Een viool is altijd echt. Ook de goedkoopste fabrieksviool. Een viool noemen we onecht als door het inplakken van een vals etiket de viool moet voorstellen wat hij niet is. Wat doet nu de violenmaffia, om een viool te laten lijken wat hij niet is. De eenvoudige oplichters plakken er gewoon een vals etiket in. De wat meer gevorderde plakken er een echt etiket in. En de echt goede oplichters gaan de viool wat verbouwen. Ze voegen materiaal toe van de bouwer die op het etiket staat, aan het oorspronkelijke materiaal. Maar de top oplichters bouwen ook nog eens een dubbele bodem in. ========================================================================== Willem Bouman verteld: Je kan natuurlijk geen gaatje boren in een viool om hem te onderzoeken. Dat maakt het zo razend moeilijk, je blijft altijd aan de buitenkant. Die Bergonzi- was zo razend knap nagemaakt, dat ik er bijna was ingetrapt. Ze hadden de F gaten op dusdanige wijze gesneden dat een gevorderde leek moest denken dat het om een vervalste Del Gesu ging een Guarneri. Een dubbele bodem om de aandacht af te leiden. Maar ik betrapte hem op de lakopbouw. Die was niet van Bergonzi maar Frans. Viool in de vuilnisbak ? Bouman: Om de donder niet. Het was een schitterend instrument. Alleen was ie nu vijftigduizend gulden waard in plaats van zeven- á achthonderdduizend gulden. Maar daarom had ie nog wel een mooie toon. Vrij overgenomen uit een oud krantenartikel. Tobias.
Raar… Je hoeft geen gaatje in een viool te boren om hem te onderzoeken, je kunt als vioolbouwer gewoon de viool volledig ontleden in losse onderdelen. Bij een restauratie gaat het niet anders. Wat ik niet begrijp, maar ik weet niet uit welke bron je put, Tobias. Waar haal je deze informatie vandaan? Buiten het feit dat een Bergonzi en een Del Gesu grote uiterlijke verschillen vertonen en een Guarneri de familienaam is van een groot aantal bouwers wat redelijke verschillen in bouw en uiterlijk met zich mee brengt, ondanks de Guarneri-familie traditie van vioolbouw. Welk krantenartikel is jouw bron? Remi
Ik zet dit op het forum, en ik heb helemaal geen zin om me telkens te verdedigen als ik iets schrijf. Zoek het maar mooi uit Remi of schrijf zelf eens iets zinnigs, alleen maar kritiek hebben we niets aan. Maar als je het krantenartikel wil zien, mag je het bij mij thuis komen lezen. Tobias.
In het verleden heb ik eens een gitaar met een dubbele bodem uitgeprobeerd, die klonk fantastisch. Helaas kon ik hem niet kopen. Misschien werkt het voor een viool ook wel, als bijvoorbeeld een toepassing bij het maken van een carbon viool.
