Daar stond ik dan als kind met mijn neus platgedrukt tegen de winkelruit van Loerakker. Het was vaste prik als ik in buurt was even kijken in de etalage van de vioolbouwer, daar kon je zomaar zien hoe zo'n magisch instrument werd gebouwd, ik kon er niet genoeg van krijgen.
Dus, Tobias je komt uit Haarlem of omgeving en hebt als kind neem ik aan bij Vincent met je neus de ruit lopen vervuilen. Ben je wel eens bij hem binnen geweest, met hem gesproken? Lijkt me heel gaaf, ik heb het altijd een speciale man gevonden, een gesloten type. Remi
Ja later ben ik nog regelmatig bij hem in de winkel geweest, de 7/8 viool die ik nog heb komt uit zijn zaak. Als je dan binnenkwam in zijn bijna negentiende eeuwse winkel dan stond zijn moeder mevrouw Loerakker je meestal te woord, begreep ze dat het geen blokje hars of iets anders kleins was, dan riep ze haar zoon ( mooie foto trouwens) hij betrad dan de winkel altoos gekleed in zijn werkschort, achter hem hingen de violen die te koop waren. Kwam je om een viool dan lag hij zwijgend met een bijna teder gebaar het ene instrument na het andere voor je neer, was het je eerste viool dan kreeg je meteen een adres waar je het instrument kon verzekeren. Ik zie het weer allemaal voor me, ook de schemer die er altijd scheen te hangen of het nu mooi of slecht weer was.
