, maar heeft ook genoeg "punch" om in een orkest te overleven als iedereen fortissimo speelt.
Daarnaast heb ik een Carbon stok, van een collega overgekocht, die ik bij risicovolle optredens gebruik zoals buiten.

 

Kijk die bovenstaande verhalen daar kan ik niet in mee maar leuk om ze te lezen, ja Dick is een professioneel violist en Marcelita een heel goede amateur celliste dus ik begrijp best dat die wel weten waar ze het over hebben.

Maar ik kan alleen maar zeggen dat ik drie stokken heb twee heel goedkope uit China, en een Dörfler, maar ik vind ze allemaal hetzelfde strijken, maar ja ik heb een aardig Europees viooltje en die kan ik het natuurlijk niet aandoen om er met een Chineesje op te strijken dus ik gebruik die Dörfler, alhoewel die waarschijnlijk ook uit China komt.

 

Misschien strijkt een Chinese Dorfler nog wel beter dan een Duitse

 

Dörfler stokken komen niet uit China, tenzij ze zijn vervalst en dat is in het verleden wel gebeurd.
Dörfler maakt allerlei kwaliteiten vanaf zeer eenvoudige beginnersstokken (#6) tot zilverbeslagen pernambuco. Er is dus nogal wat verschil, zodat je de kwaliteit van de betreffende Dörfler moet weten om de waarde van de bovenstaande uitspraak te kunnen bepalen.
In principe komen deze stokken uit het Duitse atelier maar naar verluidt wordt voor het eenvoudige genre ook wel eens iets uitbesteed over de grens in Tsjechië.

 

O ik dacht ook wel uit China, maar dat Tsjechië komt helemaal goed uit want ik speel ook op een viool uit Tsjechië.
Wat de kwaliteit van mijn stokje betreft dat zal dan ook wel niet zo hoog zijn want het was een stokje van rond de 175 euro.

 

Nu, zoals ik al vertelde, is er lang niet altijd verband tussen hoogte van de prijs en de kwaliteit. Misschien is dat stokje wel heel goed in balans, 't zou zomaar kunnen.