Onlangs beluisterde ik een symfonie van W.A. Mozart (1756-1791). Ik vroeg me af, hoe het toch mogelijk was een compositie zo snel speelklaar te hebben voor het voltallige orkest, als je dan weet dat een manuscript (met veer geschreven !!) voor een groot gedeelte onleesbaar was ! Ik had ergens gelezen dat een componist soms een kopiist in dienst had en dat deze de taak kreeg om van dit "gekrabbel" een leesbaar c.q. speelbaar stuk te maken, opgedeeld in diverse orkest partijen en dat nog afgezien van de komende correcties. Een andere componist o.a. L. van Beethoven (1770-1827) nam een uitgever in de arm en kreeg de opdracht het stuk speelklaar te maken nadat de componist nog hier en daar nog wat correcties had aangebracht. Zoiets duurde met elkaar toch nog wel een hele tijd en volgens J.S. Bach (1685-1750) was dat nogal prijzig. De vraag die bij mij oprees was, hoe het manuscript werd herschreven, gecorrigeerd, gekopieerd tot de diverse orkest partijen, incl. de partituur. Wie kan mij meer informatie verschaffen ?
Koos, Het is maar de vraag of men toen alles noteerde met inkt gebruik makend van een veer. Volgens de informatie die Wikipedia verstrekt, waren er al zogeheten loodstiften vanaf de 17e eeuw. In een andere pagina van datzelfde Wikipedia zie ik in een chronologisch overzicht (tijdbalk) staan, dat er in 1496 al gedrukte bladmuziek bestond en dat in 1564 de potlood werd uitgevonden. Dus misschien is er nooit een probleem geweest en lieten de gerenommeerde componisten een aantal exemplaren van iedere partij drukken of met potlood kopiëren? Het gebruik van een potlood gaat in ieder geval gemakkelijker dan met inkt en een veer. Frits
