De Nederlander Jan Willem Frans Brandts Buys (12 September 1868 - 7 December 1933) schreef een vioolsonate voor viool en piano. Door Bob van der Ent (violin), René Rakier (piano) voor het eerst op cd gezet. Wat mij opviel bij de 1e beluistering was een 6 of 7 keer herhaald motief in het 1e deel door de viool, een hele lange triller van de viool en een hele lange noot in volgens mij het 2e deel, waarbij de piano dan soleert. Ik ga de cd de komende tijd in m'n auto draaien, dan leer ik de onbekende Nederlandse stukken beter kennen. Tot nu toe 36 duimen omhoog bij de beoordelingen. Hier is de cd te verkrijgen: http://sites.google.com/site/boblognieuw/discografie http://www.skarstermusic.com/aliudrecords/?release=dutch-violin-sonatas I. Allegro II. Sehr Langsam III. Rondo, Presto ma non troppo, capriccioso De bladmuziek staat op IMSLP/Petrucci http://imslp.org/wiki/Category:Brandts_Buys,_Jan Piano partij http://ks.imslp.info/files/imglnks/...6240-BrandtsBuys_Violin_Sonata_op26_Piano.pdf viool partij http://hz.imslp.info/files/imglnks/...240-BrandtsBuys_Violin_Sonata_op26_Violin.pdf
Ik krijg een bijna niet te onderdrukken neiging om dit op de cello te proberen, omdat ik mij zo kan voorstellen hoe mooi dat op een cello kan (verslag van poging blijft voorlopig uit, want nog geen inzetbare linkerarm). 't Is toch wel gek dat Nederlandse componisten zo weinig aandacht krijgen van strijkers, of het nou voor cello is maar dus ook voor violisten! (voor cellisten: je kunt je nog steeds opgeven voor een soort masterclass van Doris Hochscheidt en Frans van Ruth. Bij vereniging huismuziek en dan gaat het ook om het spelen van Nederlands werk en dat kan op diverse niveaus) Zou het nou zo zijn dat dit weer een vorm van Holland-itis is in de zin van het minder waarderen van eigen cultuur? Zoals zelfs ook met onze taal gebeurt. maar ook met composities?
Probleem is dat deze stukken niet zo bekend zijn. Violist Candida Thompson en pianist David Kuyken hebben Schlegel (en een ANDERE van Eijken) al eens opgenomen (+ een vioolsonate van D. Schäfer) http://www.discogs.com/Candida-Thompson-David-Kuyken-Dutch-Violin-Sonatas/release/6958830 , maar de sonate van Brandts Buys is een opnamedebuut. De bladmuziek is nu wel te krijgen op IMSLP/Petrucci, net als van Schlegel, maar van Eijken staat er nog niet op. Deze cd's zijn rariteiten en veel violisten kennen deze stukken vaak (nog) niet. Het helpt dat je nu gratis de bladmuziek kan downloaden en er nu in ieder geval een cd-opname van is/zijn, wat dan vaak geen commerciele hit zal zijn. Verder moeten violisten en pianisten het leuke stukken vinden. Het scheelt wel als een Nederlandse sonate verplicht zou worden bij bijvoorbeeld een 2e ronde van een Oskar Back concours, dan leert een nieuwe generatie zo'n stuk kennen. De vraag blijft of deze stukken leuk genoeg zijn om in de buurt te komen van de beroemdere vioolsonates, zoals sonate in A van C. Franck of van Debussy of van Poulenc. Bij Nederlandse componisten is het probleem dat de belangrijkste promotor van een componist, namelijk de componist zelf, wegvalt na z'n dood. Dan duurt het nog 70 jaar voordat de bladmuziek rechtenvrij is en tegen die tijd is die componist allang weer vergeten. Bij IMSLP/Petrucci kan je muziek erop zetten als de componist 50 jaar dood is, omdat het dan rechtenvrij is in canada, China en Zuid-Korea. Levende componisten kunnen ook hun muziek al op IMSLP/Petrucci zetten in de hoop dat de wereld nog eens naar hun muziek kijkt, maar dan moeten ze akkoord gaan dat iedereen die muziek rechtenvrij mag neerladen (downloaden). Betreffende de onderschatting van de Nederlandse taal. Ik erger me vaak aan de vele anglicismes. Waarom zegt men niet: De journalist haalde de doodlijn niet. (ipv deadline)
Jawel! Ja, dan kun je er bijvoorbeeld voor kiezen om enkele stukken aan te bieden om jezelf als componist bekend te maken. Voor je andere werken laat je je betalen. Wellicht lastig te kiezen voor jezelf welk werk men dan gratis mag, want je wil natuurlijk wel dat de misschien wel eerste kennismaking goed bevalt. Of in de eerste ronde. Ik vraag mij ook wel af hoe goed de docenten van die jongeren thuis zijn in het repertoire van eigen bodem? En het zal toch niet waar zijn dat er geen enkel stuk van eigen bodem leuk genoeg is om te spelen? Hebben we hier niet eerder te maken met "Wat de boer niet kent, dat lust-ie niet?" Terwijl we daarnaast vooral gefocused zijn op de beroemdste componisten met hun topwerken. Als jong kind dat een instrument leert bespelen, wordt je dan meegenomen naar een concert met 'jouw' instrument en de uitvoering is dan van een bekend werk van een beroemd componist en je hoopt het zelf dan ook ooit te spelen...En in de lesboeken kom je dan ook nogal eens de thema's tegen van de beroemde concerten, zó leuk natuurlijk om dan al wat van de melodie te kunnen spelen. Waarom niet eens een festival met parels van eigen bodem? Die worden dan gespeeld door topmusici, verder kun je naar workshops met verdieping (informatie over de manier van componeren, gedachten erachter etc.) en ook workshops waarin ook amateurs mogen meedoen voor wat betreft HOE je een bepaald stuk uitvoert.
