Hoi Bob, Je eerste nogal lange post heeft mij niet verveeld! Leuk dat je cello wil leren spelen naast je studie. Dan kun je ook nog lekker alle tentamenstress van je afspelen Er zijn erg veel verschillende docenten en methodes om leerlingen op weg te helpen. Het gaat natuurlijk uiteindelijk om de methode waarbij jij je het prettigst voelt en lekker vooruit gaat. Didactisch gezien zijn er ook nog wel verschillen tussen kinderen, jongeren en bijvoorbeeld mensen die boven de 40 aan cello beginnen (zoals ik). Dan is het tempo van vordering toch weer (gemiddeld) iets langzamer, ook al heb je wat anders gespeeld. En verder gaat het om het aanleren van techniek, zodanig dat je niet de naarste blessures oploopt die je uiteindelijk van het spelen af gaan houden. De leraar/lerares is daarvoor ook nog eens een beetje een waakhond en verder moeten wij als leerlingen de instructies thuis wel goed opvolgen. Ik kan Willekes post alleen maar hardgrondig beamen! Ik doe het zelf graag en heb daar al veel van geleerd. Daarbij kun je met cello in diverse muziekstijlen leuke dingen doen. Een strijkensemble is er daar één van. Er zijn ook cellodocenten, zoals de mijne, die voor zijn leerlingen eens in de twee maanden samenspeelles geeft. Dan spelen met bijvoorbeeld vierstemmige stukken cello. En verder zou ik bijvoorbeeld het cellofestival Dordrecht in de gaten houden. Daar proberen ze eens in de twee jaar een vierdaags festival te organiseren in de hemelvaartvakantie waar amateurs vanaf een best basaal niveau tot hoog niveau in groepen les krijgen van allerlei docenten waar je wat van opsteekt. Verder veel concerten en mogelijkheden tussendoor met elkaar te spelen. En hier komen kinderen tot en met ouderen op vrij hoge leeftijd. In 2015 hopen de organisatoren weer zo'n festival te kunnen houden. http://cellofestivaldordrecht.nl/Cellofestival_Dordrecht/Cellofestival.html En ook in Zutphen is geregeld een festival waar de gewone amateur ook een middag prettig aan de bak kan. Was zeker voor herhaling vatbaar! Er is nog zoveel meer leuks te beleven.... Veel plezier, ga lekker vooruit en tot ziens op het forum! Marcelita
Hartelijk dank voor beide vriendelijke en hulpvolle reacties. Ik zal het advies ter harte nemen en een het navragen aan haar. Mocht dat niet lukken dan zal er ter zijner tijd wel een oproep op het forum komen te staan. Van beide festivals had ik al eens het een en ander gelezen. Ik zal deze de goed in het oog houden. Wat de techniek betreft, daar let zij inderdaad erg goed op en corrigeert mij ook waar nodig. Ik mag van geluk spreken dat zoiets er bij mij vrij snel 'in zit', zodat ik daar thuis niet (al te lang) over hoef te prakkiseren. Nogmaals dank voor uw (beider) reacties. Bob de Jong
Hoi Net gedaan met mijn 2de cello jaar en met vrucht geslaagd...oef Mijn leraar wou dat ik al het examen meedeed voor het 3de jaar zodat ik in september kon starten met samenspel maar dit zou voor mij net iets te druk zijn, dus wacht ik liever nog een jaartje. Nu heb ik zoals vorig jaar een hoop 'vakantiemateriaal' meegekregen, van alles wat...super chaotisch! Nergens heeft hij vermeld in welke positie ik welk stuk dien te spelen (zelf opzoeken was de boodschap)..bon niet echt motiverend vind ik (zeker voor een 2de jaarsstudente) Ik was gisteren even aan het kijken naar al die losse blz en kreeg er de kriebels van. Bij sommige stukken staan zaken die ik nog niet heb gezien in de celloles, dus die stukken kan ik dan al moeilijk inoefenen. Alsook heb ik nog niet echt de positiewisselingen in een uitgebreide les gezien. Af en toe eens een positiewisseling, maar dat is dan ook alles. Mijn laatste partituur die ik moest instuderen was concertino van Breval: (examenstuk) Vond ik best al moeilijk. Nu ben ik aan het overwegen om toch eens les te gaan volgen bij iemand anders...of is dit bij iedereen zo dat alles gewoon door elkaar wordt gegeven?
