Viool met versterker

Hallo!

Ik heb een paar vraagjes.
Aangezien ik over een poosje een eigen viool krijg en in een bandje ga spelen, wou ik graag het een en ander weten over een viool met versterker.

Is een viool met versterker los van elkaar? Dat je bijv. niet een losse versterker kunt kopen en die over aan 'plakken' ?

Als het dus wel bij elkaar hoort, is de viool dan ook mooi bespeel baar zonder versterker?

Is een versterker duur?

Zijn er nog meer (voor- en) nadelen?

Groetjes, Tessa.

 

Hoi TessaDJ
De viool hoeft niet perse speciaal te zijn. Je zou desnoods voor een zangmicrofoon kunnen spelen, maar dat is behelpen. Het beste is een kammetje met een piezo pickup. Een electrische viool heeft die natuurlijk standaard, maar elke viool kan daarmee achteraf uitgerust worden. Het akoestische geluid zal daar niet onder lijden.
Met zo'n element hoef je niet over een eigen versterker te spelen. Gewoon inpluggen in de mixer waar ook de zang in gaat en je bent voor iedereen hoorbaar. Die mengpanelen beschikken al over de meest noodzakelijke effecten zoals galm en chorus waar je je geluid diepte mee kunt geven.
Een eigen versterker biedt nog meer mogelijkheden. De meeste gitaarversterkers geven 'clean' (zoals dat heet) heel goed vioolgeluid weer. Daarbovenop kun je met zo'n versterker ook 'distort' spelen, wat geweldige mogelijkheden biedt om vreselijk baldadig tekeer te gaan.
Zelf gebruik ik een SWR-bas(gitaar)versterker met een Digitech voetpedaal voor de nodige effecten Dat gaat prima; de zware luidspreker filtert schrille geluiden mooi weg. Het voetpedaal is wel noodzakelijk omdat een electrisch vioolgeluid beslist wat galm en een klein beetje chorus moet meekrijgen. Veel gitaarversterkers hebben die effecten standaard ingebouwd en dan kan je zonder pedaal toe.
Een punt waar je rekening mee moet houden is feedback. Dat is dat je viool in trilling wordt gebracht door het eigen geluid uit de speakers en daardoor gaat rondzingen (fluiten). Dat is de reden waarom electrische violen (en gitaren) geen klankkast hebben. Een andere goede reden om een massieve electrische viool te spelen is dat je niet gehinderd wordt door het eigen akoestische geluid, zodat je meer controle hebt over wat er echt uit de speakers klinkt.
Zo'n electrische viool hoeft trouwens niet veel te kosten. Een Stagg pretletter doet het al best aardig en desnoods zet je een element op een triplex chineesje uit het ontmoedigingspakket voor beginners en spuit die vol met Pur isolatieschuim (een paar echte liefhebbers gaan nu helemaal door het dak, maar hé, we hebben het hier over Rock & Roll, ja...)
Probeer om te beginnen gewoon je eigen viool en bouw op basis van ervaring stap voor stap uit. Wat het hardst nodig is regel je het eerst.

Wat de prijzen betreft: zoals altijd kun je krankzinnige bedragen uitgeven. Een bestaande viool electrificeren kan al voor zo'n € 150,-., (hoewel voornoemde liefhebber dat niet acceptabel zal vinden) In principe kun je daarmee aan de gang. Voor het overige is heel veel te krijgen dat voor gitaristen bedoeld is. Daar zijn dure spullen bij, maar ook heel goedkope die het prima doen. Ook tweedehands is een hoop te krijgen. Als iets dan zowel tweedehands als made in China is, dan hoeft het maar bar weinig te kosten. En anders leen je de spullen gewoon van de gitarist. Die heeft altijd wel wat liggen waarmee je kunt proberen.

Heel veel plezier en succes.

 

Ik moet eerlijk toegeven dat ik op het gebied van violen een tamelijk onervaren prutser ben. Met gitaren heb ik heel wat meer ervaring, en daar is het zondermeer zo dat het hout en de bouwwijze van het instrument een enorme invloed heeft op het karakter van het geluid. Er is een duidelijke wisselwerking tussen de akoestische eigenschappen van het instrument en de aard van het elektrische signaal. Ik zou geen reden kunnen verzinnen waarom dat voor elektrische violen anders zou zijn. Een goede elektrische viool zal zeker beter klinken dan een slechte.
Wat dat betreft is het antwoord; nee, dat is te kort door de bocht.

Dat neemt niet weg dat een goedkope elektrische gitaar voor de beginner al heel inspirerend kan zijn, ondanks gelamineerde waaibomenhouten body en pallissanderkleurig geverfde toets. Dat veel meer dan een akoestische gitaar die echt wel van een minimale kwaliteit moet zijn om een bruikbaar geluid te geven. Ik denk dat voor violen hetzelfde moet gelden. Een niet zo heel best instrument met een middelmatige pick-up naar een wat fluttig versterkertje kan al prima in staat zijn om het rock & roll-beest in de mens wakker te maken. Later ontdekt die dan wel dat duurder echt veel mooier is en dat er betere spullen moeten komen, maar voor het opdoen van die ervaring hoeft niet eerst veel geld te worden uitgegeven.

