Ik heb de solosonates en - partita's van J.S. Bach in een uitvoering van Henryk Szeryng. Hoewel ik daar best tevreden mee ben overweeg ik een nieuwe aanschaf. Aangezien ik me hier op het violistenweb bevind hoop ik dat er deelnemers zijn die me van goede tips en adviezen kunnen voorzien. Bij voorbaat dank, T. Snits
Hoi, je kan eens de 2de versie van Sigiswald Kuijken proberen. Die is uitgegeven bij BMG op het label Deutsche Harmonia Mundi. Het referentienummer ken ik niet uit het hoofd. groetjes Sebastien Lories
Met de Szeryng opname heb je wel één van de besten in je bezit. Maar ik bewonder ook enorm de opname met Arthur Grumiaux. De meer recente opname met Julia Fischer is ook buitengewoon mooi.
Wat me is bijgebeleven van diverse opnames in de tijd dat ik mijn LP’s nog draaide, was dat er een wezenlijk verschil bestond in de wijze waarop de drieklanken werden gespeeld. Er is –als ik het goed heb- zelfs door Theo Olof (of was het Herman Krebbers?) een uitvoering waarbij zoveel mogelijk wordt geprobeerd de drieklanken ook in één keer te spelen en dus niet te ‘breken’ en eerst de twee en dan de andere twee. Dat had op mij wel veel indruk gemaakt, want dat stond er volgens mij ook zo in het notenschrift. Bovendien vond ik het bij sommige solisten een heel gehak en gebreek worden en dan al helemaal wanneer er vierklanken kwamen. Ik heb er geen opnames van op CD, zodat ik geen aanbeveling kan doen. Ik wilde enkel een aspect belichten waarop mogelijk een selectie kan worden gedaan. Bij vierklanken zijn er ook grote verschillen waar te nemen binnen een set van uitvoeringen. Het is maar wat men mooi vindt: mijn voorkeur speelt in wezen geen rol.
Ik heb een opname van de Chaconne door Grumiaux. Op de een of andere manier heb ik met die opname vrij weinig en dat zit 'm in de klank. En dat vind ik gek, want ik vind over het algemeen de klank van Arthur Grumiaux wel mooi. Szeryng's opname vind ik overigens erg mooi, mooier dan de opname door Perlman. Op zich vind ik de klank van Perlman wel erg mooi, maar Szeryng speelt het hele stuk meer progressiever. Meer to the point. Perlman lijkt er soms meer drama in te brengen en lijkt dan te blijven hangen op plaatsen waar Szeryng zijn weg door het stuk vervolgt. hartelijke groet, Annemieke
Ik bedenk me nu, dat de uitvoeringen door Benjamin Schmid mij ook aanspraken. Ik kan me nu alleen niet meer direct voor de geest halen waarom. Ik zou opnieuw moeten gaan luisteren. (en da's lastig, want ik heb die opnamen niet zelf in bezit) hartelijke groet, Annemieke -die zich realiseert dat ze in zekere zin antwoord aan het geven is aan zichzelf-