Ik had eens een vioollerares en die vertelde dat ze na een dag valse violen aanhoren echt geen zin had om naar onbekend klassiek te gaan luisteren. Ze kende het vioolconcert van Korngold niet eens. Ik heb wel eens onbekende vioolconcerten aangeboden aan violisten en als het een beetje buiten het onbekende repertoire viel, kenden ze het vaak niet. Ik was dan verbaasd over de belabberde repertoirekennis op hun eigen vakgebied. Veel is nu gratis te vinden op YT en gratis te downloaden van IMSLP/Petrucci, maar dan nog moeten violisten en cellisten de moeite en tijd nemen om er naar te luisteren, terwijl ze liever naar verschillende versies van ijzeren repertoire luisteren, wat ze ook nog moeten leren kennen en wat ze waarschijnlijk eerder zullen gaan spelen. Veel cellisten/violisten redeneren ook volgens: onbekend stuk, zal dus wel terecht in de vergetelheid zijn geraakt en ik vind het eigenlijk ook 2e rangs rommel. Amateurs en liefhebbers luisteren dus grager naar onbekend werk, terwijl voor beroeps het ook een vorm van "werk" is, terwijl een beroepsmusicus denkt, ook al wordt muziek gratis via IMSLP en YT aangeboden, na een dag vioollessen en zelfstudie : Nu even geen klassiek, even een toneelstuk kijken in de schouwburg of even een voetbalwedstrijd gaan kijken op tv, zolang het maar niks met m'n instrument dus werk te maken heeft.
Dat er zoveel op YT en IMSLP/Petrucci te krijgen is, gratis nog wel, is mooi voor degenen die ook open staan voor het minder bekende. Op de één of andere manier moet dat minder bekende bij de zoekers (vaak amateurs/muziekliefhebbers) 'tot leven' zijn gaan komen, gaan aanspreken. Hoe is dat dan zo gekomen? Wie of wat heeft voor hen de weg geplaveid naar zulke werken? Is het alleen de "open geest" van deze mensen, hun avontuurlijke natuur om muzikaal buiten gebaande paden te gaan? Als muziekliefhebber/amateur zit je niet vast aan de uit je beroep als musicus voorkomende verplichtingen, zoals les geven (en dus urenlang valse violen of celli moeten aanhoren met af en toe wat beters dan dat) en je orkest/ensemble(s). Ik kan mij wel voorstellen dat je na wat uren valse violen snackt naar een prachtige uitvoering van een bekend vioolconcert! Dat is een vorm van muzikaal herstellen, van bijkomen. Dan houd de professional dus nog repeteren, optreden en eigen oefeningen over qua tijd om eens naar het onbekendere te kijken. (en ik laat even achterwege dat er nog andere dingen in het leven zijn die er ook bij komen die je dagbesteding bepalen). Repeteren en optreden betreft dan vooral werk dat de klant wil horen, "wat de boer kent", en dan ook eens het wat minder bekende van een bekende componist. Je moet als musicus nu ook nog meer aan "de markt" denken (dus waarvoor je klant wil betalen), want subsidies worden minder of zijn al verdwenen. Hoe gaat onbekende muziek, bijvoorbeeld die van onze eigen componisten, en dan vooral ook die van de laatste anderhalve eeuw) tot leven komen zónder een subsidiekraan open te draaien? Wat kun je doen om deze muziek toegankelijk te maken, zodat docenten die in hun lesmateriaal gaan gebruiken en dat dit repertoire erkend gaat worden? Triest gegeven nu is bij de Vereniging Huismuziek een workshop nieuwe nederlandse muziek voor cello en piano dreigt niet door te gaan wegens onvoldoende aanmeldingen. Een workshop, gegeven door gedreven professionals (en zeker niet de minsten) die zich al langere tijd op het terrein van de nieuwe nederlandse muziek hebben begeven. Je kunt je nog aanmelden: http://www.huismuziek.nl/?id=160&course_id=7486
Een boeiende pianopartij die van JWF Brandt Buys (Opus 26). De piano is veel meer dan een begeleidend instrument van de viool. Daarom vind ik het meer een pianosonate dan een vioolsonate. Prima stuk om te beluisteren en ook om te spelen.