Gefeliciteerd, Guofan, je bent dus keurig geslaagd voor een muziekexamen! Je hebt dus dat concertino van Breval moeten spelen? Nu, niet bepaald kinderachtig stukje, vereist al wel het nodige en voor ons als volwassenen gaat het ook nog eens doorgaans iets minder snel dan bij kinderen. Maar wat je schrijft over zelf uitzoeken van posities....ik heb nog niet gehoord van docenten die hun leerlingen op dit gebied laten zwemmen. Van geen van mijn vrienden, kennissen die cello zijn gaan leren na hun 40e hoor ik zoiets als jij vertelt. Ik vind het maar een apart verhaal. Het lijkt mij ook niet wenselijk als je als leerling zomaar moet gaan uitzoeken hoe het zit. Om een goede techniek op te bouwen moet je gewoon uit een gestructureerde methode werken onder leiding van een docent die één lijn blijft volgen en dus niet alle kanten uitvliegt. Dus ja, als je het mij vraagt, gauw op zoek naar een leraar die je niet laat zwemmen!
Hé, hier nog een vondst van facebook Cellobieënnale: http://www.thestrad.com/cpt-latests/cellist-jian-wang-importance-slow-practice/ een oefentip. Rustig natuurlijk opbouwen ipv te gauw de snelheid erin willen brengen. 't Komt ook overeen met wat ik op les te horen krijg, daar niet van. Maar het is toch altijd weer aardig het ook nog eens van een ander te vernemen!
Mijn opbouw tot nu toe is ook niet zo verrassend: Benoy, first/second year cello method (de laatste heb ik nu bijna uit), Reinagle (ben nu halverwege 2e boek), 5e en2e concertino van Breval, en ben nu deze week begonnen met Sonta in E mineur van Romberg en 3 Leichte Stücke van Hindemith. Vooral de laatste ook omdat ik toch wel erg van ietsje moderner houd. Breval heb ik overigens zeker niet concertwaardig gespeeld, maar in een wat rustiger tempo wil het best. Vooral het eerste deel van het 2e concertino vond ik ook een hele kluif en daar ben ik wel een poosje mee bezig geweest. Ik ervaar het leerproces wel als één hobbels en bobbels: op een gegeven moment zit je weer tegen een drempeltje aan te hikken, lijk je niet verder te komen en probeer je de moed erin te houden en dan ineens lukt het en ben je weer een niveau'tje hoger. Wat ik ook lastig vind, is dat ik nog maar weinig kan met dynamiek en articulatie en ook het vibrato stelt nog niet veel voor. De stukjes uit Benoy begin ik inmiddels aardig flauw te vinden (al snap ik heel goed dat de mogelijkheden in het begin nog enorm beperkt zijn), wat mij betreft gaan we geen deel 3 meer doen. Gelukkig houdt mijn docent wel rekening met wat ik leuk vind. Reinagle vind ik heel leuk; Bréval kon mij niet zo boeien. Maar nu ik aan de 2 nieuwe stukken ben begonnen, is het speelplezier weer een stap omhoog gegaan, omdat die stukken mij veel meer aanspreken!
