Vibrato moeilijk? Valt best mee, toch?

Is dit een grap?

 

Tja, ze schuift meer over de snaar ipv van een echt vibrato. Komt wat jankerig over. Ik vind het overigens wel knap wat ze doet. Zo snel over de snaren de noten pakken. Maar het is niet wat ik mooi vind.

 

Luister en huiver, dit zou verboden moeten worden.

 

Merkwaardig ja. Virtuoos maar niet om aan te horen. Ik heb nog een stuk van haar gehoord op YT, inderdaad zelfde vibrato.

 

Ach ja, noem dit de techniek van de short slidings, maar svp géén vibrato.
Als ik haar zo hoor spelen, heeft het eerder iets dat duizelig voelt, echt dat onvaste.
Bij vibrato leren, moest ik inderdaad heen en weer schuiven in steeds kleinere bewegingen, totdat de vinger een vast punt heeft bereikt en dan alleen nog maar wil schuiven maar niet kán en dat in een steeds sneller pulseren. Maar altijd op die ene plek.
Bij haar is die oefening in feite blijven steken op een moment dat ze maar kleine stukjes heen en weer schuift.
Het is bij haar gestagneerd, ze blijft erin hangen en het is echt niet om aan te horen!
Gauw naar een docent die je écht leert vibreren!!!

 

http://www.annakarkowska.com/2c.html

Ik ga die knuppel gooien: hoe kan het dat hier mensen haar dit nog kunnen vertellen en leren (blijkbaar) hoe ze haar techniek kan verbeteren? Ze heeft op verschillende plaatsen gestudeerd. Zelf zou ik willen dat ik zo kon spelen als zij! Maar fijn dat op dit forum zulke virtuozen zijn! Ik zit met smacht te wachten op de eerste cd.
Pagina 5 op deze site geeft een recensie dat het een geweldige techniek heeft die ze heeft...

Daarbij zei mijn juf gekscherend toen ik ging vibreren: zo doen ze dat in Rusland. Zo doen wij dat hier niet. Dus ben ik het braaf anders gaan doen, zoals mijn juf me leerde. Ik weet alleen niet precies meer hoe ik het eerst deed, ik denk dat ik ook zo schoof. Mijn dochtertje vibreert nu ook zo, als ze het probeert, dus zou goed kunnen.
Anna komt uit het oostblok. Kan het zijn dat daarom haar techniek anders is, en misschien niet meteen slecht, zoals hier meteen wordt aangenomen?

Dat je het niet mooi vindt is wellicht ook smaak? Ook volgens die site zijn veel mensen enorm te spreken over haar spel.
Ik heb hier even naar stukjes geluisterd en vind dit mooi hoor: http://www.annakarkowska.com/md.html

 

Mmm, ik heb even filmpjes van russische violisten bekeken, maar ik zie het inderdaad niet zo terug zoals die Anna het doet. Raar....
Ik dacht dat ze dit misschien daar mooi vonden of zo.

 

Een vioolvirtuoos ben ik niet, maar we mogen toch onze mening geven? Zo'n vibrato vind ik super slecht klinken, en blijkbaar ben ik niet alleen

In het laatste dat ze speelt gaat die vibrato zelfs ten koste van de intonatie...

 

Wat ze doet, is heel beheerst: ze is in staat haar vingers echt een klein stukje over de snaar te laten schuiven, terwijl "wij" bij vibrato de vinger op de toets drukken en de vingertop iets laten kantelen waardoor er een beheerst vibrato ontstaat, met een kleine frequentieverandering van de snaar. Ik vind haar vibrato foeilelijk, het doet me wat denken aan de klanken van de Kiliman Hawaïians van weleer, maar dan zonder grasrokjes.

 

We hebben het hier over vibrato en niet over de rest van haar spel en techniek. Ik mocht willen dat ik zo goed kon spelen op mijn strijkinstrument als zij!!!
Alleen dus haar vibrato staat hier dus 'onder vuur'.