Met die gedachte heb ik zelf zo'n Stagg pretletter gekocht en het blijkt te kloppen. Net als de zessnarige tokkelinstrumenten van hetzelfde merk biedt de S de beginner instand speelplezier voor heel weinig geld. Dat de pick-up niet erg subtiel is en dat de de knoppen op de viool en op de versterker in nogal extreme standen moeten staan om de tekortkomingen te maskeren doet daar niets aan af. Wie er niet voor geleerd heeft zal hem moeilijk van een tien keer zo dure Zeta kunnen onderscheiden.

Wat het Purgevulde chineesje betreft: hiermee wordt het probleem aangepakt dat de uitstekende akoestische eigenschappen van een gewone viool een goed functioneren van de electronica in de weg staan. Een volle klank en een lichte respons moet je juist niet hebben als je voor een 110db monitor staat. In die omstandigheden zal bij uitstek de peperdure handgesneden viool op hol slaan terwijl een met Pur gevuld barreltje gewoon blijft doorspelen. Wellicht zal die dure viool, eenmaal gevuld met Pur, nog weer beter klinken, maar dat ga ik liever niet uitproberen.

Waar het op neer komt is dus dat de akoestische eigenschappen ook voor een elektrische viool van doorslaggevend belang zijn, maar dat de eisen en omstandigheden volkomen anders zijn.

 

De Stagg's E violen die ik gehoord heb klonken allemaal uitgesproken beroerd; met de andere chocoladeletters is het niet veel beter gesteld, het is allemaal speelgoed. De bewering dat je met een gewone E gitaarversterker een piezo element op een viool fatsoenlijk kunt laten klinken, moet ik ten zeerste bestrijden, tenzij ingepast in het project "Jimi Hendrix goes Fiddle"
Elementen die in de kam worden geschoven of eraan geplakt geven vaak buitenproportioneel veel bijgeluiden van strijken en vingercontact.
Wie zijn viool electrisch wil versterken met maximaal natuurgetrouw vioolgeluid als resultaat kan het beste voor een microfoonsysteem van goede kwaliteit kiezen (b.v. SD systems) en daaraan een goede versterker koppelen.
Wie regelmatig in het spotlight van de AHOY hallen staat is wellicht beter af met een E viool, minimaal b.v. Yamaha EV 4 of 5.
Voor kleine zalen, kerken e.d. is b.v. het systeem Headway Band een uitstekend alternatief. De piezo-cellen van dit systeem worden door een simpele constructie vastgehouden op het bovenbladhetgeen in een behoorlijk natuurgetrouw geluid (benadert microfoonkwaliteit) resulteert en de bijgeluiden zijn minimaal. Zoals alle piezosystemen vraagt ook de Headway om een versterker van het type voor akoestische instrumenten, b.v. AER. Er zijn nog een paar andere aanvaardbare piezo systemen, maar die hebben allemaal het nadeel dat het halve instrument verbouwd moet worden of dat er alleen een aanvaardbaar resultaat is te boeken met een uitgebreide equalizer, die de rare pieken uit het piezosignaal haalt.
Ja, goede microfoonsystemen zijn duur, goede versterkers zijn ook duur. De Headway is relatief goedkoop, afgemeten aan zijn prestaties.
Wie een op maat gesneden advies wil voor zijn/haar situatie, kan er een telefoontje aan wagen; mijn telefoonnummer is te vinden op mijn site.

 

Een te verwachten antwoord van iemand die voor topkwaliteit gaat en echt van violen houdt. Ik zal dit ook allemaal zeker niet bestrijden. Ik vraag me alleen af of dit echt allemaal zo is. Wat ik met gitaren gezien heb is dat de kwaliteit in de speelgoedklasse de laatste jaren dramatisch is toegenomen. Nog niet zo lang geleden was een goedkope Koreaan of Chinees per definitie slecht gebouwd, vals en onbespeelbaar. Tegenwoordig zijn de productiefaciliteiten daar het modernste van het modernste, met CNC apparatuur die een precisie garanderen die door mensenhanden zelden gehaald wordt. Natuurlijk zijn de materialen goedkoop, met blikkige tunertjes, slappe pick-ups en halfslachtige afscherming van de electronica. Je moet ook niet zo'n ding bespelen als je een Gibson of Fender gewend bent, want dan zie je alleen maar wat er niet deugt. Maar waar zo'n speelgoedgitaartje vroeger menig muzikale carriere in de kiem smoorde omdat zelfs een geoefende speler er geen fatsoenlijke noot uit kon krijgen, zijn de tegenwoordige Staggs, Samicks en Vintages zodanig bespeelbaar dat iedereen er binnen de kortste keren mee kan lezen en schrijven. In dat stadium zal de speler ook de beperkingen van het instrument ontdekken en gaan omzien naar iets beters.

