Hallo. Ik heb niet veel ervaring met mijn cello. Oorspronkelijk (in een ver verleden) studeerde ik viool maar door aanhoudende tendinitis aan ellebogen links en recht en na nutteloze operaties, moest ik daarmee stoppen. Honderd jaar later is mijn liefde voor de cello (ik mocht vroeger niet combineren van mijn leraar viool) nog steeds even groot (en het gemis aan vioolspel ook) waardoor ik nu als bijna-50-er cello ben beginnen studeren. Ik heb een heel goede leraar maar wat ik zelf kan uitzoeken, probeer ik ook zelf uit te zoeken ipv te wachten tot ik naar de les kan. Mijn lessen duren ook maar 30 minuten, ik kan niet eens alles spelen wat ik als werk meekreeg naar huis, dus beperken we het babbelen een beetje Ik huur een cello. Mijn leraar werkt sinds kort ook in de winkel waar mijn instrument vandaan komt en hij zocht een goed instrument uit voor mij. Een collega zorde dat die gereviseerd werd. Twee weken geleden (ik heb mijn cello sinds oktober) merkte mijn leraar dat de kam helemaal schuin staat en niet echt helemaal op maat is gesneden. Hij klaagde al vaak over een hele brede wolftoon (van mi tot fa op de re-snaar) en wilde dat laten in orde brengen. Hij nam mijn cello voor enkele dagen mee en zijn collega werkte de kam wat bij. Sindsdien trilt mijn strijkstok heel erg wanneer ik op de re-snaar speel. Volgens mijn leraar komt dat nog steeds door die kam (hij staat nog steeds even scheef als (zoniet erger dan) voordien. Ik twijfel echter of het niet aan mijn strijkhouding ligt. Ik vind ook dat mijn toon regelmatig nogal knarsend is terwijl ik op andere momenten een erg volle, galmende toon heb. Ik zal een vervangcello krijgen binnenkort omdat mijn leraar niet akkoord gaat dat ik met een instrument speel dat niet optimaal is. Maar ligt het écht daaraan? Ik wil hem niet teleurstellen als achteraf blijkt dat het nog niet beter gaat. Iemand ervaring met trillende boog op de re-snaar? Ik wil me gerust te pletter oefenen om te corrigeren daar waar nodig. Oei. Zo'n verhaal. Sorry <3
Hoi ie Bie Ten eerste welkom op dit forum. Super leuk dat je op latere leeftijd bent begonnen met cellospelen. Zelf ben ik op mijn 40e begonnen en zit nu in mijn 7e lesjaar. Heb er heel erg veel plezier in en het geeft veel ontspanning. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje de rillingen krijg als ik je stukjes lees. Je speelt nog maar een week of 8 cello en bent nu al bezig met rek , dubbelgrepen en 6 a 8 stukjes huiswerk. Dat is super veel! Voor jou natuurlijk heel erg fijn maar het bezorgt mij kippenvel. Deze kippenvel komt voornamelijk omdat ik weet wat het risico is van in het begin zo snel gaan. Het zou ten koste kunnen gaan van het aanleren van een goede algehele cello houding en algehele strijktechniek. Het is super belangrijk dat zeker in het begin daar de volle aandacht naar toe gaat. Gelukkig heb je een goede cellodocent en hoewel je graag meer zou willen doen dan je docent opgeeft zou ik aanraden niet zelf verder dingen uit te zoeken. Het risico dat je jezelf dingen verkeerd aanleert word alleen maar groter. Nu even een reactie op je vraag. Ik heb helaas behoorlijk wat ervaring met een trillende boog. Dat is een heel erg hinderlijk iets. Je schrijft dat je docent aangeeft dat het waarschijnlijk door de kam komt. Dus voor je iets gaat veranderen aan je strijktechniek zou ik eerst hier naar laten kijken. Want als het aan de kam ligt is dit de beste en snelste oplossing. Dat je toon nog niet optimaal is is logische je speelt nog maar een paar maanden dan kan je niet verwachten dat je klank altijd mooi is. Sterker nog je zult je hele cello leven bezig zijn deze klank te verbeteren. Ik speel nu ruim 6 jaar cello en verbetering van mijn klank is mijn grootste doel, sterker nog mijn docent speelt al ruim 40 jaar en zelf zij is nog bezig haar klank te verbeteren. Dit proces zal nooit eindigen, maar de klank zal in de loop van de jaren wel steeds beter worden. Succes en super dapper dat je nu begonnen bent je grote wens te vervullen namelijk cellospelen!
