"Schuurmiddelen" in violenpoets: Geen krijt (door sommigen schuurmiddel genoemd) bevat: Viol, Aureol, Petz Weinig krijt JoHa (Glanz & Pflegepolish)(bevat olieachtige delen) Meer krijt: Hill. (bevat ook olieachtige delen en vermoedelijk Venetiaanse Terpentijn)
Ho ho Tobias, niks geen zuurpruimen,hè, we zijn een vrolijk forum. De antiekwas die jij gebruikt, bevat zeker terpentijn als oplosmiddel en vast ook bijenwas, met nog een kleurmiddeltje. Was gebruik je op ongelakt hout, door de jaren heen vormen de verschillende opgebrachte en uitgepoetste waslaagjes samen een zachtglimmende beschermlaag, bekijk maar eens een oud eiken kerkinterieur of ons van tante Afke geërfde kabinet; zo'n laagje wordt in de loop van het jaar wat doffer en dan kun je de glans weer herstellen met een nieuw waslaagje. Maar op een strijkinstrument zit lak en dan glijdt de was er gewoon weer af bij het oppoetsen! Die was blijft natuurlijk in houtwormgaatjes, scheurtjes en bij randen zitten en geeft dan een bepaald effect, maar verder doet was weinig, denk ik. Maar als je instrument scheurtjes heeft, kun je ze door de ingewreven was niet meer repareren! En dat gebeurt bij de randen ook! Oké, dan koop je in China gewoon weer zo'n glimmend stukje geluk, maar als je je viool (of cello) lief hebt, gebruik je een zacht poetsmiddeltje, bijvoorbeeld Glanz-und Plegemittel van Hammerl. Atse Sytsma, de vioolbouwer, ried in zijn boekje over onderhoud een beetje lijnolie op een doekje aan als poetsmiddel; ik heb dat op mijn antieke viool-met-olielak ook wel gedaan, zonder schade; een scheur in de krul is zonder problemen met warme lijm gerepareerd. Lijnolie ruikt erg lekker, heel ambachtelijk...
Het beste middel om de lak te reinigen is geen ander middel dan een droge doek! Maar ja, in sommige gevallen krijg je daar viezigheid niet mee weg. In dat geval gewoon ordinair speeksel gebruiken op een niet-pluizende doek. Daarmee gaat er geen glans ontstaan maar de viezigheid verdwijnt wel. Om de glans te laten terug keren: wrijven met een droge doek of een microvezeldoekje. Een vochtig gemaakt doekje met een heel klein beetje vloeibare zeep kan soms ook wonderen verrichten. Voor wie antiekwas wil gebruiken: er zit wel verschil in kwaliteit van antiekwas. De meest gangbare soorten bevatten nogal wat terpentijn. De betere soorten bevatten carnaubawas en zijn ook veel duurder. Te krijgen in diverse kleuren, maar.....dit spul vormt geen bescherming voor de lak. Het blijft zacht, dringt door de lak heen en verliest na verloop van tijd de glans, waarop het hele spektakel weer opnieuw kan beginnen.
Ik dacht dat microvezeldoekjes ook krassen kunnen geven op het hout van de cello, daarom gebruik ik die doekjes juist niet. Als je zo'n doekje nieuw koopt, staat het volgens mij op de verpakking. Ik gebruik een ouderwetse gele Sorbo stofdoek. Die is lekker zacht, pluist niet en geeft zeker geen krassen. 1 voor de snaren en de hars,1 voor de rest van de cello, en als ik de cello in de koffer doe gaat er 1 ter bescherming over de snaren. Jammer genoeg zijn ze maar heel mondjes maat te vinden in de winkel
Mijn Moeder had vroeger de gewoonte om als we onderweg waren en ik mijn gezichtje wat smerig had gemaakt een beetje speeksel op haar zakdoek te doen en mij daarmee schoon te maken. Ik riep dan steevast niet met Lik niet met Lik want ik vond het altijd zo zurig ruiken, en het lijkt mij dat ook de Viool dan een wat zurige lucht krijgt, zodat het net lijkt alsof je met een zure bom onder je kin staat te strijken. Nu moet je het natuurlijk wel goed wegwrijven maar dat deed mijn Moeder ook, maar die zurige lucht bleef toch hangen. Maar als men de raad van speeksel op de lak smeren opvolgt is het misschien handig om een knijper op de neus te plaatsen, een zogenaamde vioolknijper, en die is vast en zeker te verkrijgen bij de betere violenhandel.