Dubbele bodem bij violen? Nog nooit gezien noch van gehoord. Ik weet wel dat bij oude violen de randen "verdubbeld" worden (edge doubling)
Tobias, Sorry, je hoeft je niet te verdedigen, als ik mijn reactie nu nalees kom ik zeker niet correct over, het kan een stuk subtieler. Mijn excuus daar voor. Toch kan ik je topick niet geheel tuis brengen, niet geheel bevatten. Vervalsing van waardevolle spullen zoals violen, horloges, klokken, juwelen, geld en zo is aan de orde van de dag en het gespuis raakt er steeds bedrevener in en van nivo tot nivo trappen we er steeds weer in. Vervalsingen! Maar laten we ons beperken tot de viool(familie). Je schrijft: “Ze voegen materiaal toe van de bouwer die op het etiket staat, aan het oorspronkelijke materiaal.” Wat voegen ze toe? Je moet dus een originele “Del Gesu” ter beschikking hebben om daar materiaal vanaf te halen en op de nepper te plaatsen. Of zie ik het verkeerd? Je moet dus materiaal uit de periode van Del Gesu ter beschikking hebben (en de kennis) om een vervalsing te… vervolmaken. En natuurlijk een zeer ervaren vioolbouwer/vervalser zijn. Die dubbele bodem is natuurlijk fictief, ze proberen natuurlijk van alles. Verder blijf ik er bij dat een Bergonzi uiterlijk totaal verschilt van een Del Gesu (Guarneri) en het gaat me te ver om alle volledige details van bovenblad, F-gaten en zo te vergelijken en te kijken of het mogelijk is om een instrument zo aan te passen dat het Bergonzi f-gat op de Del Gesu gaat lijken. Toch duik ik in “Meisterwerken der Italianische Geigenbaues” Hamma Jr. en laat het je weten. Dan toch nog de vraag uit welk kranten artikel je deze info hebt? Er zal nog veel meer in gestaan hebben! Willem Bouman was niet kort van stof. Remi
Remi, Ik weet niets van oude violen. Mede omdat ik ze nooit in handen hou. Ik begrijp dat jij en natuurlijk Bert en ook Frits er, bij mij vergeleken, oneindig veel meer verstand van hebben. Ik ben dus geen man van de praktijk, maar van de theorie. Ik lees erover en heb er belangstelling voor. En soms valt mij iets leeswaardigs in handen. Soms op het wereldwijde web, of soms gewoon op ouderwets papier. Ik haal hier wat uit en voeg dit samen tot een topic. Zullen best fouten in staan, want ook wat op het web of wat in de kranten staat is lang niet altijd waar. Voor dit topic gebruikte ik grotendeels een oud krantenartikel uit het dagblad voor de Zaanstreek "De Typhoon". De tekst was van Rob van den Dobbelsteen, toch niet de minste onder de journalisten. Maar je kent het gezegde "Van horen zeggen liegt men het meeste". Trouwens je had je excuus niet hoeven maken hoor Remi. Maar ik vind het wel aardig dat je het doet. Tobias.
Tobias, In vergelijking met Bert en Frits qua ervaring in de vioolbouw en alles er omheen ben ik slechts een kruimeltje van een boterham. Middels de mogelijkheden welke ik heb probeer ik er het beste van te maken maar heb meer moeite met hout dan met metaal. Maar omdat dat kleine houten kastje zo mooi klinkt en dat het bouwen er van zo verrekte complex is, je niet 1,2,3, een viool in elkaar zet en dat er ongelofelijk veel “ambacht” bij komt kijken… remi
Ik zag dat graag wat meer onderbouwd Tobias. Bovendien begrijp ik niet wat bedoeld wordt met "materiaal toevoegen". Dus als je er meer van weet hoor ik dat graag.
Overigens, als we toch op die oude koeien verder willen: hoe kun je nou een écht etiket van een oude meester erin plakken? Moet je die eerst losweken uit een oude viool, lijkt me stug dat dat wordt gedaan. Dan geloof ik toch meer in de productie van valse etiketten die net echt lijken. Ze zijn dus nog steeds vals. Eigenlijk gaat het dan dus in deze branche om valse en nog valsere etiketten. En in @Tobias' redenering is elke viool van hout ook een echte viool, want van hout, wat je er ook in plakt. Het is gewoon een houten viool waar je op kunt spelen (en of het klinkt is aan de bespeler en evt. toehoorder om dat te beoordelen). En zo komen we terug op de aanbeveling om niet direct te geloven dat de viool (de cello, de contabas) en het etiket bijelkaar horen. Je moet dan toch meer van de stijlkenmerken van de bouwer weten (en de gebruikte etiketten, want misschien is de namaak van het etiket zelfs niet helemaal gelukt) om met enige of grote waarschijnlijkheid vast te kunnen stellen of het instrument werkelijk van de gesuggereerde bouwer is.