Ik ben inderdaad zo eigenwijs daar wat over te zeggen, zonder zelf een CD te kunnen overleggen met eigen spel.
Zelfs ben ik zo eigenwijs ook dingen te zeggen over vibratogebruik van grote meesters op de cello bijvoorbeeld.
Dat vibrato van bv. Mischa Maisky is prachtig, zou ik graag van hem willen leren!
Alleen...als hij liederen speelt, zet hij zoveel vibrato erop, dat het naar mijn bescheiden muzikale inzicht een beetje teveel van het goede wordt.
Als je Jessye Norman "Morgen" hoort zingen, begrijp je wel waarom Maisky zijn vibrato er zo heerlijk op loslaat.
Het lied Der Müller und der Bach, gezongen door Fischer-Dieskau wordt op een flink aantal stukken met een subtiel vibrato gespeeld dat mij, inderdaad: smaken verschillen, heel erg aanspreekt en ik zo op de cello zou uitvoeren.
Maar zover ben ik niet. Het vibrato wat Maisky erop zette, vond ik te zwaar.

Dus los van wat je zelf kunt, kun je in al je oprechtheid wel een mening hebben over hoe iets klinkt. En nog steeds met respect voor de uitvoerder, over wie je iets zegt!
Het kan best zijn dat als Maisky het had gezongen, hij er ook veel meer vibrato op had gezet dan Fischer-Dieskau.
Luisterend naar vocalisten, merk ik op hoeveel variatie er alleen al met één super geoefende stem mogelijk is.
Allemaal subtiele wisselingen in de aanzet van vibrato. Heel boeiend en hoe prachtig als je dát met je cello voorelkaar zou krijgen! Maar het blijven keuzes die je als uitvoerder maakt!

Eerst inderdaad maar eens zo goed worden, dat er wat te kiezen valt!
Maisky blijft een groot voorbeeld in wat je met zijn mooie vibrato teweeg kunt brengen!

 

Ja tuurlijk mag je je mening geven, ik dan toch ook? Ik vond het een beetje kort door de bocht door mensen die waarschijnlijk toch wel een beetje minder ervaring hebben dan zij. Vandaar mijn knuppel.

Zelf zou ik het misschien eerder als vraag gepost hebben, zo van: typisch, die vibrato, kan iemand dit uitleggen? In plaats van dat ik het meteen af zou kraken en te zeggen dat het verkeerd is. Maar dat doet ieder op zijn eigen manier en da's prima. Ik vond het wel leuk om er een stevig tegengewicht aan te geven, aan dat afkraken van een waarschijnlijk toch wel doordachte manier van vibreren. Daar ga ik tenminste van uit bij een beroepsmusicus.

 

Ik heb niet de indruk dat we die violiste "kraken", ze heeft een formidabele techniek, maar haar vibrato is, gezien wat wij hier gewend zijn, gewoon foeilelijk, het klinkt bijna als gejank. Dat zal ook wel verklaren waarom ze hier in het westen niet bekend is, ik had tenminste nog nooit van haar gehoord. Nu zegt dat trouwens ook niet alles.
We zijn misschien ook wel gevoeliger geworden voor de verschillende stijlen van vibrato door de opkomst van de "authentieke uitvoeringspraktijk" waarin veel spaarzamer met vibrato wordt omgesprongen en vibrato meestal wordt gezien als een soort versiering, in plaats van een permanent onderdeel van de vioolklank. Je kunt ervan uitgaan dat zonder schoudersteun en kinhouder er vroeger vast minder gevibreerd werd dan tegenwoordig. Wie aan die stijl van spelen gewend is, zal het vibrato van mevrouw Karkowska zeker zeer ongewoon in de oren klinken. Ik hoop niet dat ze Bach en Mozart zo gaat spelen..

 

Dan ben ik wat fijngevoeliger voor bepaalde opmerkingen in eerdere posts. Maar daar gaat het verder niet over, dus terug naar het onderwerp.

Mozart is te beluisteren op haar site, zie tweede link in mijn eerdere post, klik op High Quality.

 

Een van de belangrijkste lessen die ik ooit kreeg was om te vertrouwen op wat ik echt hoor, ik plaats van aan te nemen wat ik geacht word te horen. Ze mag 100 geweldige recensies hebben, dit kan ik met de beste wil van de wereld nog niet mooi vinden. Luister eens naar Carmen, vanaf 2:25 daar kreeg ik echt de slappe lach van. Klinkt als een zwaar sentimentele Roma-violist die veel te diep in het glaasje heeft gekeken. Het deed me denken aan het Sauerkrautorkest van vroeger (aals ik de naam nog goed heb) die persiflages bracht op klassieke topstukken Zo rond 1970. Als kind moest ik daar al vreselijk om lachen.

