Wie kan iets zeggen over deze meesterviool ?

Hallo

Ik heb belangstelling voor deze viool. Handgebouwd in 1970.

Wie kan er iets zeggen over de viool? Ik heb helaas niet veel foto’s!

Groet en heel veel dank

 

Ik weet dat hij handgebouwd is

 

Alle violen zijn hand gebouwd. Er is geen machine waar kant en klare violen uit vandaan rollen. Dus hand gebouwd zegt niet zoveel. Alleen is een goede fabrieksviool vaak mooier om te zien, omdat ieder onderdeel is gemaakt door iemand die niets anders doet dan de gehele dag datzelfde onderdeel maken, en daar dus een grote bekwaamheid in krijgt. De klank is wat anders, dat is bij een zogenaamde fabrieksviool een toevalstreffer.

 

Evert Reitsma Baflo 1970

 

Ik heb verschillende Reitsma's in handen gehad. Meestal wat grof gebouwd, sommige klinken redelijk tot goed, niet allemaal. Vaak gelig tot oranje gelakt. Reitsma verkocht ze destijds zelf voor naar ik meen voor 1500-2000 gulden Waarde: WDGEVG (Wat De Gek Er Voor Geeft) Een paar honderd tot net onder de 1000 zou ik zeggen. Hoewel de term "Meesterviool" geen vastomlijnde kwaliteitsaanduiding is, zou ik hier niet willen spreken van een zogenaamde meesterviool. Ook de aanduiding "Handgebouwd" is geen vast predikaat (Chinese rommel uit de onderklasse is voor een groot deel ook handgebouwd). Koop hem alleen als hij goed klinkt!

 

Ik had gelezen dat hij een goed vioolbouwer was en violen leverde aan professionelen onder ons
Maar dus toch wat grof en amateuristisch

 

Hoe een verzekeringsagent vioolbouwer wordt.

Nieuwsblad van het Noorden 01-02-1969:

Reitsma uit Baflo bouwt violen voor zijn plezier.
„Ik heb er nooit bekendheid aan gegeven. Als je het hier een halve straat verder vraagt, dan weten ze het niet." Dat zegt de heer E. Reitsma uit de Wilhelminalaan in Baflo, die al sinds 1956 voor zijn plezier violen bouwt. De violist van de band waarin ik speel had jaren geleden een viool van Jan Evert Reitsma.
Een mooie altviool met een geweldige open klank, gebouwd in noord Groningen.
Jan Evert Reitsma, die in 1956 voor honderd procent invalide werd verklaard, bouwde sindsdien violen. De hele dag als een oude man in een stoel zitten leek hem niks.
Hij is toen in de Rijkswerkplaats opgeleid tot bankwerker, maar dat was toch te zwaar.
Na zijn opleiding als bankwerker bouwde hij een gitaar, daarna kreeg hij van een buurman een oude viool om te repareren. Reitsma durfde dat niet aan en bracht de viool naar een vioolbouwer in Stad. Aan deze vioolbouwer, de heer Lieuwen in de Trompstraat vroeg hij of hij hem iets van het vioolbouwen zou kunnen leren. "Ik zal het met je proberen", zei hij:"je bent maar een boer, maar het lijkt me wel wat".

Enkele jaren werkte Reitsma drie ochtenden per week in de werkplaats van Lieuwen.
Hij bouwde een aantal violen en experimenteerde veel, maar heeft in zijn beginperiode nooit een viool verkocht. Reitsma: „Ik geloof niet in de romantiek die aan de vioolbouw kleeft. Niet in de geheimzinnigheid er omheen. Het is en blijft vakmanschap. Je kunt wel eens geluk hebben, maar je moet het toch nuchter bekijken. Ik stel bijvoorbeeld mijn lakken nog steeds zelf samen naar oude recepten. Daar scharrel je maanden achter heen om de goede stoffen te krijgen. Maar of het resultaat beter is dan met lak, die je zo kunt kopen, dat weet ik niet. Je hebt er nu eenmaal je zinnen op gezet om het zelf te doen." In het bouwen van een viool ging volgens Reitsma wel honderd uur werk zitten.
Nu in 2017 weten we dat veel van zijn violen de weg vonden naar veel noordelijke muzikanten en zelfs naar Amsterdam en het orkest van Tata Mirando.

 

Leuk verhaal!!!!