Ca. tien jaar geleden kochten wij in een rommelzaakje in Drenthe een oude donkerbruin gelakte cello. Het instrument hing aan de wand als sieraad, maar was onbespeelbaar. De strijkstok was kapot en niet meer te spannen. De cello vertoonde scheuren in de zijwanden en een scheur in de bodem op de plaats waar de stapel staat. De onder- en bodemplaten zaten gedeeltelijk los. Er zaten zowaar nog twee snaren op. Een wrakje dus, maar aan de wand leek het nog wel iets. We betaalden er ca. 100 gulden voor, als ik me goed herinner. Bij ons hing de cello dus ook aan de wand. Ik heb nog eens geprobeerd de snaren aan te vullen en op spanning te brengen, maar op diverse plaatsen was het onderblad los van de kast, zodat de cello niet stijf genoeg was om de trekkracht van de snaren te hebben. Ook de halsvoet zat niet goed vast aan het hieltje. De cello was dus niet te stemmen. Op de onderstaande link staat een beschrijving met foto's van deze cello, die ik inmisddels zelf heb gerestaureerd. http://home.planet.nl/~teuleger/Wat%20valt%20er%20te%20zeggen%20over%20deze%20oude%20cello.pdf Wie kan hier iets verstandigs over zeggen?
Geen mahonie! Populier misschien? Moeilijk te zien vanaf een fotootje. F gaten zijn wat onbeholpen gesneden. Hopelijk is bij de restauratie de goede lijm gebruikt. Ik heb vergelijkbare intrumenten wel vaker in handen gehad; met kunststofsnaren (of darm natuurlijk, maar dat is lastig stemmen) klinken ze nog wel eens beter dan met staal (in dit geval dus Jargar) Forte snaren lijken mij niet direct een goed idee, integendeel, vooral ook gezien de lange hals. De ebbenhouten snarenhouder met vier losse aangeschroefde fijnstemmers is niet alleen akoestisch een vloek (vanwege het enorme toegevoegde gewicht van de fijnstemmers), ook om te zien! Een kunststof Wittner of het nieuwe model snarenhouder van Teller zou een stuk beter zijn. Herkomst: ergens uit het oosten van Europa, dat is vaag, maar hij kan ook gemaakt zijn door een rondtrekkende zigeuner of door een dorpstimmerman uit een van de voormalig joegoslavische republieken (bij wijze van spreken). We weten dat helaas niet.
Bedankt voor het uitgebreide antwoord. De suggestie om het staartstuk te vervangen door een lichtgewicht kunsstof Wittner heb ik opgevolgd, met prima resultaat. De herkomst van de cello, waarschijnlijk meer dan een eeuw geleden, zal wel altijd een mysterie blijven. Geen 'grote' vioolbouwer dus, maar het resultaat klinkt toch heel goed. Zeker bruikbaar voor een amateurtje als ik. Dank Gerrit Teule :