Hey Marloes, Wat een super berichtje van je. Je hebt gelijk. Ik ben zo enthousiast en zo ongeduldig... Dat komt ook een ebetje omdat ik denk al veel te kennen en kunnen omdat ik viool studeerde maar het lijkt eigenlijk niet zo erg veel op elkaar. Mijn leraar vergeet soms ook dat viool en cello zo anders zijn en kent de verschillen niet helemaal. Hij kijkt heel verbaasd de keren dat ik hem zeg dat iets op viool helemaal anders is Een slotakkoord op 4 snaren bv. Bij viool strijk ik van links boven naar rechts onder en zakt mijn elleboog. Bij cello moet ik net het omgekeerde doen. Bij viool staat mijn duim links ter hoogte van mijn eerste vinger. Bij viool... ez Dus merk ik dat hij vaak vergeet dingen te zeggen of uit te leggen omdat niet duidelijk is dat ik het eigenlijk toch niet weet, ken of kan. Het is voor hem ook wennen. Zo heeft hij niet gezegd dat bij uitrekking naar bove, de duim mee verschuift. Ik rekte gelijk zot met mijn duim op de plaats van de eerste positie Moet ik dus nu rechtzetten. Hij gaat ervan uit dat ik al zoveel kan... Gisteren had ik les en we hebben het erover gehad. Over dat trillen. Mijn cello zal sowieso binnen gaan nog (ik weet niet wanneer een vervanginstrument beschikbaar is) maar ik moest gisteren even op zijn cello spelen en... had het ook. Toen moest ik zijn strijkstok even proberen en dat ging beter. Die ligt ook veel beter in de hand. Ik ga kijken of daar iets kan aan gedaan worden maar het ligt ook (zoals ik dacht) grotendeels aan mij. In het begin speelde ik veel natuurlijker. Ik dacht nergens bij na, ik had ook nog niet veel uitleg gekregen. Nu probeer ik te hard mijn best te doen, op houding, strijkrichting, druk,... te letten waardoor het natuurlijke weg is. Cellisten zetten minder druk op hun strijkstok dan violisten. Even de knop omdraaien. Ik ga terug de disciplie opbouwen om op te warmen met open snaren. Mezelf en mijn istrument opwarmen. Lijkt me ook wel fijn, een "niet-werkmoment" in te lassen. Ik heb hem in het begin gezegd dat hij mij op elk detail mag wijzen omdat ik inderdaad geen basis wil missen. Ik ben erg perfectionistisch, vertelde ook over de "lelijke" klank die ik tegenwoordig ervaar. Toen ik speelde, zei hij dat hij niet hoorde wat ik hoor. Het maakt dus deel uit van het proces. Gelukkig. Ook jij stelt mij gerust. In verband met te snel gaan... Ik ben intussen ook wat bang daarvoor. Gisteren speelde ik mijn eerste stukje in tweede positie, zonder positiewisselingen. Na de les kreeg ik een nieuw stuk, Rondo van Hooker met veel bijgeschreven vingerzettingen, positiewisselingen en uitrekkingen. Ik zei dat ik die posities niet allemaal kende. Ik heb enkel de 2de positie net gezien, of ik enkel in eerste en tweede moest spelen. Nee, lukt wel. Doe maar wat er staat. Dat zal wel lukken, ik oefende gisterenavond na de les al wat. Maar het gaat inderdaad snel. Ik moet voor mezelf echt een planning strijkoefeningen opmaken. Of nog beter: ik vraag hem dat. Om dagelijks te doen, niet voor in de les maar voor mezelf. Om mijn basis goed sterk te maken. Straks maar even studeren. Ik kijk daar altijd zo naar uit!