Als dit spel dan zo de hemel ingeprezen wordt, doet mij dat denken aan het sprookje van de Nieuwe kleren van de keizer. Zou dat kind dat toen wel durfde te zeggen wat ze vond, zelf zo goed hebben kunnen naaien?
overigens heb ik ook stukjes uit de link van Irene beluisterd en dat klinkt echt heel anders.
Ik zou daarom haast geloven dat dit hele fragment inderdaad een grap is...

Nb voordat dit tot misverstanden leidt: ik bedoel bovenstaande vergelijking overigens beslist niet discriminerend naar de Roma-bevolkingsgroep maar refereer uitsluitend aan de sentimentele stijl van de zigeunermuziek!!

 

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat haar vibrato in deze werken (Mozart-concert, Beethovensonate) mij niet erg opvalt. Ze vibreert wel, maar dat gekke vibrato uit de opname aan het begin van deze topic hoor ik hier niet zo. Kwestie van opname? Ondertussen iets afgeleerd? Ik weet het niet. Ik had iets minder snel met een oordeel klaar moeten staan, besef ik nu. Maar het is niet zo dat ik nu naar de winkel draaf cq iets op internet ga bestellen van haar.

 

Het verschil met andere opnamen intrigeert me wel, dus nog even verder gegoogeld.
Het extreme vibrato is dus een project, de cd Virtuosity. Het waarom is een beetje wazig verhaal maar het komt erop neer dat dit experiment Kunst is en dat Kunst een statement is, dat niet mooi behoeft te zijn. Duidelijk is in ieder geval dat ze een welbewuste keuze maakt voor dit extreme vibrato in dit project. Tja...not my cup of tea... doe mij maar iets dat wel de intentie heeft om mooi te klinken.
Zie http://www.violinist.com/blog/laurie/201012/11902/

 

Tja, het klinkt wel apart, to put it mildly. Maar aan de andere kant, raak ik ook niet zo gauw van slag als iemand in dit geval 'voor de muziek uitloopt'. We nemen elkaar toch al voortdurend de maat En het effect wordt ook gebruikt in zowel de jazz als de (gitaar)rock en is daar volkomen geaccepteerd. Maar misschien is daar individualisme meer de norm dan in de soms wat schoolse klassieke muziekomgeving

Overigens kan ik mij volstrekt niet voorstellen dat deze violiste een meer 'aanvaarde' manier van vibrato niet zou beheersen. Als je in staat bent tot de honds moeilijke cadens van Sauret bij het eerste vioolconcert van Paganini, kun je echt viool spelen. Daarbij heeft zij les gehad van Dorothy Delay en in de dogmatiek van deze pedagoge was volstrekt geen plaats ingeruimd voor iets als een eigen inbreng zoals dit vibrato. Wel voortdurend hetzelfde vibrato, maar dit terzijde.

Laat ik mij dus maar eens wagen aan een samenzweringstheorie. Sinds Oscar Wilde weten we dat er maar één ding erger is dan dat er over je wordt gepraat, namelijk als er niet over je wordt gesproken. En aangezien muzikale carrières in deze tijd het minder het resultaat zijn van talent & instrumentale beheersing maar van public relations, zul je dus de aandacht moeten zien te trekken. Bijvoorbeeld door middel van een YouTube-filmpje. Of door de indruk te wekken dat je de Koningin Elisabeth wedstrijd hebt gewonnen.

In mijn luisterend leven ben ik wel een violist tegengekomen met een vergelijkbaar 'geluid'. De British Library beschikt over enkele geluidsrollen met opnamen die worden toegeschreven aan de violist August Wilhelmj (1845 - 1908). Wilhelmj was, tot de komst van Jan Kubelik, samen met César Thomson de erkende Paganini specialist van zijn tijd. En ofschoon Wilhelmj Paganini niet heeft kunnen horen, was hij de mening toegedaan dat dit de manier was waarop Paganini speelde. Volledigheidshalve: hoe Paganini werken van andere componisten zou hebben uitgevoerd, weten we niet. Alleen al niet omdat Paganini uitsluitend zijn eigen werk speelde. Het vioolconcert van van Beethoven vond hij prachtig, maar het zelf uitvoeren zou zijn faam als virtuoos aantasten, vermoedde hij. Beeldvorming is kennelijk van alle tijden Maar voor de geïnteresseerden onder u (en niet zeuren over de geluidskwaliteit):

http://sounds.bl.uk/Classical-music/Wilhelmj

Ronald