Wat herkenbaar wat je schrijf! Breval kon mij ook niet boeien, ik heb daar gewoon niets mee. Gelukkig zijn er genoeg alternatieven. Reinagle is inderdaad wel heel leuk en inspireert mij ook meer tot dynamiek erin leggen. En geregeld fasesn waarin je hobbels en nog eens hobbels tegenkomt en dan ineens weer een niveautje hoger. Ja, en zou er iemand zijn die dat níet meemaakt en zich gladjes door de boeken heen werkt? Vibrato had bij mij tijd nodig, en geduldig oefenen, maar nu hoor ik mijzelf weleens mooie lange vibrato's spelen. Vibrato op de wijsvinger vind ik het moeilijkst. Ik heb zelf bijna niets uit Benoy gehad, ik geloof ergens dat ik nog een copietje heb van het eerste begin. Ik ben dus een Grant-klant geworden, een tevreden klant ook. Fijne stukjes, veelal geïnspireerd dan wel gejat hier en daar, zodat de variatie groot is. Zo ook het etudenboek nu van Joachim Stutschewsky, waar veel variatie is. Heerlijk! De opbouw bij mij is dat ik naast positiewerk dus ook aan de basis (1e positie) blijf timmeren. Dit moet uiteindelijk leiden tot een steeds betere intonatie. Je bent wel lekker enthousiast bezig en komt de dipjes/hobbels toch steeds weer mooi te boven. De volhouder wint en genieten is gegarandeerd!
Bij mij is er nog niet veel opbouw, want ik heb pas 2 lessen gehad. Voor ik met cello begon heb ik al wel les op een aantal andere instrumenten gehad (blaasinstrumenten en piano, geen strijkintrumenten), in totaal denk ik ruim 15 jaar. De laatste 15 jaar heb ik geen les meer gehad, maar nog wel regelmatig in amateurorkesten gespeeld, wat ik inderdaad echt iets vind toevoegen en erg leuk vind om te doen. De eerste les heb ik de eerste en vierde positie geleerd en twee oefeningen op gekregen. Ik moest "de weg leren" op de cello door op iedere snaar de C te spelen, dan op iedere snaar de D, enz. De andere oefening was er een waarbij ik steeds twee noten moest spelen met steeds een vinger erbij in de eerste positie en dan twee in de vierde, dan weer twee in de eerste, enz. en dan weer terug, dus op de C-snaar C-D-G-Gis-Dis-E-A-Bes-Fis-E-A-Gis-Dis-D-G-C en dat dan met steeds een ander aantal noten op een stok (bijv. steeds 3). We gebruiken de methode van de 21ste eeuw, daarin wordt ook steeds de eerste en vierde positie afgewisseld. De tweede les heb ik het eerste deel van de etudes van Dotzauer meegekregen (en de 2e geoefend, maar die vind ik na de dubbele streep nog wat te moeilijk omdat ik de posities buiten de "gewone" plek van de pink nog niet zo snel pak) en oefeningen van Cossmann, Cassado en sjablonen. De vierde positie vind ik moeilijker dan de eerste. Ik speel daarom vaak stukjes eerst in de eerste (voor zover mogelijk) en dan in de vierde. Doordat ik dan gehoord heb hoe het (ongeveer, want ik speel natuurlijk nog niet goed) moet klinken, vind ik de juiste tonen makkelijker in de vierde. De eerste en de vierde positie gaan dus min of meer gelijk op. Dit is soms verwarrend, maar went wel snel. Het helpt mij denk ik wel om de weg op de cello te leren kennen en niet vast te komen zitten in één manier per toon. Naast wat ik opgekregen heb, probeer ik regelmatig stukjes uit mijn hoofd te spelen die ik ken van de andere instrumenten die ik speel. De vingerzettingen zullen vast niet optimaal zijn, maar ik krijg zo wel gevoel voor "waar alles zit". Hoewel ik dus pas heel kort speel en dus nog niet veel te melden heb, dacht ik dat dit misschien toch een leuke aanvulling is omdat de volgorde bij mijn les iets anders is dan ik hierboven lees.
Nikin, mijn start lijkt meer op bovenstaande beschrijvingen. Van de methode zoals jij beschrijft hoorde ik wel eens van een andere cellospeler. Het lijkt me wel heel doeltreffend; overal de c opzoeken, spelen in 1e en 4e positie, enz. enz. direct na de start. Als het tenminste overzichtelijk blijft. Een tijdje in 1e positie is een wat veiliger weg en je kunt al snel iets leuks spelen. Sommige leraren vinden dat je dan teveel in dat veilige gebied zit en andere posities een drempel worden.
