Hallo allemaal, zomaar nieuwsgierig: hoe lang speelde je viool/altviool toen je je eerste echte optreden had? Ik bedoel dan niet een voorspeelavond op de muziekschool, maar een optreden met een groep (trio, kwartet, band).
Hey Daisy_viool , Ik speel al viool vanaf mijn 11e (ongeveer), en ben in middels 46 jaar. Mijn eerste viool kreeg ik toen ik c.a. 11 jaar oud was, en gevangen werd/was door het geluid van een viool. Ook wilde ik toendertijd vioolbouwer worden, was een regelmatig bezoeker van de bieb in Den Haag om boeken over vioolbouw en zo door te pluizen “Die kunst des Geigenbau”, van Otto Mockel) uren zitten bladeren in “Meisterwerken der Italianische Geigenbau etcetera. Zelf als klein trots manneke een goedkoop viooltje van 13 in een dozijn (qua dat is er niet veel veranderd). Uren, dagen, maanden bezig met de viool, dat pracht instrument. Heel veel is er tussen gekomen, te veel om hier snel even uit te typen. Om het verhaal kort te houden een beknopte geschiedenis; Goedkoop viooltje toen ik klein was, vader overleden en we moesten verhuizen. Een keukentrap (of zo) valt om en vermorzeld mijn viooltje. Jaren zitten er tussen en hoe raar het ook klinkt de viool blijft altijd op de een of andere manier een rol spelen, over de schouder mee kijken. Onderweg naar je werk in Amsterdam, de trein en een meiske/jonge vrouw die haar studie in trein ging houden (hoe vaak ging ik er niet bij zitten, luisteren, mee luisteren. En als ze stopte, juist aanmoedigen, dat ik het zo mooi vond, en dat hij of zij gewoon door moest gaan). Als ik jaren later in Rijswijk ga werken (1996) fiets ik iedere dag langs een muziek winkel/instrumentenhandel op de Koningin Emmakade. Telkens als ik naar huis fiets (Scheveningen) kom ik langs de muziekhandel, en telkens ligt er een viooltje in de etalage. Een of ander goedkoop ding uit China (inclusief kist, strijkstok, snaren en hars voor slechts 69 euro). Menig keer heb ik voor de etalage gestaan, kijken en nog eens kijken. Vorig jaar heb ik rond de kerst zo’n viooltje gekocht, en was de koning te rijk. Eindelijk weer een viool. Kortom ik ben verguld met mijn “viool”. Als ik mijn moeder vertel dat ik weer een viool heb….bla bla bla (dat verhaal staat geloof ik al op dit forum) En dan mijn eerste optreden, ik moet er heel eerlijk over zijn. Na jaren lange onderbreking doe ik een poging om het vioolspel onder de knie te krijgen, of is het onder de strijkstok. Daar komt dat moment: ’s-Avonds, na het werk is voor mij de enige tijd dat ik wat kan studeren, c.a. een half uurtje en als het mee zit loopt het uit tot een uur (dan ben ik echt in mijn nopjes) ongeveer van half acht tot acht uur of als het lukt tot negen uur. Dan is het over, krijg je de hele A muzikale familie tegen je en moet je oppassen. Het eerste optreden/concert: Ik zit in een bewonerscommissie, en een geplande vergadering was ik totaal vergeten januari dit jaar (2005), bij ons thuis. Ik kom dus thuis, even uitruisten, douchen, eten, uitrusten (na het fietsen). En dan natuurlijk aan de viool, strijken, mee spelen, toonladders lopen etcetera. Als je dan als beginnend violist "probeert" om "O mio babbino caro", gespeeld door Joshua Bell, zo zuiver mogelijk en ook nog eens met de juiste intonatie en gevoel te spelen, je staat te verkrampen omdat je last van een tennisarm hebt. En dan opeens (zonder dat je het hebt gemerkt) staat de hele bewonerscommissie (met aanhang) op de gang mee te genieten van mijn vioolspel, mijn “vauwten”, mijn misstreken, mijn herhalingen, mijn…. poging tot …vioolspel. Een klein applaus volgde, en ik wist niet dat c.a. 8 man/vrouw, mijn vioolspel zouden waarderen en belonen met een spontaan applaus. Ik beantwoorde met een rood hoofd. Remi [edit](Dit bericht is door remi bijgewerkt op 18/01/2005 om 22:02 uur)[/edit]
Even denken...Ik speel nu voor mijn zevende jaar, vanaf dat ik zo'n negen of tien jaar was. In mijn tweede jaar kwamen er kerstconcerten enzo (met orkestjes van de muziekschool). In mijn vierde jaar kwam ik in een regionala orkest en daar heb ik natuurlijk ook concerten mee gegeven. Na zes jaar kwam ik bij het EJO, wij geven zo'n tien concerten per jaar. Dat zijn de orkesten...Dan nu de andere.... Tussendoor heb ik ook concerten gedaan met kleine groepjes en individueel. Maar ik heb ook hele andere dingen gedaan (en nog steeds eigenlijk). Ik zit via school bij een bandje en heb ook wel eens in een orkest gespeeld dat een musical begeleidde. Die musical vond ik heel gaaf, maar 'gewone' concerten met het EJO zijn toch wel het leukste vind ik. Ik hou er helemala niet van om alleen op het podium te staan. Dat doe ik dan ook niet vaak.
