Ik heb op Marktplaats een viool gekocht gebouwd door Geert Marree (beeldhouwer/vioolbouwer). Echt een heel bijzonder model. De viool was helaas gebarsten o.a. langs de basbalk maar voor 65 euro had ik daar niet zo'n moeite mee. De viool was ietwat slordig gelakt door de vorige eigenaar dus dat heb ik er weer afgehaald (met afbijt!) en mijn vrouw heeft hem opnieuw gelakt met olielak. In de viool staat een handtekening, wat tekst en een gedichtje op het halsblok. Begin en einde samen één Daar buiten één punt nog gemeen Waarin tril-getal en woord symbool Voor eeuwig opklinkt uit de Viool G Marree Beta nr 18 Amsterdam Maart 1947 Inmiddels heb ik bij Peter Brandt ook twee violen mogen bekijken van Geert Marree, de Mercurius en de Venus. Helaas hadden ook die violen niet de oorspronkelijke lak omdat ze door Peter Brandt pas na de dood van Marree zijn afgebouwd. Ik heb de indruk dat mijn Marree een prototype is omdat de andere twee violen die ik gezien heb wel 20 jaar jonger zijn en omdat mijn viool een extreem hogere welving heeft. Het geluid is dan ook lang niet zo helder als de nieuwere violen. Ik heb nu twee vragen: - Wie heeft of kent een Marree viool in de originele staat en kleur ? - Wat betekent het gedichtje in de viool ? Uploaded with ImageShack.us
ad viool: Ik ken de werken van Marree niet. Wat ik er zo van zie is, dat de hoekpunten een aparte, eigen stijl vertegenwoordigen. Ze komen me niet echt elegant over door de abrupte afwijking in de lijn. ad gedichtje: Regel één: Het "begin" is volgens mij de boom, die door de jaren heen gegroeid is, daarna geveld en na droging is verwerkt tot een stuk klankhout dat is samengevoegd tot een geheel: de uiteindelijke viool. Die viool is dan de eindbestemming van het betreffende stuk hout. Regel twee tot en met vier horen als een zin te worden beschouwd, waarin volgens mij wordt bedoeld dat het trillen van de snaar buiten de viool om wordt opgewekt, namelijk met de strijkstok. Het voortbrengen van de trilling uit de viool moet gelijken op de menselijke stem, wat Marree het “woordsymbool” heeft genoemd. Dit is wat ik er van maak, hetgeen natuurlijk niet het enig juiste hoeft te zijn. Overigens doet mij dit gedicht verdacht veel lijken op een in het Latijn verschenen tekst, ook over een boom die geveld is, maar dat zul je altijd zien: ik kan het nu niet even snel reproduceren. Als ik het weer tegen kom, zal ik het doen verschijnen.
Hierbij nog een interessant interview met Marree uit 1965 (Dit bericht is door Geert bijgewerkt op 10/02/2007 om 15:49 uur)
Hier dan de Latijnse tekst: Viva fui sylvis; fui dura occisa securi; Dum vixi, tacui; mortua dulce cano.
Ja, dit is wel de tekst die ik bedoel, maar nu ik weer de Latijnse versie zie, vind ik het gedicht van Marree een mislukte poging iets soortgelijks te doen. Zijn tekst gaat over geheel iets anders. Frits
Hoi, Mijn naam is Eleonora Marree en ik ben de kleindochter van Geert Marree, ik heb hem niet goed gekend. Ik weet wel dat Geert ervan overtuigd was dat hij het geheim van stradivarius had ontdekt en werkte jaren en jaren hieraan. Hij is ook beeldhouwer geweest. Ik zal een email sturen naar zijn dochter (mijn tante) en misschien meer informatie door haar verkrijgen. mvg Eleonora Marree
Hallo Eleonora, Bedankt voor jouw leuke reactie. Helaas is het door jouw grootvader ontdekte geheim nooit bekend geworden. Hij zei daar in 1965 het volgende over: "Ik wil beslist niet dat mijn ontdekkingen in handen vallen van zakenlieden die er slechts op uit zijn om er zo veel mogelijk geld aan te verdienen." Het moet een opmerkelijke en excentrieke kunstenaar zijn geweest. Ik heb de foto's in berichtje nummer 1 weer goed gezet zodat ze weer zichtbaar zijn. Hieronder nog een foto van viool Beta 18 in ongelakte staat. Daar is het speciale model met de afgeronde ronde hoeken goed te zien: Ook nog een close-up van het gedichtje op het halsblok: Uploaded with ImageShack.us
Als ik het gedichtje dan even in duidelijk leesbare schrift zet, komt er: Begin en einde, Samen één Daarbuiten één punt nog gemeen. Waar in tril-getal en woord symbool Voor eeuwig opklinkt uit de viool. Nu nog iemand die in goed Nederlands kan om- of beschrijven wat hier vermoedelijk mee bedoeld werd. Vooral dat punt wat er buiten ligt en wat iets gemeen heeft. Wat zou dat zijn? Frits
Komisch om te zien dat je zelf de voorgeschiedenis (post#1) ook niet altijd goed leest Frits ... (zo zie maar weer hoe makkelijk dat gaat) Maar ook ik blijf nieuwsgierig naar de betekenis van het gedichtje.
Ja, verhip, nu zie ik het: de allereerste post! Mijn excuus. Ik ben op het verkeerde been gezet door de -voor mij- onduidelijke tekst in de afbeelding van post #7. Maar misschien moet ik hier zeggen: "ik heb me op ... laten zetten". Of een dergelijk voorval komisch valt te noemen? Naar mijn mening niet, ik heb me in ieder geval niet rot zitten lachen. Frits
maakt echt niet uit Frits, kan gebeuren. De foto van het gedichtje is overigens gemaakt door het eindpen-gat en kwam er niet scherper op. De andere twee latere violen van Marree die ik heb gezien (de Mercurius en de Venus) hadden dus wel een naam maar geen gedichtje. Wel hetzelfde model met de ronde hoeken maar veel sierlijker afgewerkt (krul, f-gaten). Alle latere violen van Marree hebben een groot geluid, dat heeft ie dus wel voor elkaar gekregen. Citaat uit interview 1965: "Uit een verzameling van dertig violen, waarvan de eigenaars als jury zouden optreden, werden negen oude instrumenten, acht Italiaanse en één Duitse door een commissie uitgezocht. Ik had drie violen meegenomen. Achter een scherm werden deze twaalf violen bespeeld en op draagkracht en klankschoonheid beoordeeld. Het bleek dat alle dertig violisten zonder één uitzondering de drie violen van mij als de beste hadden gekwalificeerd. Pas toen kreeg ik echt vertrouwen in mijn werk."