Nou, als ik dat zo lees, gaat het inderdaad bizar hard. (te hard?) Ik ben het wel met Marloes eens hoor, dat er een risico is dat de 'basics' zo onvoldoende aandacht krijgen. Foutjes sluipen er zo gemakkelijk in en zijn er zo lastig weer uit te krijgen...zo weet ik dat ik in het begin mijn duim niet tegenover mijn middelvinger zette, maar tegenover mijn wijsvinger. Het kostte me echt moeite om dat weer te corrigeren. Daarnaast en erger: op onze leeftijd moeten we extra voorzichtig zijn met het oog op blessures. Je kunt hier in andere topics verhalen lezen over hoe gemakkelijk die ontstaan en hoe moeilijk die weer weg te krijgen zijn. Wees dus heel alert op pijntjes, speel er niet doorheen en bespreek het met je docent. Als het goed is, zal hij daar veel aandacht aan besteden. Eén dingetje uit je bericht viel me in het bijzonder op. Hoewel ik met mijn paar jaartjes ervaring niet de pretentie heb het allemaal beter te weten dan je docent, vraag ik me toch af of de uitleg van de beweging dan wel voldoende is geweest. Als ik naar mezelf kijk: ik ben begonnen met uitrekken naar beneden (dus bijv. een Bes op de A-snaar). Er is toen door mijn docent veel uitleg geweest over de correcte beweging: wijsvinger optillen, strekken en weer neerzetten. Die drie stappen moest ik in het begin echt apart van elkaar, weloverwogen doen. Pas toen die grote greep goed ging, kreeg ik de grote greep omhoog, omdat het belangrijk is dat het principe daar hetzelfde is: de wijsvinger strekt; de rest blijft gelijk. Enig verschil met een grote greep omlaag is dat hier niet de hand blijft staan en alleen de wijsvinger verplaatst, maar dat de wijsvinger blijft staan en dus de rest van de hand verplaatst. Eigenlijk maak je een positiewisseling waarbij je je wijsvinger 'vergeet'. Alleen als je bewust en correct deze beweging maakt, kan je zonder spanning in je hand (en dus kans op blessures!) de grote greep spelen. Wat dat betreft, schrik ik een beetje dat je docent er bij het uitleggen van de grote greep naar boven niet op je duim heeft gelet; heeft hij de hele beweging en het principe van de grote greep (nl. dat de wijsvinger strekt) wel goed uitgelegd? Ik heb nog een filmpje hierover gevonden die het duidelijk laat zien: https://www.youtube.com/watch?time_continue=210&v=4f8oHr3Wtqs
Super! Bedankt voor het filmpje. Doorgaans zoek ik zelf veel filmpjes maar hier wist ik niet dat het nodig was (sinds gisteren dus wel). Het is voor mijn leraar verwarrend om uit te maken wat ik al weet en kan als violiste en wat niet. Ik volg ook de lessen mee van de twee leerlingen die na mij komen, daar steek ik ook veel van op. Daar leerde ik gisteren het verzetten van de duim bij uitrekking naar boven. Ik ben helaas al te zeer bekend met blessures, dat is de reden waarom ik geen viool meer kan spelen. Hij weet dat en is daar wel attent op. Bij het minste dat ik ergens over klaag, is hij bezorgd en wordt mijn houding echt onder de loep genomen hoor. We moeten nog een beetje onze weg vinden in het ritme. Het is ook aan mij om aan te geven wanneer ik me ergens niet cmofortabel bij voel. Als ik aangeef wat minder werk te willen omdat ik anders niet zorgvuldig genoeg kan werken of mijn basis verwaarloos, dan gaat hij daar echt geen enkel bezwaar van maken. Integendeel. Ik moet ook mijn verantwoordelijkheid nemen daarin en niet blij zijn dat het rap gaat en ik "al zoveel kan!". Mijn fout dus ook een beetje. Omdat ik faalangstig ben, ben ik ook snel bang om niet goed genoeg te zijn of te doen of om mijn leraar te ontgoochelen. Dat moet ik van mij proberen afzetten. Ik vind het erg fijn dat ik dit forum heb gevonden en dat jullie zo lief meedenken en helpen. Ze zouden hier meer smileys moeten invoeren. Blije. Kijk, zelfs mijn aardappel is blij
