Ik ben eens benieuwd hoe lang het eigenlijk duurt vooraleer je 'zuiver' speelt. Ik oefen nu ongeveer 5.5 jaar en dacht dat ik nu toch al eens mooi en zuiver kon klinken...de realiteit is anders... Soms zit ik op de juiste noot...andere keren niet. Ik zit vaak tegen een andere snaar bij het legato spelen.. Foutloos spelen lukt niet. In ieder stuk maak ik fouten...klinkt het soms scherp... Ook nog steeds moeite om 'ontspannen' te spelen. Kramp in linkerhand...gespannen schouders... Dan denk ik : 'had ik niet beter piano gekozen' Hoe zit dat bij jullie?
Hoi Student, De momenten van ontmoediging zijn herkenbaar. Misschien wel door vrijwel alle beginners. Als je door wilt is misschien ontspannen wel een kansrijke sleutel. Eerst maar eens de fouten toelaten; zoiets kan helpen. Zeg maar: om verder te komen een andere afslag nemen. Fouten met een glimlach laten gebeuren en doorspelen. Docenten zeggen wel eens dat het na 5 jaren pas echt begint op een strijkinstrument ….. .
Het hangt er maar van af wat bedoeld wordt met "fouten toelaten". Als je fouten maakt zul je ze wel moeten toelaten, anders zou je ze niet maken. Maar ik denk dat het hier gaat om het feit dat een ieder wel fouten maakt. Maar áls die dan worden gemaakt is het zaak dusdanig te analyseren wáár zich de fout precies voordoet. Ik ben een tegenstander van de strategie om de fout maar te laten zitten en verder te gaan met de volgende oefening. Want dan beland je in "Fouten laten gebeuren en doorspelen." Als je dat doet ben je - naar mijn mening- verkeerd bezig. Vaak zijn studies c.q. verzamelingen Etüdes opbouwend in moeilijkheidsgraad gerangschikt. Als een bepaalde Etüde nog niet beheerst wordt moet je niet verder gaan, want dan ben je er nog niet aan toe. Doe je dat tóch, dan zal de eerder gemaakte fout nog steeds aanwezig zijn en zich openbaren in het verdere spel. Ga je dat dan nog een paar keer voortzetten, zal het een chaos worden.
Daar zitten grote verschillen in, voor je zuiver gaat spelen: bij sommige leerlingen hoor je in les 1 dat ze automatisch corrigeren, bij anderen duurt het langer, terwijl er ook mensen zijn die met veel plezier spelen, maar totaal vals; zelf hebben ze er geen last van omdat ze het echt niet horen. Als ik me je eerdere posts goed voor de geest kan halen, zou mijn eerste advies niet zijn 'had je maar een ander instrument gekozen' maar 'het is tijd om een andere docent te zoeken'. Volgens mij moeten de eerste lessen gefocust zijn op ontspannen spelen (houding), daarna werken aan zuiver spelen en beheersing van de strijkstok, en daarna pas gaan werken aan stukken, en dan eerst zorgen voor plezier met het spelen van stukken, daarna pas aan werken aan het foutloos spelen van stukken... (tip: herstel fouten niet onmiddellijk als je ze maakt, maar speel de fase door, en gaat terug naar het punt waar je de fout maakte, wordt je bewust van wat je fout, desnoods heel bewust de fout nog een keer maken, en dan heel bewust doen hoe het wel moet. Daarna ga je een paar maten terug en speelt de fase correct.