hallo Hier ziet u een viool die is uitgeprint met een 3d printer. http://www.3ders.org/video-clips/20111118-amazing-3d-printed-violin-demo-by-simon-hewitt-jones.html http://www.wired.co.uk/news/archive/2011-09/20/3d-printed-stradivarius-violin-eos Men zegt dat het een stradivari replica is, maar ik zie dat de bladen geen overhang hebben (over de ribben). Ik heb nooit een stradivarius in mijn handen gehad, maar volgens mij had hij dat wel in ieder geval wel een geinig experiment,al zal het gelukkig de viool nooit vervangen. koen
Ik vind het er wel gaaf uit zien, en het heeft ook nog wel redelijke klank. Natuurlijk heeft een echte viool veel meer, maar ik zie wel mogelijkheden. Robustere kinder violen, hoewel dit natuurlijk ook wel fragiel is... Maar als het betaalbaar is, is het wel interessant. En er staat natuurlijk wel veel kracht op zo'n blad. Leuk om te zien in ieder geval! Daphne
Ik ben er nog steeds niet achter hoe het proces in zijn werk gaat. Ook de link naar eos geeft geen informatie, waar je wat mee kunt. Ik vind printen ook geen goede uitdrukking, want ik vermoed dat de 'viool' is samengesteld c.q. gelijmd met de gelaserde onderdelen. Die worden dan - voor zo ver ik het begrijp- met een laser uit een stuk polymeer (PEEK, waar ook sommige snaren van zijn gemaakt) gesneden(?) gebruikmakend van 3D-technologie. Ik zie het daarom niet als printen. Zijn er mensen die een ander idee hebben over hoe zoiets wordt gerealiseerd?
@ F: Onjuist vermoeden. 3D printen is een nieuwe techniek waarbij een driedimensionaal object wordt opgebouwd uit dunne horizontale laagjes van het benodigde materiaal. Met een beetje goegelen kom je er wel iets over te weten. In een aantal steden is een z.g. FabLab opgericht waarin meestal een 3D printer beschikbaar is voor ontwerpers. Er zijn ook bedrijven die een met de juiste software gemaakt, opgeladen ontwerp uitprinten en per post toesturen. @ Ducky: voorlopig is de 3D printtechniek een peperdure. Alleen voor prototypes en zeer prijzige unica is het rendabel, niet voor massaproductie.
Dat is wel waar... maar als het meer gebruikt gaat worden voor producten, dan gaat de prijs vast omlaag (ik denk in de toekomst, misschien ook wel omdat 3D printen voor mij niks nieuws meer is, al van alles over geleerd in mijn studie). Maar nadeel is dan wel dat reparaties lastig zijn... En voor een viool zou ik toch wel voor hout kiezen... En wat betreft 3d-printen er zijn twee manieren, ofwel steeds een laagje toevoegen aan wat er al geprint is, (maar dan heb je een probleem met holle vlakken, want een stukje materiaal kan niet zweven). Dit lukt natuurlijk wel als er een combinatie van materialen wordt toegevoegd; een hard materiaal voor het product en een zacht materiaal wat later eenvoudig verwijderd kan worden. En ik dacht dat er een manier was waarbij slechts een gedeelte van een materiaal uithardt en de rest weg te halen is achteraf. Daphne
Wel, dat heb ik dan wél ergens gelezen in de info: alleen de corpus werd via de 3D-techniek gefabriceerd. Er kwam een vioolbouwer aan te pas die de krul heeft gesneden en de hals er aan heeft gezet. Verder zijn de snaren de gangbare zoals die ook door ons op een instrument worden gezet en bespeeld.
er zijn een aantal methodes, bij de echte 3d printer word inderdaad laag voor laag opgebouwd,maar bij goedkope namaak 3d printers leg je een blok materiaal erin dat vervolgens uitgefreesd word, dus dit is dan een CNC onder de naam van een 3d printer. weer anderen zijn een soort lijmpistool op 2 assen. En echte 3d printer is alleen voor prototyping, vanwege de kosten,denk bijvoorbeeld aan een architect die zijn huisje eventjes uitprint. er zijn wel een aantal leuke experimenten geweest zoals een volledig functionerende baco tang uitprinten &feature=related Als u ook in kleur wilt printen is de ZPrinter 650 misschien iets voor u (retail price $59,900)
Om dit onderwerp maar even van nieuwe impulsen te voorzien: Zó klinkt een uitgeprinte viool. http://www.3dprintingnews.co.uk/3dprinting/can-3d-printing-make-musical-instruments-more-affordable/ Echt of playback?
Het is een beetje een rare vertolking van de Fuga uit de tweede Sonata van Bach want na de 14e maat (die begint op 20 sec.) gaat deze dame opeens over naar maat 42 en bepaalt ze dat die maat het einde van haar presentatie moet zijn. Nu gaat het er in dit geval waarschijnlijk alleen maar om een klankidee te geven zonder de hele Fuga te gaan spelen want die duurt aanzienlijk langer dan deze 29 seconden. Ik vind de klank nogal synthetisch, een klank die ik ook heb ervaren bij het bespelen van een E-viool: een nogal ‘dikke’ klank in de laagste registers vooral de G. Misschien kan bij gebruik van inert materiaal dat steeds dezelfde eigenschappen heeft een optimaal instrument ge- 3D-print worden? Ieder stuk hout is per definitie steeds weer anders dan zijn voorganger en dat maakt het lastig om er een seriematig instrument van te maken.