Dit is een beetje een lastig punt. Jij als beginnend cellist kan niet altijd goed inschatten of dingen gaan zoals ze behoren te gaan bij het aanleren van cello. Je gaat ervan uit dat de docent jou begeleid in jou ontwikkeling en jou niet overvraagt. Dus als jou docent zegt dat je er aan toe bent om iets nieuws te leren zou je er vanuit moeten kunnen gaan dat je er inderdaad aan toe bent. Je viool studie komt zeker te pas, je hebt waarschijnlijk al een behoorlijk goed muzikaal gehoor en dat is een hele grote voorsprong. En hoewel de viool het kleine broertje is van de cello is de speeltechniek totaal verschillend. Persoonlijk denk ik dat het goed zou zijn als je docent je gewoon cello leert spelen alsof je geen strijk achtergrond hebt. Sterker nog het lijkt nu misschien zelfs een klein beetje in de weg te zitten. Je bent nu een ander instrument aan het leren bespelen met een totaal andere techniek. Als ik lees wat jij schrijft zou je misschien tegen je docent kunnen zeggen dat hij moet vergeten dat je viool hebt gespeeld. De techniek is zo anders dat ik mij afvraag of je daar nu op zou kunnen aansluiten. Het is niet de bedoeling dat jou cellospel half op viool spel lijkt. Zeker niet omdat je in je andere stukje hebt geschreven dat je met viool moest stoppen ivm hele ernstige blessures. Je hebt die blessures in het verleden gehad en als je nu zo snel gaat is er een kans dat je opnieuw een blessure ontwikkeld. Ook bij het cello spelen speelt spanning een grote rol bij het ontwikkelen van blessures, en persoonlijk vind ik cellospelen met ontspannen spieren nog steeds ontzettend moeilijk. Sterker nog ik vind het één van de moeilijkste dingen tijdens het cellospelen. Heel bijzonder, zover ik weet beginnen de meeste cellisten eerst met het aanleren van de 4e positie na het aanleren van de 1e positie. Hoe heb je deze docent leren kennen?
Ik begrijp je eerste punt volledig maar zelf vind ik het erg onprettig om te beginnen met weken open snaren te spelen en dan ritmes te leren of boog notaties te leren. Ik kan noten binden, ik kan staccato spelen. Ik weet wanneer ik aan de slof moet spelen, ik weet wat ik moet doen om meer klank te krijgen. Ik weet hoe positiewisselingen gebeuren. Die fases ben ik al lang voorbij. Hij moet mij ook niet uitleggen wat een voorslag is of hoe ik op twee of vier snaren moet spelen. Ik weet dat strijkrichting belangrijk is enz. De leerlingen in het eerste jaar leren nu nog spelen met gekleurde noten en gekleurde stickers op de toets onder de betreffende snaren. Ze leren hoe de vingertelling gebeurt en spelen bijna nog geen ritme. Dan haak ik echt af hoor Dus we moeten ergens een middenweg vinden. De andere volwassene die de volledige cyclus viool heeft afgerond, maakt moeilijker de klik naar overgang cello. Dus ergens is het normaal dat het wat zoeken is. Inderdaad, ik ga ervan uit dat ik moet kunnen wat hij vraagt. Ik heb mij eens echt uit de naad moeten werken om alles te kunnen studeren wat hij opgaf. Ik ben dus echt bang om hem te ontgoochelen als ik dat niet haal. Vorig jaar oktober werd het tendinitis links, met 7 maanden revalidatie. Enkele maanden geleden tendinitis en bursitis in de heup en krukken. De blessures zijn nog steeds erg actueel en komen uit het niets. Hij let daar op Hij liet me inderdaad weten dat bij cello eerst de 4de positie wordt aangeleerd omdat die het gemakkelijkst te vinden is. Ik weet niet waar die tweede spontaan vandaan kwam zo ineens (hij haalde het ergens terloops aan maar ik vergat het alweer) Maar verder vind ik dat geen punt aangezien ik positiespel gewoon ben. Voor mij maakt het weinig uit welke ik als eerste doe. Ik speel in dit stuk nu 1, 2, 4 en ik denk ergens 3 ook en uitrekkingen. Gaat helemaal goed. Vooral nu ik de uitrekkingen naar boven doe met verplaatsing duim. Man wat een gemaaaaaaaaaaaaaak! Ik rekte 3 vingers uit (speel dan maar even snel), nu nog eentje. Helemaal blij dus. Hij is de enige celloleerkracht in de academie hier. En ik zou ook niet willen veranderen. Het klikt wel en dat is met mij niet altijd even vanzelfsprekend
Dat is natuurlijk allemaal geweldig en geeft je een flinke voorsprong op andere leerlingen die net beginnen. Maar nu is natuurlijk de vraag hoe je loskomt van je viool techniek en je je de cellotechniek eigen maakt. Ik snap dat open snaren spelen misschien frustrerend voor je kan zijn, maar als je open snaren strijkt kun je je volledig consenteren op hoe je strijkt, word je niet afgeleid door andere dingen zoals muziek notatie,s enzv Je hoeft natuurlijk niet alleen maar open snaren te spelen zolang het maar een flink portie aandacht van je krijgt, en dat zit geloof ik wel goed
Klopt. Dat heb ik dus de laatste twee weken verwaarloosd. Dus vanaf vandaag terug op het programma: deftige opwarming met aandacht voor de boogtechniek.