Wat leuk, Nikin, je beschrijving van hoe jouw start op de cello gaat! Wel heel avontuurlijk! Maar vast komen te zitten op één manier per toon, dat heb ik met mijn leergang niet zo ervaren. De methode volgens welke ik les heb, gaat uit van een basis in de eerste positie en bouwt dan uit. Ik heb geen drempel gevoeld om naar hogere posities te gaan. Sterker nog, ik dwong mezelf om makkelijke partijen uit het ensemble in andere posities te pakken. Verder heb ik ook zelf zonder bladmuziek zitten 'spelen' met de toonhoogten door ze op verschillende snaren te pakken. Dat kan dus gewoon naast de methode die alleen in de eerste positie begint. Zo ontdek je wat het in de praktijk betekent dat de snaren telkens een kwint hoger zijn gestemd. En dat door verschil in (dikte van de) snaren de d op de ene snaar toch weer een andere klankkleur heeft dan de andere. En als een leraar bang is dat een leerling 'te vast' zou gaan zitten met die methode die uitgaat van start in de eerste positie, kan die nog altijd per les tijd in ruimen door zonder boek leerling wat te laten ervaren op de manier van voordoen-naspelen. A-B-C-D op snaar 1, dan hetzelfde op snaar 2. Waar denk je dat je moet wezen op snaar 3? Zou het nog kunnen op snaar 4? Misschien niet helemaal verantwoord volgens cello-methodieken, maar het verhelderde mij wel Ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat, Nikin! Je houdt ons toch wel op de hoogte?
Hoi Marcelita en JanHut, Leuk om al meteen reacties te krijgen! Ik laat het jullie weten hoe het verder gaat (als er tenminste iets te melden valt, van iedere les een verslag is vast niet interessant), maar het duurt helaas nog twee weken doordat het nog vakantie is. Ik weet overigens niet wat de reden voor deze aanpak is, was me niet bewust dat hij afweek van de kennelijk meer gebruikte zoals door anderen beschreven. De opmerking over vast zitten maakte ik vooral doordat Guofan schreef dat ze het verwarrend vond na een jaar de vierde positie te krijgen en dan ook nog soms iets van de tweede of derde er doorheen. Ik kan me wel voorstellen dat het lastig is om eerst een jaar alleen aan de eerste te wennen en dan pas aan andere posities. Ik ben ik elk geval wel blij met deze aanpak, omdat ik me er door uitgedaagd voel. Mijn zoontje van 7 heeft drie lessen gehad bij dezelfde leraar. Hij speelt nu alleen nog open snaren, maar hij oefent natuurlijk ook veel minder en heeft ook nog nauwelijks een muzikale basis. Ik denk dat hij na de vakantie de eerste vinger in de eerste positie krijgt en daarna de eerste positie in de vierde positie. Hij leest al wel de G-sleutel omdat hij een jaar blokfluit gespeeld heeft, maar de cello is nog nieuw. Het is leuk om met hem samen te spelen. Het kwam vooral door hem en door de leraar dat ik cello ben gaan spelen. Ik vond cello al heel lang mooi, maar speelde andere instrumenten, dus begon niet met weer iets anders. Toen mijn zoontje begon, ging ik op zijn 1/8 cello thuis wat proberen (als hij er toch staat...). Hij vertelde zijn celloleraar dat "mama steeds aan zijn cello zat". De leraar stelde daarop voor een grote te huren. Dat sprak me wel aan en om te voorkomen dat ik mezelf verkeerde dingen aanleerde, heb ik dus ook maar les genomen. Tot nu toe geen spijt van!