Zoals gezegd heb ik bar weinig verstand van violen. Maar ik maak me sterk dat hetzelfde niet ook daar aan de hand is, en dat je met die speelgoedjes prima kan doen waar speelgoedjes voor gemaakt zijn, namelijk spelen. Zou het niet goed zijn om dat als vioolhandelaar eens serieus en onbevangen te onderzoeken? Want stel dat ik gelijk heb, dan kun je op een heel andere manier veel effectiever violen aan de man brengen. Beginnen te spelen vergt dan geen investering die 80% van de potentiele klanten buiten deur houdt. Toegegeven, aan verhuur valt dan niets meer te verdienen, maar wie weet krijg je mensen in de winkel van wie je nooit gedacht had dat die in zouden zijn voor een viool. Van de gitaarhandel weet ik dat een klant die eenmaal versligerd is geraakt zijn hele leven de deur blijft platlopen voor nieuwe spullen. En stap ook eens af van het idee dat iemand die viool speelt verplicht is hogere cultuur te bedrijven. Hendrix goes fiddle? Prima toch? De manier waarop het nu gaat heeft er in de loop van de afgelopen 200 jaar hoofdzakelijk voor gezorgd dat er op elke zolder van elk herenhuis en elke villa een dure handgemaakte viool ligt te verstoffen. Voor mijn exclusieve Rettig heb ik dan ook helemaal niets hoeven betalen. Concurreer daar maar eens tegenaan.

Mijn Stagg klinkt ongetwijfeld uitgesproken beroerd in de oren van de kenner en mijn spel nog veel beroerder. Maar ik sta er wel iedere vrije minuut met enorm plezier op te spelen. Als dat zo doorgaat zal binnen niet al te lange tijd de onbedwingbare behoefte aan een Yamaha onstaan. Maar of ik die in een officiele speciaalzaak ga kopen valt nog zeer te bezien. Voor iemand met mijn muzikale opvattingen ligt de drempel in ieder geval meters hoog.

 

Ik heb nog weinig mensen gezien die met hun "speelgoed" uiteindelijk tevreden waren en er veel speelplezier aan konden ontlenen; integendeel ze hadden spijt van hun aankoop en waren blij toen ze eindelijk een fatsoenlijk instrument onder de kin hadden.
Ik neem aan dat die 80% potentiële klanten die de vakhandel buiten de deur houdt vanwege drempelvrees op gepubliceerde onderzoeksresultaten berusten. (of wordt hier zomaar iets geroepen!)
Bij vioolbouw gaat het niet in de eerste plaats om "effectief violen aan de man brengen" zoals dat wellicht in de algemene muziekhandel wel het geval is met gitaren en keybords, die je trouwens tegenwoordig ook al bij de Blokker en de Lidl in de aanbieding kunt aantreffen.
Jimi Hendrix is voor mij ook hogere cultuur, al is het wel even geleden dat ik zijn platen grijsdraaide.
In Azië wordt naast rotzooi ook redelijke kwaliteit gemaakt; bij de vioolbouw-vakhandel kunt u de redelijke kwaliteit, voorzien van afwerking en attributen van westers kwaliteitsniveau vinden, waar de rotzooi ligt kunt u zelf concluderen.

Inderdaad, van strijkinstrumenten hebt u nog niet alles begrepen, maar gelukkig, op dit forum kunt u nog een heleboel bijleren.

 

Inderdaad Frits,
Een goed instrument vraagt om een goed versterkingssysteem.
N.B. ik heb in een grijs verleden nog minstens een twaalftal gitaren gebouwd, al waren dat dan akoestische.

 

Pfoe wat een reacties!

Bedankt

Ik was nog niet serieus naar een versterker op zoek, maar het klinkt wel heel interessant allemaal!

Helaas moet ik ook een deel van de viool die ik krijg (van mijn ouders) zelf betalen dus ben ik bang dat er niet veel geld overblijft voor een versterker.
Ik denk dat het dan maar voor een zangmicrofoon moet. Misschien niet de beste oplossing, maar zeker wel de goedkoopste! (aangezien ze die daar wel hebben)

Toch bedankt voor al de reacties, ik heb er zeker wat aan. (als ik ooit nog een versterker wil kopen)

Groetjes, Tessa.

 

Spelen voor een zangmicrofoon kan op zich een heel goed resultaat opleveren, maar de meeste violisten hebben nogal moeite met het op een vaste afstand tot de microfoon houden van het instrument. Houd je het vijf centimeter dichterbij of verder weg dan klinkt het vioolgeluid ineens dubbel of half zo hard.

 

Waarmee deze discussie aan zijn eind komt, want TessaDJ heeft haar beslissing genomen. Een verstandige ook, want kwesties als 'welk materiaal heb ik voor deze toepassing nodig' en 'wat is nu het beste voor mij' los je vaak het beste op door gewoon te beginnen en te zien waar het schip strandt.
De discussie die vervolgens oplaaide vond ik erg boeiend en ik zou die graag willen voortzetten, maar om daarvoor Tessa's onderwerp te kapen lijkt me niet zo aardig. In plaats daarvan stel ik voor om een nieuw onderwerp in het elektrische vioolforum onder de titel Stagg Rocks! alwaar ik dezelfde knuppel opnieuw in het hoenderhok zal werpen. Accoord?
Dan volg mij...