Sorry ik had een paar dagen m'n computer niet ivm een reparatie, dus een beetje late reactie. Het begin met die piano die 1,2,3 3,2,1, naar boven en beneden speelt en dan de viool die ook zoiets doet. En dan van 1.40 speelt de piano loopjes naar boven en dan op 1.45 weer dat 1,2,3 3,2,1 motiefje gevolgd door 0, -1, -2 , -3 akkoord met de linkerhand. Geweldige muzikale vondsten. En dan modulaties daarbij als afwisseling. Vanaf 2.27 pianosolo met pizzicatobegeleiding van de viool. Daarna komt op 2.56 het 2e thema van 1.12 weer terug. Vanaf 3.30 gaat dat nu naar een climax op 3.46 , waarna de viool naar de g-snaar gaat en een hele lange triller aanhoudt, waarbij de piano kan soleren. Bij 4.35 speelt de viool weer zijn 123 321 motief met voorslagsnik, terwijl de piano er ook weer van beneden naar boven doorheen pingelt. Er wordt weer naar een climax toegewerkt bij 5.50 met de viool die relatief een hoge noot speelt. Vanaf 6.05 een soort coda (mijn musicologische kennis is erg beperkt) met overgebonden noten. Bij 6.45 steeds de afwisseling tussen pizz.akkoorden van de violen en een loopje en dan het slot eindigent in 1 toon. 2 reacties zeggen ook wat: 1)Zo goed 2) vanaf het allereerste begin wist ik dat ik dit een goed stuk zou vinden.
Niet erg hoor! Wel een heel mooie duidelijke uitleg waarom je dit zo'n goed stuk vindt!!! Hierin neem je mij mee in het stuk.
Ook de sonate van Leander Schlegel erop gezet Maar de laatste bladzijden lopen niet helemaal perfekt mee met de muziek (ook niet na een 2e film maken), terwijl dat in het origineel van Windows movie maker wel goed was ingesteld. Zal wel aan de nieuwe 2e hands videokaart liggen, waar ik meer problemen mee heb. Weer naar de compu-zaak. Candida Thompson en David Kuijken hadden deze sonate ook op cd gezet en was er door olla vogala opgezet. Kunnen jullie verschil in uitvoering beluisteren.
De sonate van Gerrit Jan van Eyken is door René Rakier ontdekt. Op zijn wikipediapagina http://nl.wikipedia.org/wiki/René_Rakier staat "Een van de grote ontdekkingen was de vioolsonate van Gerrit Jan van Eijken ". Inderdaad een leuk stuk, alleen het octaafje aan het slot van het 2e deel is een beetje irritant en roept associaties op met een oude Randstadreclame. Live hebben Bob van der Ent en René Rakier een deel van dit stuk gespeeld bij Vrije Geluiden:
Heel vreemd dat dit stuk in "f small" staat! Is waarschijnlijk vanuit het Nederlands naar het Engels vertaald, gebruikmakend van Google Translate. Wat een afgang! Verder een mooie compositie.
Hier een live-uitvoering van de 2e vioolsonate (1931) van Hendrik Andriessen (1892-1981) en een Élégie (1940) van Albert de Klerk (1917-1998) die met meer duimen omhoog populairder lijkt.
Ik vraag mij wel af hoeveel violisten (amateur en professioneel) nederlandse vioolsonates op de lessenaar zetten. Ik ben bang dat dat héél weinig is, dat het vooral tijdens de conservatoriumopleiding gebeurt in het kader van kennis en ervaring met diverse stijlperiodes. Zoals je met het vak nederlands op de middelbare school uit diverse periodes wat moest hebben gelezen. Zou er voor violisten ook een duo professionals zijn die door middel van een workshop nederlandse composities promoot? Voor cellisten heb je Doris Hochscheidt die samen met Frans van Ruth nederlandse cellocomposities vertrouwd proberen te maken onder (amateur) cellisten. Het probleem begint echter al bij de aanmeldingen: er moeten zich genoeg duo's cello/piano of losse cellisten en pianisten (worden 'gekoppeld') aanmelden om de masterclass van een dag door te laten gaan. Wat zou ik het leuk vinden als het nog eens gaat lukken met zo'n dag!!! (afgelopen najaar moest het worden geannuleerd, maar toen bleek dat ik het zelf anders had moeten annuleren.)
