Ik ga gezellig met een paar anderen muziek maken. Dat is in een kwartet, of in een folkbandje, of noem maar op. Het maakt niet uit of het een repetitie is of dat we het anderen laten horen, want het komt in alle gevallen voor. Lang niet altijd, maar naar mijn gevoel is elke keer er weer een keer teveel! Zo ergens in de eerste tien minuten constateer ik bij mijzelf dat ik niet mooi de toon uit mijn instrument krijg. Het is gestemd en de strijkstok voorzien van voldoende hars. Voor de rest van de speeltijd lukt het mij om de een of andere manier niet om in mijn spel te komen, dus dat het beter gaat klinken. Wie herkent dit probleem en kan mij een goed advies geven? Ofwel: hoe kan ik het tij keren? (voor die speelsessie)
Waarom denk je dat muzikanten inspelen? Voor ik met een samenspel begin of voor een uitvoering doe ik altijd een minuutje of 15 wat streekoefeningen en wat toonladders....om de vingers soepel te krijgen, het streekgevoel te krijgen...eventueel het te veel aan hars van mijn stok te krijgen en voor mezelf op "toon" te komen. Eenmaal ingespeeld ga ik vaak met een prettiger gevoel spelen en dat merk je dan weer aan het hele spel.
Ja, het nut van inspelen is heel duidelijk uitgelegd en eerlijk gezegd, 't was ook niet geheel nieuw voor mij. Wat nou als je door een file net op tijd komt en dan gauw moet gaan stemmen en na een paar streekjes al goed moet spelen? Hoe kun je dan jezelf goed in het spel krijgen?
Ik herken me helemaal niet in het eerst moeten inspelen. Heb dat nooit zo ervaren. Ja, je stemt je instrument en violiert er wat op los, maar dan heb ik het over een minuut of vijf. Daarna begint de orkestrepetitie. Je zoekt je plek en als een ieder zo ver is, begint de repetitie. Gaandeweg zit je al in je spel. Zoiets duurt hooguit ook een minuut of vijf. Je kunt op de vioolles ook niet eerst inspelen. Dat spel komt vanzelf op een hoger plan naarmate het spelen vordert. Ik herinner me wel uit mijn beginjaren, dat ik behept was met 'dode vingers' vooral in de winter en dat ik op de leslocatie (Groninger Muziekschool aan de St. Jansstraat) aankwam met een paar spierwitte vingers van de linker- en rechterhand. Dan kun je echt helemaal niets beginnen: totaal geen gevoel in je vingertoppen. Er zat niets anders op dan te wachten tot de doorbloeding zich weer had hersteld. Dat kon wel tien minuten duren. Eerder van huis gaan natuurlijk! Heb er al vele tientallen jaren geen last meer van. Gelukkig maar.
Misschien is dat wel het nadeel van pas op latere leeftijd een instrument gaan spelen. Ik was 38 toen ik begon met altviool en heb daarvoor nog nooit een instrument gespeeld. Wellicht dat de hersens en vingers dan al wat meer vastgeroest zijn dan wanneer je op jeugdige leeftijd zou zijn begonnen. En misschien ben ik wel een diesel. Bij hardlopen merk ik ook dat de eerste 10 minuten niet lekker gaan en daarna kom ik pas in mijn ritme.... Resultaat is wel dat ik vroeg op orkestrepetities aanwezig ben of in het begin meer naar de noten zit te staren dan aan het meespelen ben....en voor les kan ik dan gelukkig wel weer inspelen.