Voorkeur Bachs Sonates en Partita's' ? Jazeker. Maar het lijkt mij vooraf zinvol te weten of die voorkeur de richting opgaat van 'authentiek' (wat daarvan zij) of de daarvoor geldende benaderingen. De beperking aan 'authentiek' is in mijn ogen dat dit het resultaat is van enerzijds nagebouwde instrumenten en anderzijds de opvatting dat men 'denkt' te weten hoe er in die tijd werd gespeeld. Een ouder bezwaar tegen het 'autenthiek' musiceren, namelijk middelmatige musici, is nu wel komen te vervallen. Zij het dat ik nog altijd met plezier terugdenk aan die 'authentieke' dame die, halverwege de fuga in C groot, huilend van het podium holde Mijn advies is tweeledig. Zowel practisch als uit een oogpunt van muzikaliteit. Ik heb de sonates en partita's zo'n kleine twintig keer op de plaat en CD. Maar de enige versie waar ik altijd met plezier naar luister, is de 'oude' uitvoering door Milstein op Capitol (later EMI). Swingt de pan uit! Een tweede, hele goede, uitvoering is door Bronislav Gimpel als die naam iemand nog wat zegt. Maar om die te vinden, moet je heel diep het verzamelaarstraject in. Ik heb er tenminste zeven jaar naar gezocht. Dus dan is Milstein meer aan te raden. Ik merkte dat de naam Szeryng weer werd genoemd. Een soort Pavlov-reactie: als je het over Bach hebt, begint er altijd wel iemand over Szeryng. Op zich niet zo gek want het schijnt in de ogen van velen een ideaal huwelijk. Dat ik die mening niet deel, zal wel samenhangen met de omstandigheid dat in mijn oren 'Professor' Szeryng een nogal kleurloze violist was. En een hele nare man, maar daar gaat het hier niet over :/ Hopf
Hopf, draai je nog altijd LP's of alleen nog CD's? Ik heb hier nog een dikke meter LP's liggen (horizontaal gemeten), die ik maar niet weg kan doen (net verhuisd, weet je wel ). Steeds denk ik er over om zo'n platenspeler aan te schaffen met een USB uitgang, die je dan op je PC kunt aansluiten en waarmee je met behulp van een of ander programma al die krasjes en andere onhebbelijkheden kunt laten verdwijnen. Ik vind het trouwens ook doodzonde om al die platen 'zo maar' weg te doen. Vandaar dat ze dan nog een doel kunnen hebben. Heb jij ervaring met het digitaliseren van LP's? Frits
Dit is volgens mij net zo'n oeverloze discussie als de vraag welke opname van de Cellosuites de beste is. Op een cellistenforum heb ik ooit eens iemand zien zeggen dat je je een ruit moet voorstellen en aan de linker en rechter uitersten Fournier (meest romantische) en de tweede opname van Bijlsma (meest 'authentiek') moet plaatsen. Ik weet niet meer wie er boven en onder zaten, ik dacht Rose en nog iemand (Casals?). Alle andere opnames kan je binnen die ruit plaatsen als een mix in steeds andere verhoudingen van een van de vier. Ik vond dat wel een goede voorsteling. Maar cellisten weten zelf ook dondersgoed dat dé ultieme uitvoering en interpretatie niet bestaan. Casals, de herontdekker van de stukken, durfde ze pas op hoge leeftijd op te nemen, Rostropovich heeft ze ook pas in de jaren '90 opgenomen. En Wispelwey neemt ze zo ongeveer iedere tien jaar opnieuw op. Steeds weer anders. Maar ja, misschien heb ik het helemaal mis met mijn veronderstelling uit de eerste zin. Van viool en violisten weet ik niet zo veel. Ik weet alleen dat ik de opname van Hillary Hahn wel erg mooi vind.
