Sommigen kunnen een tegelijk een instrument bespelen en berichtjes op de smartphone bekijken. Mijn vraag: kan iemand op het forum ook tegelijk spelen en praten? Indien niet, is dat iets wat te oefenen valt? Eerst een tijdje op de losse snaar bijvoorbeeld en dan voorzichtig met een eenvoudige toonladder of zo? Heeft het ook pedagogisch nut? Speel je daarna vlotter? Ben je dan minder snel afgeleid of juist wel? Groetjes, Francis
Hoi Francis, ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het WAAROM van je vraag! Waaróm zou je willen spelen én smartphone bekijken? Of spelen en praten erbij? Het is natuurlijk multitasken. Als het mij al zou lukken, dat met spelen en smartphone berichtjes lezen, dan denk ik niet dat het echt mooie tonen worden die ik maak. Weliswaar dat de intonatie dan nog gaat, maar dan houdt het er wel helemaal mee op. Dat noem ik dan niet musiceren. En praten erbij: ja, ik oefen wel eens en dan moet ik intussen met mijn lieve partner onderhandelen wie gaat koken En dan het pedagogisch nut: Ik geloof niet in succesvol leren focussen op een taak (als muziek oefenen/maken) volgens een methode waarbij opzettelijk stoorzenders worden ingezet. Eerder in het leren zoeken naar een rustige plek (of die plek creëren) en even helemaal rust in jezelf brengen. Je instrument kan je helpen met heel rustige inspeel-rituelen.
Om twee redenen kan het nuttig zijn, dunkt me. Niet om te multitasken. 1) Als je een passage kunt spelen terwijl je praat, is dat een test dat je die passage goed kent. 2) Als je te gefocust bent op de techniek, zou het kunnen dat wanneer je je dwingt tegelijk ook te praten, je veel ontspannender zult spelen, net omdat je dan speelt zonder nadenken. Een vergelijkbare situatie zit in de film "The King's Speech". De stotterende koning George VI zoekt hulp bij een pedagoog, die hem laat praten terwijl hij zichzelf niet kan horen, door hem via een hoofdtelefoon naar luide muziek te laten luisteren. Het stotteren werd een stuk minder. Ik kwam op het idee omdat er een passage niet liep zoals ik wou. Toevallig was ik aan het opnemen. Het voelde awkward aan, maar op de opname bleek mijn spel veel natuurlijker te zijn. Een verrassing na 50 jaar professioneel viool te spelen. Nu wou ik weten of nog anderen daar ervaring mee hebben.
Wat je nu beschrijft is voor mij wel herkenbaar. Teveel focus op techniek maakt krampachtig. Je kunt met jezelf afspreken om het nu eens heel achteloos te doen, alsof het je niet boeit. Even een lalala-laat-maar-waaien. Even die bui bij je oproepen. Het wil weleens helpen. Passage spelen terwijl je praat: ja, dat is inderdaad wel een test dat het er helemaal in zit, dat herken ik wel. Moet alleen je gesprekspartner begrijpen dat je het hierom doet, en niet uit onbeleefdheid! Dat is natuurlijk wel even uit te leggen. Meezingen is ook al een leuke test. Ik erken dat praten nog moeilijker is. Als je kunt meezingen in de tweede stem, door bijvoorbeeld een terts lager of hoger te zingen, dan stel je je vaardigheid voor dat stukje ook lekker op de proef! Of je zingt de accoordtonen (die voor gitaar zouden hebben kunnen staan, nu moet je ze zelf bedenken) en dan moet het stuk intussen gespeeld worden. Wel slecht, maar ik neem lang niet altijd de gelegenheid om zo'n testje te doen. Ik heb alleen geen dijk van een 50-jarige ervaring. Wat dat betreft kom ik "net kijken".
Wat lees ik nu allemaal weer. Het voelde awkward aan. Ja awkward is een Amerikaanse comedieserie. Maar de bedoeling in deze ontgaat Opa even. En dan dat multitasken. Moeten we eigenlijk in dit verband niet spreken over Switchtasken. Ja ik gooi het maar even in de groep om het een beetje leeswaardig te houden.
De groep heeft het een tijdje laten bezinken, maar nu kom ik op het volgende experiment: zou je al viool (cello, altviool) spelend, een tweede partij simultaan kunnen mee neuriën? Er zijn ten slotte ook genoeg gitaristen en pianisten die zichzelf begeleiden met hun zang. Ik vind dat uiterst moeilijk. Wanneer je dat kunt, getuigt zoiets dan van een volkomen beheersing van de techniek?
Ik denk dat dat vooral met je muzikale gehoor te maken heeft. Inderdaad knap lastig, vooral als ook het ritme van de andere partij er tegenin gaat. Om de tweede partij in mijn hoofd te 'horen' gaat gemakkelijk bij mij, maar om hem daadwerkelijk hardop te zingen en daarbij te spelen valt dan toch tegen... misschien omdat je je spel qua ritme en intonatie toch ongewild gaat aanpassen aan wat je zingt? Op zich vind ik het wel een leuke oefening.
Met de cello heb ik het nog niet geprobeerd en ben ik ook nog niet zo ver. Maar met de gitaar is een partij spelen en een andere partij er doorheen zingen voor mij geen probleem. Wel moet je bijde partijen van op zichzelf goed beheersen. Als je kunt spelen zonder al te veel hoeven na denken over wat je speeld , zou het denk ik moeten kunnen. Al lijkt het mij bij de cello voor dit moment nog wel een hele uitdaging.
Ik weet niet of het de VOLLEDIGE beheersing van de techtniek gaat, maar je moet wel vertrouwd zijn met de beide partijen en ritme vast. Voor de uitdaging hiermee heb ik in het verre verleden wel eens met mijn gitaar en ritme ei in mijn handen/armen , de tamboerijn onder mijn voeten en een mondharmonica om mijn nek geprobeert een stuk te spelen. Het was niet perfect maar wel heel erg leuk om te doen.
Daar moest ik ook aan denken: op m'n gitaar vond ik het heel gewoon .... . Ook pingelde ik jaren lang wel op piano, maar zoals 'echte' pianisten het kunnen (verschillende partijen) kan ik niet.
Is dat niet wat het verschil maakt? Zingen en spelen tegelijk zijn zegmaar twee verschillende acties van je brein terwijl spelen met twee handen veel 'tegenstrijdiger' is. Kan inderdaad ook nog steeds niet met twee handen piano spelen (behalve met gewoon akooorden dan).
Ik heb dan weer geen probleem met piano spelen met twee handen die elk hun partij spelen. Alleen kan ik dus niet het ene op de cello spelen en de andere partij erbij zingen, ook niet bij een cellopartij die ik héél goed kan spelen. En ik kan ook niet drummen, dus met alle handen en voeten een ander ritme spelen.