- Het onmiddellijk herstellen van een fout noot maakt dat je het metrum van het stuk nooit in je vingers krijgt) Goede begeleiding bij instrumentkeuze is moeilijk of niet te vinden: de laatste tijd zijn er wat kennismakingscursussen voor kinderen waarbij ze een stuk of zes instrumenten proberen, en dan kom je er snel achter wat je ligt en niet. Maar als volwassene een instrument kiezen, dat is moeilijk, muziek docenten zijn toch erg gefixeerd op hun eigen instrument, en geven les in een of enkele verwante instrumenten. Ik zou ook iemand die in een heel scala van uiteenlopende instrumenten lesgeeft niet vertrouwen als docent, het is nu eenmaal niet goed mogelijk om in een leven je eigen techniek en de didactiek voor een heel scala van instrumenten te ontwikkelen. En dan speelt ook nog dat in Nederland de muziekscholen het zwaar hebben, en muzieklessen steeds meer door vrij gevestigde docenten gegeven worden. En dan is het natuurlijk nog steeds niet zo dat je noodzakelijk kiest voor een instrument wat je ligt, en waar je ver op kunt komen. Iemand met astma heeft veel meer moeite met een blaasinstrument of zingen, maar er wellicht wel heel veel baat bij. Iemand met een matige fijne motoriek, en iemand die uitgesproken rechtshandig is heeft meer moeite met zuiver spelen, maar kan zich op een viool of cello juist daarin ontwikkelen. Mensen die van nature gespannen zijn (en dus een hoge spierspanning of tonus hebben) lopen daar tegenaan bij het bespelen van een instrument, maar kunnen juist ook leren zich te ontspannen. Een tijdje geleden heb ik een leerling gehad die op redelijk goed amateurniveau hobo speelt, maar doordat hobo fysiek zwaar is daar waarschijnlijk niet zo lang meer mee door kan gaan. Deze leerling zocht een ander instrument, maar na vijf lessen leek het twijfelachtig of dat zou gaan lukken, na nog vijf lessen zag de leerling zelf in dat het niet ging lukken om op een bevredigend peil cello te leren spelen. Met name een tegelijk raken bleef een probleem, de motoriek van de rechter arm leek het niet toe te laten. Mijn tip was om de altblokfluit op te nemen, omdat het natuurlijk dichterbij hobo spelen staat dan cello. Maar fysiek veel minder zwaar dan hobo. Conclusie: kijk eens of je een andere docent kunt vinden waar je een second opinion kunt krijgen op de vraag of je door moet zetten of beter je cello in kunt gaan ruilen voor een ander instrument. En daarbij moet niet de vraag zijn of je het niveau van iemand die vijf jaar les heeft hebt behaald, maar of het mogelijk zal zijn met plezier cello te spelen. Veel wijsheid in deze keuze gewenst!
Na vijf jaar niet opgeven. Oefening baart kunst. Er is voldoende materiaal om je draai te vinden. Leuke muziek om er plezier in te houden. Veel composities zijn echt niet onmogelijk. En misschien wel een andere docent? (De Tägliche oefeningen van feuillard zijn misschien niet de allerleukste, maar kunnen eventueel een ondersteuning zijn om wat verder te komen.)
Hoi Studentje, niet om je te ontmoedigen hoor, maar wat jij beschrijft met als conclusie 'had ik niet beter piano kunnen spelen' dat blijft bestaan zolang je blijft spelen Ik heb dat nog steeds na 30 jaar (en ik speel toch op best een aardig niveau) De mensen die zeggen dat ze dit nooit mee hebben liegen dat ze barsten LOL Zonder een opname kunnen wij niets zinnigs zeggen over hoe erg het nou werkelijk is of niet. Maar je opmerkingen over die spanning: dat is wel echt kwalijk (ook zonder dat we een opname zien en horen) Let daar goed op hoor. Alles begint bij ontspannen kunnen spelen! Zowel voor je gezondheid als voor je spel. Als dat niet lukt, zul je de genoemde fouten met andere snaren en intonatie ook niet goed opgelost krijgen. Dus begin echt daarmee is mijn mening. En ik weet niets van jou of je docent, maar mijn ervaring is wel dat een goede docent het halve werk is. Ik onderschrijf de reacties van Jan Hut en Hubertus. Succes!