Ik denk dat je een algemene vraag als "wie speelt het beste de cellosuites" o.i.d. niet moet stellen. Er is nu eenmaal geen "beste" omdat dat geheel afhangt van de persoon die ernaar luistert. Natuurlijk kan iemand een voorkeur hebben en die ook uitspreken, maar ja wat doe je ermee? Hooguit kan de voorkeur beluisterd worden en getoetst of het ook zo wordt ervaren. Vermoedelijk niet en wat dan? Aan zulke vragen heb je naar mijn mening niet zo veel. In die zin ben ik het geheel met Lise eens: oeverloze discussies die tot niets leiden! Het enige positieve wat je zou kunnen bedenken is, dat het weer activiteit oplevert voor dit forum, maar dat kan de achterliggende intentie niet zijn. Frits
Een discussie over dit soort onderwerpen kan wel zin hebben, als er maar precies verwoord wordt waarom er een bepaalde voorkeur is en je een ander niet probeert te overtuigen. In andere soortgelijke discussies ben ik door meningen van anderen naar andere opnames en namen gaan luisteren, waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde. Ik merk dat het voor mezelf een wat breder beeld schept en dat vind ik wel prettig. Andere mensen horen andere dingen en door daar kennis van te nemen luister je soms weer op een andere manier naar het stuk. Dat was overigens niet insteek om deel te nemen aan dit gesprek. De starter van dit gesprek vroeg of men mee wilde denken, dat heb ik dan ook gedaan. hartelijke groet, Annemieke
Omdat je vrij recent forumlid bent geworden is het wellicht nuttig om je te informeren, dat een vergelijkbaar forum vòòr september 2007 onder een andere naam is opgestart: Violistenweb. Aangezien opheffen dreigde is het voortgezet onder een andere naam (StrijkersForum) en in een andere jas. De initiator heeft zijn post dan ook geplaatst in 2003, een aantal jaren geleden dus. Het is zelfs de vraag of hij/zij dit forum nog bezoekt. Het is natuurlijk keurig dat je probeert te voldoen aan het beantwoorden van de vraag, maar ik denk dat we die hele oude vragen wel kunnen vergeten en ons meer moeten richten op de wat recentere. In ieder geval denk je mee, dat valt niet te ontkennen! Frits
Het overzichtelijke aan voetbal is dat de ploeg die de meeste doelpunten maakt, wint. En dus, kennelijk, de beste was Maar ik moet toegeven dat iets als de 'beste' uitvoering van vul-maar-in, over het algemeen niet bestaat. Want zo'n opvatting is het gevolg van het hanteren van persoonlijke criteria. Daar hoef je zelfs Popper (de filosoof en niet de cellist) bij te halen. Maar voor jezelf mag je uiteraard wel een lijst met ideale uitvoeringen hanteren. En ten aanzien van de sonates en partita's van Bach is dat, zoals gemeld, naar mijn mening Milstein. Diezelfde Milstein trouwens ook in 'het' (er zijn er overigens twee) vioolconcert van Goldmark, Hirschhorn in Paganini nummer één, Heifetz in Conus, David Oistrach in Shostakovitch nummer één en Grumiaux in de vioolconcerten van Mozart (de eerste cyclus met Paumgartner en Moralt). Frits, Een ernstige waarschuwing vooraf: als er een activiteit is die alle risico's in zich herbergt tot een verslaving te ontaarden, is dat het via de computer overbrengen van LP's naar CD-Rom. Zeker als je daarbij ook nog eens tikken en ander ongerief wilt verwijderen. Kortom, je loopt het risico dat er geen zelfgebouwd strijkinstrument meer uit je handen komt :/ Met de door jou gememoreerde platenspeler met USB-aansluiting gaat het op zich prima. Overigens zit er in die platenspeler wel een phonoversterker die zowel het signaal versterkt, ook de RIAA- correctie (ga ik niet uitleggen) toepast en het signaal vervolgens digitaliseert. De vraag is alleen wel, hoe goed is die voorversterker? Uitgangspunt is namelijk een zo goed mogelijk op de harde schijf overgebrachte opname. En dan is een goede voorversterker (en een goed element) wel zo belangrijk. Maar aangezien sinds Multatuli 'niets helemaal waar is en zelfs dat niet', toch