Ik hoor in deze discussie een paar onrustbarende dingen (en hele goede dingen ook hoor!) .... Als je vanuit viooltechniek naar de cello gaat is het risico op blessures niet denkbeeldig, van een kennis heb ik het idee dat ze ernstige rugklachten kreeg omdat ze haar rechterschouder veel te ver naar voren draaide. Dat had ze overgehouden van vioolspel... zowel de houding van de linkerhand als de rechterhand zijn wezenlijk verschillend. Een goede cellohouding is weliswaar ergonomisch veel simpeler en daardoor beter dan bij viool, maar het kan echt ernstig mis gaan, er zijn profs die zich arbeidsongeschikt spelen... een docent zou daar extra op moeten letten, lijkt me. Bij cello moet je echt veel meer vanuit het gewicht van je arm strijken, dus niet kracht zetten.... been je natuurlijk een heel snelle leerling, is Bie, maar net bij de basis moet het helemaal goed zitten... en daar hoort het open snaren strijken en genieten van de volle toon die het geeft als je het goed doet ook bij! Met veel andere zaken Succes!
Daar hamert hij op. Ontspannen en gebruik maken van de gratis zwaartekracht. Hij zei ook dat ik mijn schouder moet lossen en meer mijn elleboog gebruiken. Die is nogal statisch (uiteraard). Beloofd, die open snaren worden mijn opwarming. Ik heb ook het boek "Musiceren zonder pijn" waar ik veel leer ivm spieren, oefeningen, houding. Het eerste wat ik daaruit leerde, is dat mijn stoel eigenlijk net iets te hoog was waardoor ik gewoon geen leuk gevoel had bij het spelen. In de keuken was het veel aangenamer. Bleek de stoel uit de keuken net iets lager te zijn. Sindsdien zit het prettiger En toen dacht dat alles opgelost was en bleef het boek onaangeroerd op de salontafel liggen... Avondlectuur!
Wat veel en wat een lange posts! Ik ben op een gegeven moment afgehaakt met lezen. Een ding vraag ik me af.... Iemand vertelde mij eens dat cello spelen veel harder werken is, qua strijken en indrukken van de snaren, dan viool. Mij lijkt het dan ook een heel blessure gevoelig instrument. Ik heb zelf ook een flinke blessure grotendeels door vioolspelen. Ik zie het daarom niet zitten cello te gaan spelen. Maar goed, het ligt er ook aan wat voor blessure je hebt.
Het ligt ook aan de cello'school' van spelen, als je de enorme intensiteit van Heinrich Schiff bijvoorbeeld vergelijkt met de speelmanier van Tortellier of Maisky.... dan kun je wel raden wie de blessure opliep
@Huub M. Bogaers ik heb ze alle drie even opgezocht. Want als violist bekijk ik eerder violisten. Ook al houd ik ook van het geluid van een cello. Ik zie duidelijk verschil! De laatste 2 spelen bijna liefkozend op hun cello terwijl ze toch hele mooie muziek maken.
