Een bezigheid van mij als tiener was het doorbladeren van oude Het Beste's van Readers Digest uit de jaren 70 en 80. Daar hadden mijn ouders al heel lang een abonnement op en alle oude exemplaren lagen in de schuur. Genieten van de (spannende) verhalen die er in stonden, de humor en die nostalgische reclames uit de zeventiger jaren. Nog steeds kan ik genieten van het tijdsbeeld als ik zo'n oude Het Beste doorblader. Dit verhaal heb ik wel altijd bewaard en wil ik met jullie delen: Op enige moment was ik in to de viool. Zeker het jaar dat ik wist dat ik op vioolles zou gaan maar moest wachten tot de muziekschool in september weer begon. Zulke plaatjes kon me enorm aan verlekkeren aangezien ik straks ook vioolles zou hebben en dan zelf een viool zou mogen vasthouden. De plaatjes heb ik dan ook altijd bewaard. Bij reclame van een platenspeler die het Concertgebouw concurrentie zou aandoen vanwege de sublieme geluidskwaliteit:
Wat jij schrijft wel. Maar ik ga proberen het artikel te lezen. (Op mijn telefoon zodat ik kan uitvergroten)
Jawel! Een heel bijzonder verhaal, o.a. een mooie beschrijving van hoe de ziekte van Alzheimer toeslaat en er dan toch iets in de hersenen lang intakt kan blijven: weten hoe de vingerzettingen op de viool zijn om dat prachtige muziekstuk te spelen waar naar geluisterd wordt in het verhaal.