een kleine beperking. Hoe goed je spullen ook zijn, het signaal loopt wel via de geluidskaart. En de kwaliteit van geluidskaarten kan dramatisch uiteenlopen. En met zo'n USB-aansluiting komt het signaal niet eens in de buurt van de geluidskaart Een alternatief, als je nog over een 'gewone' platenspeler zou beschikken, is de Terratec voorversterker, als die tenminste nog verkrijgbaar is. Ik heb dit kleine kastje zelf een tijdje gebruikt, en was er beslist niet ontevreden over. Naast een platenspeler kun je overigens ook lineaire bronnen als cassettedecks en tuners op aansluiten. Met de bijgeleverde software kun je vervolgens de meeste tikken wel verwijderen. Daar kun je overigens ook gewone softwareprogramma voor gebruiken. De prijzen lopen uiteen van € 25 tot bijna $ 150.000. Een Canadese vriend gebruikt beroepshalve dit laatste programma (NoNoise) en het is beslist niet 'PC-vriendelijk'. Het draait bij hem met minimaal vier 'super Macs' Er is nog een aspect, namelijk of je tikken e.d. handmatig verwijdert dan wel automatisch. Hoewel bij dat laatste sinds enkele jaren van een verbetering sprake is, komt een automatisch programma bij forse beschadigingen (flinke krassen) met soms hele vreemde oplossingen. Een forse tik die minutenlang terugkomt, wordt dan omgezet in een vergelijkbare serie 'ploppen'. En dan is handmatig werken de enige oplossing. Van platen die ik op 16-jarige leeftijd kocht (dus 45 jaar geleden), weet ik vooruit wanneer de tikken te horen zijn. En dan is het een zegen dat eindelijk zonder die herrie te horen. Ik ga dan maar voorbij aan de discussie aangaande superioriteit van analoog ten opzichte van 16-bits Maar nogmaals: kijk uit. Want voor je het weet heb je een verslaving onder de leden. En heb je waarschijnlijk je laatste (alt)viool gebouwd :lol: Mijn verzameling 78-toerenplaten heb ik weggegeven, want ik heb na de verhuizing geen garage meer. Ik draai nog wel platen. Maar niet meer in de huiskamer. Mijn vrouw was (het uiterlijk van) al die zelfgebouwde versterkers zo zat, dat ik me gedwongen voelde een kant & klare buizenversterker te kopen. Met alleen lineaire ingangen, dus als ik platen wil draaien moet er weer een aparte phonoversterker bij. Om eerlijk te zijn jeuken mijn vingers die te bouwen. Maar rekening houdend met de huiselijke verhoudingen ........................... :/ Hopf
Hmm, ik had niet naar de startdatum van dit draadje gespreksstof gekeken... Desalniettemin vond ik het toch heel interessant om nog eens te gaan luisteren en er goed over na te denken. Hopf sprak over Milstein, wie hier nieuwsgierig naar is gaat naar youtube en tikt daar bij zoeken Milstein en Bach in. Dan heb je alle kans om Milstein de horen en zien spelen. Ik heb geprobeerd de link te plaatsen, maar daar trapt youtube niet in. Wel erg mooi dat dit soort oude opnamen bewaard blijven! hartelijke groet, Annemieke
Het is weinig bekend, maar er bestaat een mooie opname van de eerste solosonate door David Oistrakh. En ja, Annemieke, oude opnamen zijn heel interessant. Kreisler, Elman, Zimbalist, Huberman, Seidel, Hassid, Prihoda en nog zoveel anderen. Altijd weer een plezier om naar te luisteren. Gr. Johan
Ik weet dat die er bestaat, maar ik heb zijn versie helaas nooit mogen beluisteren. Ik heb geprobeerd om het via Spronk Muziekhandel terug te vinden, maar als het beestje grofweg geen Vengerov, Perlman, Bell of Janine Jansen (chauvinisme verkoopt soms goed blijkbaar) heet dan kunnen ze het maar niet vinden. Zonde! Ook via internet kon ik het nog niet vlot terugvinden. hartelijke groet, Annemieke
Het hangt er een beetje vanaf of je een zogenaamd authentieke uitvoering prefereert, of niet. Ik vind zelf Viktoria Mullova mooi, evenals Rachel Podger. Heb ook een fantastische meer romantisch gekleurde opname van Perlman. Op grammofoonplaat nog Kremer, die ook op CD is te krijgen. Het is echter heel persoonlijk wat je voorkeur is.