Naar ik ooit hoorde speelde Stephane Grappeli (toch een jazzviolist van grote naam) ooit ook een stukje piano tijdens een van zijn concerten. En verzuchtte dat als hij opnieuw moest beginnen, hij toch voor piano zou kiezen..... en vervolgde na een lange stilte:.......... 'bij piano zit men'. (Overigens heeft hij een tijdlang geen viool gespeeld, omdat hij voor piano koos, maar keerde hij terug naar de viool omdat een piano te moeilijk is om mee te sjouwen)
Hallo. We kennen elkaar al een beetje hé. Ik speelde vroeger viool. Dat wilde ik dolgraag combineren met cello maar mocht niet van mijn leerkracht. Omdat er erg veel gelijkenissen zijn maar tegelijk teveel verschillen, vooral qua houding en boogtechniek. Na enkele jaren (ik was erg goed), kreeg ik te kampen met een chronische tenniselleboog, werd herhaaldelijk geopereerd en moest noodgedwongen stoppen met viool. Pas zo'n dik 25 jaar later besloot ik om toch met cello te starten. Daar ben ik enorm blij mee al struggle ik ook met een aantal vragen hoor. De spanning en de pijnen waren de eerste jaren schering en inslag. In die mate dat ik drie jaar lang heb gesukkeld met een dubbele heupontsteking. Voor mij was de redding een aangepaste kruk. En zie: ik speel zo goed als pijnvrij (ik ben door chronische ontstekingen nooit volledig pijnvrij maar dat staat los van het cellospel)! Mijn tip zou dus zeker zijn om eerst en vooral te kijken naar een goede zitting. Heel je houding is daarop gebaseerd. De juiste hoogte, de juiste hoek, zacht zitten,... Echt waar het overwegen waard. Ik hoop dat dit je een beetje kan helpen want als je graag cello hoort en speelt, dan zou ik niet opgeven en lekker op jouw tempo verdergaan. Je hebt geen verplichtingen dus speel wat je graag speelt. Ga zo snel of zo traag vooruit als jij verkiest. Dan wordt het pas echt leuk en kan je spanning vermijden. Juistheid: ik denk vaak ook dat ik niet 100% zuiver of juist speel en als ik een opname hoor, dan denk ik 'oh dat klinkt wel goed zeg!!'. Met je oor op je instrument, hoor je veel onzuiverheden Speel voor een grote spiegel en controleer je boogstreek. Telkens 5 minuten als opwarming, op losse snaren. Je zal zien hoe snel je toon zuiverder wordt als je let op recht strijken. Ik speel af en toe traag met de ogen dicht, je hoort veel beter de juistheid en geniet veel meer van de klank die je maakt. Dat motiveert. Oefen soms in pizzicato. Ook zo leer je veel juister spelen omdat je niet ook nog eens moet focussen op je boog. Speel moeilijke overgangen van noten per twee en in verschillende combinaties: AB - AB - AB - ... CD - CD - C -D - ... ABCD - ABCD - ... A BC D - A BC D - ... ABC D - ABC D - ... enz. Dat kan je ook doen per maat. En wat je traag kan spelen, kan je ook snel spelen. Beheersen doe je traag (ben ik rotslecht in mar het is wel een feit). Als ik aan nog tips denk, dan geef ik ze je zeker door. Nog juist deze ivm klank en strijken: maak een platte 8 met je strijkstok om zo recht mogelijk te strijken. Werkt als een tierelier!
Hallo Studentje, Ik wil je graag een tip geven, niet met betrekking tot het krampachtig spelen, maar tot het zuiver leren spelen. Er zijn diverse computerprogramma's op de markt. Ik heb jaren terug een componeerprogramma gedownload, waarvan er nog steeds een gratis versie is, die de muziek afspeelt als je de noten erin hebt gezet. Het programma Noteflight (Amerikaans) heeft tonen die heel zuiver zijn. Ik heb dat geverifieerd met mijn stemapparaat. Inmiddels heb ik er al jaren een betaalde versie van. Je kunt uit veel instrumenten kiezen, maar de meeste instrumenttonen zijn niet om aan te horen. De piano is echter goed te doen. De harp en de marimba geven ook nog een prettig geluid. Zangers oefenen immers ook bij de piano. Alleen heb je nu dus je handen vrij en kun je cello spelen, terwijl de melodie afspeelt. Die kun je trager zetten en als je het beheerst, sneller. De gratis versie is maar tot 10 melodieën. Als je er meerdere partijen in hebt gezet, bijvoorbeeld cello en piano (cello ook met piano-geluid, anders is het niet om aan te horen), kun je niet kiezen voor het afspelen van welke partij wel en niet. Als je een elfde muziekstuk wilt, moet je er dus een uitgooien. Dat is anders met de betaalde versie, ik heb er inmiddels wel 100 stukken in staan. Daarom heb ik gekozen voor een betaalde versie. Als ik in de duimpositie speel, wil ik nog wel eens behoefte hebben aan wat klankcorrectie. Dan laat ik de cello partij meespelen, meestal gebruik ik nu alleen de begeleiding van de piano met name voor de timing. Ook omdat je de neiging hebt om passages langzamer te spelen als je het niet goed beheerst. Dit programma valt uiteraard ook te gebruiken voor vioolspelers. Er zijn meer van deze programma's op de markt. Daar kun je op googlen. Mocht je dit wat lijken en je voor Noteflight kiest, dan kan ik op Noteflight muziek met je delen, zodat je niet alles erin hoeft te zetten.
