Ha. dat is wel leuk, de eerste cellosuite van Bach! Opus 70? Dat zijn duetten en gelijk ook etuden. Maar misschien heb je wel wat anders van Lee. Lee Opus 70 heb ik ook als oefenboek gehad. Wat betreft etudes kan ik mij eigenlijk niet voorstellen dat er niet etudes zijn waar je wat aan hebt. Bijvoorbeeld de bundels van Joachim Stutschewsky (Neue Etüden Sammlung, 4-delig), waar ik uit oefen. Erg gevarieerd, het is een soort bloemlezing van diverse cellisten/componisten die oefeningen schreven voor hun leerlingen, dus het wordt ook niet saai door de 'huisstijl' van één van hen die ook weer een eigen bundel had gemaakt.
Nee, Lee opus 36. Echt etude-achtig zijn ze niet. Maar wel heel leuk om te spelen en technisch zeker uitdagend; alles komt er vanzelf in aan bod.
Die heb ik niet gespeeld. Lee is heel produktief geweest en die kom ik ook weer in verzamelbundels tegen.
Hoezo moet dat en van wie? Sinds ik weer begonnen ben, speel ik meestal om de dag, en dat bevalt me prima. Misschien zou ik nog sneller vooruit gaan als ik elke dag zou spelen, maar ik maak naar mijn eigen maatstaven genoeg vorderingen. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik de orkestpartijen van het kamerorkest waarin ik speel (tweede viool) goed genoeg beheers. Natuurlijk, het kan altijd beter en er blijft genoeg te wensen over, maar het is maar net hoe hoog je de lat voor jezelf legt, toch? En na het dagje rust verheug ik me weer extra op de dag erna! Ik speel trouwens ook erg graag etudes. Ik heb vroeger nooit dubbelgreepetudes hoeven doen, maar nu wel, en dat vind ik heerlijk! Zeker niet gemakkelijk, maar je voelt hoe je linkerhand aan het werk moet en áls het goed gaat klinkt het zo mooi! De etudes van Polo bedoel ik; zijn daar nog meer liefhebbers van?
Nee hoor, ik vind het ook prachtig. Mijn viool klinkt gewoon ook zo mooi met zichzelf. En inderdaad, je hand voelt dan dat hij flink geoefend heeft. Maar ik heb nu nog steeds een snelle-nootjes-bui, geen dubbelgreepbui.
En bij het trage heb ik dan de tijd om mijn ontluikend vibrato tot zijn recht te laten komen. En dan bouw je zo'n vibrato in zo'n lange maat op, zó leuk zoals dit wil lukken!
Bij mij moet dat nog groeien, maar dat is iets van technische aard. Als ik denk aan die prachtige suites van Bach met dubbelgrepen....en als ik die hele mooie partita's bekijk die @Oosterhof Vioolbouw voor jou (en ons) heeft geplaatst, dan gá je gewoon van dubbelgrepen houden!
Die techniek moet bij mij ook nog (heel erg) groeien. Vooral als de vierde vinger, die onwillige pink, mee moet doen... moeilijk hoor. Toch vind ik het leuk om mijn vingers hierop te pijnigen cq gymastiseren. Maar ik vind het ook niet erg dat in de gigue van partita 2 nog even geen dubbelgrepen zitten; genoeg andere uitdagingen in dit stuk
