Hallo allemaal, Ik val gelijk maar in de huiskamer met mijn vragen... Ik ben net begonnen met lessen en ik moet zeggen, het klinkt leuk en ik heb er plezier in. Maar stel, dat je er helemaal niets van bakt.... zal een docent dan zeggen: "Je kunt er net zo goed mee stoppen, want dit is toch niets voor jou" of zegt hij/zij niets en wacht tot je zelf afhaakt? Ben heel erg benieuwd hoe dit eigenlijk in zijn werk gaat, en of iemand dit wel eens -van horen zeggen - heeft meegemaakt? Want zoiets kan toch óók wel eens gebeuren? (Hopenlijk niet bij mij (v) ) groetjes, Maria
Beste Maria, Als je net al ikzelf op wat latere leeftijd begint met vioolspelen is het redelijkerwijs te verwachten dat het leren niet meer zo makklijk gaat als toen we nog erg jong waren. Ten eerste heeft een kind minder schroom als hij/zij vals of fout speelt en stel je als volwassene al gouw eisen aan je eigen spel. Ten tweede heeft een kin natuurlijk een langere periode om zich te ontwikkelen. Maar niet iedere violist wordt een solist, dus ligt het er ook een beetje aan wat je wilt bereiken en hoeveel tijd je in je studie wilt steken, studeer je een half uurtje per twee dagen of een uur per dag, studeer je meer? Daar bij heb je ook nog eens voor een instrument gekozen dat behoorlijk moeilijk is om te bespelen. Zelfs Itzak Perlman heeft in een interview toegegeven dat het bespelen van een viool erg moeilijk is. http://www.thirteen.org/publicarts/violin/perlman.html Even op het video symbooltje klikken en je zult het uit zijn mond horen. Wat leraren betreft, de een wil graag een leerling helemaal begeleiden van nul af aan tot hij/zij niet meer in staat is om je nog wat bij te brengen, de ander wil alleen gevorderde met een grote aanleg en weer een ander is bereid om je er doorheen te slepen en met je tot op het bot te gaan. Wanneer je moet afhaken ligt voor een deel aan je zelf denk ik, ’t is niet het makkelijkste instrument en je moet er wat voor over hebben om haar te willen bespelen. Ligt je hart bij de viool en heb je voldoende doorzettingsvermogen dan kun je met een paar jaartjes al behoorlijk wat weg spelen. Oh ja, ik ben zelf pas op mijn 46e begonnen met (serieus) vioollessen te volgen, dus je bent niet de enige. En voor het filmpje heb je real palayer nodig, te vinden op: http://netherlands.real.com/realmusic/?&src=ZG.nl.idx. MvrG Remi
Hallo Remi, Bedankt voor je uitgebreid antwoord. De video met Iztak Perlman heb ik bekeken. Het doet goed om te horen dat zelfs een virtuoos als hij zegt, dat het moeliijk is. Nu heb ik niet de ambitie om soliste te worden -of het moet zijn in mijn eigen huiskamer met 2 katten, mijn zoon en kleindochters als publiek, die het geweldig vinden dat ik vioolles heb en heel demonstratief, maar met een lachend gezicht, de oren dichtdrukken als het niet om aan te horen is. Het is mijn droom om sonates en partita's van Bach te kunnen spelen en daar zal ik best 5 jaar studie voor nodig hebben, denk ik zo, of misschien wel langer. Maar ik ga er voor! Per dag studeer ik een anderhalf uur, meestal 2x drie kwartier. Maar de tijd gaat bijna vanzelf voorbij, omdat het zo fijn is om te doen. Ik heb niet de viool in mijn greep, maar de viool heeft mij in haar greep! groetjes, Maria
Hallo Maria, Een “goede “ docent zal zeker op een bepaald moment zeggen dat je niet beter gaat spelen maar daar zou ik me nu nog maar niet zo druk om maken als je net begint. Als je met plezier speelt is dat het allerbelangrijkste en als je het oefenen ook leuk vind en blijft vinden dan is dat toch het mooiste wat er is. Veel plezier met de nieuwe hobby. Rob..