Microscopisch gezien zal ook een zachte flanellen doek hele kleine oneffenheden in het oppervlak achterlaten. Een microvezeldoekje haalt nét even die te grote glans uit het oppervlak en geeft daarmee het instrument een verfijnd patina, die in de meeste gevallen als aangenaam wordt ervaren. Dit in tegenstelling tot de super hoogglans instrumenten met een te harde lak.
Op het Internet te kust en te keur, ik heb pas bij een tuincentrum weer een voorraad zachte gele stofdoeken ingeslagen om de hars van de Violen te halen.
Zachte gele stofdoeken laten veel te veel pluizen achter bij het schoonmaken. De ideale poetsdoek is van veelgewassen katoenen kledingafval. Bijna gare flanellakens, oude afgewassen handdoeken waar gaten invallen, (onbedrukte) oude T shirts die te beroerd zijn om aan het Leger des Heils weg te geven etc. De Ultieme poetsdoek is een katoenen babyluier (van het soort waar Frits, Tobias en ondergetekende nog zindelijk in zijn geworden) die wonderwel soms nog te krijgen zijn bij de HEMA.
Die pluisjes vallen wel mee, want de stofdoek moet eerst enkele keren lekker gewassen worden, maar het zou kunnen dat de katoenen babyluier beter is, maar bij de HEMA kopen doe ik die niet, want die hebben zwarte Piet in de ban gedaan, dus voor mij geen HEMA meer die staat bij mij op de Zwarte lijst.
Ik heb nog 2 oude gele sorbo stofdoeken. Die heb ik nooit gewassen en hebben jaren over de snaren van mijn gitaar gelegen als die in de hoes lag. Van die doeken komen echt geen pluisjes. Verder gebruik ik geen wasverzachter als ik de boel was, en ik hou van mijn handdoeken die nogal ruw uit de was komen. Dus totaal ongeschikt om mijn cello . De katoenen luier Daar had ik nog niet aan gedacht. En de Hema hier heeft een grote baby afdeling dus ga ik daar eens kijken.
Even snel dit topic doorgelezen en zag dit niet staan: ik kreeg van mijn vioolbouwer Japans Water, Eau Japonaise. Poetst geweldig. Tijdens een voetbalwedstrijd (je bent wel even zoet) een oude viool weer heel mooi mee gekregen. Ik zou geen reden zien om ergens anders mee aan de slag te gaan. Bij de kam is het inderdaad wel wat lastiger. Misschien heeft iemand een tip?
Haha, ik heb er nog steeds drie in gebruik! Ter aanvulling: als poetsdoek (anders krijg ik daar weer opmerkingen over. ). Die dingen zijn niet kapot te krijgen. Wist niet dat ze nog te krijgen waren, maar wie koopt dat dan (behalve vioolbouwers)?
Wil men het eens proberen met speeksel, dan is het verstandig om vlak daarvóór geen zuurtje in te nemen, omdat anders problemen kunnen ontstaan met een "zure lucht" zoals door gewaardeerde Tobias werd beschreven. Met een wat serieuzere benadering blijkt, dat speeksel veel méér is dan wat waterig vocht, het bevat onder andere eiwitten en enzymen. Bij inname van zuur voedsel is het speeksel dunner dan bij inname van zoete eetwaren. Wie er meer van wil weten kan hier heel veel informatie vinden. Mij is duidelijk dat het hier gaat om materiaal met een unieke samenstelling!! Gaan we terug in de tijd dan hadden de oude meesters dit materiaal ook al voorhanden!
Op advies van Bert en omdat Frits ze ook gebruikt ga ik die luiers bestellen via het internet bij Mamaloes Babysjop, de Bambino Mio Luiers zijn van 100% katoen.
Niet vergeten, prenatal heeft ze ook en nog goedkoper dan de hema. En ze zijn van flanel, dus heerlijk zacht
Ik gebruik speeksel al mijn gehele leven overal voor, en het is zo fijn je hebt het altijd voorhanden, maar op de lak van de Viool heb ik het nooit gebruikt dorst ik gewoonweg niet, maar nu ik lees dat Frits onbekommerd wat speeksel op zijn Violen smeert ga ik dat ook doen, en het dan lekker op mijn gemak met een luier wegpoetsen natuurlijk.