Wat een leuk verhaal over hoe je aan cello bent begonnen. Je zat aan de cello van je zoontje en toen zorgde je zoontje dat de bal ging rollen! Hoe vindt hij het dat jij nu ook les hebt? Je vertelt ook dat hij al de G-sleutel kan lezen door blokfluitles. Nu moet hij de F-sleutel leren (en jij ook). Nu is een kind nog zo jong en flexibel, maar het is toch even een overgang.Heb jij daar geen last van? Nee joh, lesverslagen is iets voor de PABO, ofzo Wat betreft posities leren: de methode waaruit ik het heb gekregen, bouwt uit van de 1e naar de 2e en verder. Heel systematisch en gestructureerd, daar zit zo'n heerlijk herkenbare logica in. Het gevolg was ook dat je meer het gevoel krijgt dat je er telkens toonhoogten bij krijgt waar je wat mee kunt en waar dan dus heel systematisch mee wordt geoefend. Helemaal zonder enige verwarring zal iets nieuws niet zijn. Maar ik denk dat er gewoon individuele verschillen zijn en het aan de docent is leerlingen en methodes/didactieken goed te matchen. Mijn leraar heeft dat dus bij mij goed gedaan!
Hij vindt het leuk en heeft het idee dat het al heel mooi klinkt als we samen spelen Hij lijkt geen probleem te hebben met de F-sleutel, kent natuurlijk ook pas 4 noten die lekker ver uit elkaar liggen. Inmiddels heeft hij wel oefeningen waarbij hij de 1e en 4e positie speelt, maar dat is nog zonder notenschrift. Voor mij is de F-sleutel niet nieuw, maar op een nieuw instrument is het toch weer anders en dus even wennen. Ik heb inmiddels weer twee lessen gehad. Ik heb de majeur-toonladders geleerd beginnend met een losse snaar, de 4e vinger, de 2e en de 1e en dan helemaal in de 1e positie en ook in de 1e, 2e ,4e en 5e gecombineerd. Verder spelen we niet meer uit een methode, maar krijg ik gewoon allemaal oefeningen waarbij we het niet over posities hebben, maar wel steeds de hand verplaatsen naar allerlei plaatsen variërend van de 1e t/m 5e positie. Thuis zoek ik dan weer uit welke noten het zijn, zodat ik het gevoel houd dat ik weet wat ik doe. Ik geloof dat het bepaald niet standaard is, maar wel erg leuk en in elk geval uitdagend, waardoor ik erg gemotiveerd ben om veel te spelen, het past wel bij hoe ik leer.
Een methode, niet standaard, maar die past bij hoe je leert. Dat klinkt goed, niemand is standaard! Jouw leraar baant een eigen weg voor jou en dat motiveert. Dan is mijn weg iets gangbaarder en ook dat was en is motiverend genoeg. Bij jou is het echt een ontdekkingstocht, doordat je thuis weer opzoekt waar je met je hand op les geweest bent. Aha, dat was dáár...(zoiets). Leuk dat jullie plezier beleven aan het samenspelen! Je zoontje is nog lekker jong en dan zetten ze zich nog niet af. Op het forum is er nog één andere ouder die aan hetzelfde instrument is begonnen als waar haar dochtertje al eerder begonnen is. Die spelen ook samen, in dat geval, viool. 't Heeft toch wel iets heel bijzonders om samen met je kind een instrument te leren spelen en samen steeds beter stukjes te kunnen spelen. Speel je ook met hem zijn oefeningen mee?
Wij spelen inderdaad vaak samen, ik denk 4 keer per week samen en hij 2 keer per week alleen. Ik mag ook bij de les blijven en dan krijgen we ook wel opdrachten om samen thuis uit te voeren, bijv. ik speel een paar noten voor op verschillende snaren en/of met verschillen manieren strijken (strijken, (bartok-)pizzicato, spiccato, ricochet) en dan speelt hij dat na. Hij vindt die verschillende streektechnieken het leukst. De eerste dagen dat hij iets nieuws moet oefenen, spelen we de oefeningen samen en alleen, daarna doet hij het alleen. De tweestemmige stukjes uit het boek spelen we ook vaak samen. Deze week ging hij weer naar orkest met zijn zusje en daar spelen ze allebei blokfluit. Ze hebben vooraf samen zitten oefenen en elkaar geholpen met de noten die in de vakantie weggezakt waren, erg leuk om te zien!
