Als verzamelaar van oude strijkstokken zie ik soms slijtage op de plek waar je je duim en wijsvinger plaatst, vaak is dit bij stokken die zeker 100 jaar oud zijn en van bekende meesters, deze worden immers veel bespeeld. Bij deze strijkstok in kwestie is het wel heel erg en het is geen hele bijzondere maker (Francois Lotte) en ook is de stok niet heel oud ik denk uit de jaren 50. De oorzaak is zweet en dan vooral zure zweet, de 1 heeft dit meer dan de ander. Ook zit er enkel een leertje om de stang en geen zilveren wikkeling, als de persoon in kwestie (1e violist bij bekend orkest) het leertje tijdig had laten vervangen dan was de slijtage bovenop de stang nooit voorgekomen en enkel de slijtage onder de stang door de duim. Zelfs de slof is versleten door de duim en door het zweet is deze zelfs gaan scheuren! Wat ik nu ga doen is de oude versleten lederen wikkeling eraf halen en deze vervangen door zilver en erop een nieuw leertje.
Wat leuk strijkstokken verzamelen. Ik verzamel ook graag oude dingen. Maar ik knap ze soms niet op. Want het kan soms leuker zijn ze in de toestand te laten zoals ze zijn. In het geval van strijkstokken kan ik me voorstellen, vooral als het een stok betreft van een bekend strijker dat je deze in de oude toestand laat. Wat zou het bijvoorbeeld prachtig zijn om de duimafdruk van bijvoorbeeld Paganini te zien op zo'n stok.
Daarvoor moeten ze wel anders hard knijpen en dat houden ze niet vol. En bovendien hebben hun docenten het hen vast wel effectief afgeleerd.
Met een duimafdruk bedoel ik dus geen vingerafdruk. Maar een ingesleten plek op de plaats waar zich de duim bevonden heeft bij het vasthouden van de strijkstok.
