De tweede viool.

Kijk hem daar nu staan mijn oude wat slordig gebouwde viool. Hij ligt al een mensenleven in zijn koffer. Af en toe haal ik hem er even uit en bekijk hem. Het is de viool, die ik als jongen bespeelde. Het was de tweede viool die ik kreeg.
Op een mooie winterdag ging ik met mijn Moeder naar Amsterdam.
In de Raadhuisstraat was een winkel waar ze gebruikte muziekinstrumenten verkochten.

Het was vol in het zaakje, en van alle kanten keken gebruikte muziekinstrumenten ons wat droevig aan. Een oude magere wat morsige man met een vettig hoedje op het hoofd kwam uit een achtereind. Mijn Moeder zei dat we een viool zochten maar niet zo'n dure. De man verdween weer in het achtereind en kwam er even later met een viool in zijn hand weer uit. Met een bijna teder gebaar zette hij de viool tegen een oude accordeon, wat moet die kosten vroeg mijn moeder. Dertig gulden zei hij en hij keek haar daarbij aan alsof hij haar een oneervol voorstel deed. Mijn Moeder schudde met haar hoofd en zei, veel te duur. Nou vooruit zei hij vijfentwintig dan. Voor die prijs wil ik er ook een stokje bij zei mijn Moeder. De man ging weer naar achteren en kwam even later met een klein stokje in zijn hand de winkel weer in. Het is een 3/4 stokje zei hij precies geschikt voor hem. Mijn Moeder knikte en lag een biljet van vijfentwintiggulden op de toonbank. De man deed de viool en het stokje in een grote bruine papieren zak, waarmee ik even later gelukkig en blij in Raadhuisstraat liep.

 

Inderdaad Frits.

Ja ik heb het al vaker gezegd, je bent een intelligente man. Alleen deze vraag geeft dat al aan. Het is fijn om zo'n Beheerder te hebben, je leest het wel is schrijf Beheerder met een hoofdletter en dat verdien je.

Ik speelde niet alleen tweede viool in het orkest, maar ook op mijn werk en thuis. Toen ik werd geboren vroeg mijn zusje aan mijn Moeder, is dat nou Jantje Akkerman, refererend aan het kinderrijmpje " Daar komt Jantje Akkerman met zijn paardje achteran " het waren profetische woorden, want ik ben in mijn verdere leven altijd achteraan gekomen. Zag ik een mooi meisje mijn vriend pikte haar in. Was er kans op promotie een collega ging er mee vandoor. Zelfs op dit forum speel ik de tweede viool. Ik dacht dat het in de naam Jan zat, dus koos ik voor dit forum de naam Tobias, helaas het mocht niet baten.

 

Ik was een jaar of twintig toen ik in een klein orkestje speelde. Vlak voordat wij moesten optreden kreeg ik een ongeval met de fiets, ik kwam er goed vanaf maar mijn viool raakte beschadigd.
Wat te doen, ik haalde mijn tweede viool van stal. Die avond van het optreden speelde ik dus op mijn tweede viool. Na afloop kwam er een man op me af, dat klonk goed zei hij, het was Herman Krebbers.
Wat voor viool bespeelt u eigenlijk vroeg hij, ik kreeg een kleur want ik was in die tijd nogal verlegen.
Een beetje beschaamd haalde ik mijn viool uit de koffer en overhandigde deze aan Krebbers. Hij bekeek hem, maar zei niets. Hij zette de viool onder zijn kin en speelde enkele maten. Een goedkoop ding zei hij, maar de klank is goed. Ja zei hij dat heb je wel vaker bij violen die niet helemaal symmetrisch gebouwd zijn. Ik knikte alsof ik hem begreep, hij gaf me een hand en weg was hij.

 

Die had vast een perenhouten toets?

 

Ja het was een perenhouten toets Irene. Later heeft vioolbouwer de Vries uit Wormer er een ebben toets opgezet.
Had ik niet moeten doen, want daarna was het geluid van de viool iets scherper. Die perenhouten toetsen absorberen het geluid namelijk een beetje. Veel vioolbouwers weten dat niet, want door de bank genomen zijn dat slechte violisten of ze kunnen helemaal geen viool spelen.
Het zijn net houtwormen zeg ik wel eens, ze leven van het hout, en bij sommige vioolbouwers wordt dat nooit afgezaagd, kan je nagaan wat voor kerels dat zijn.

 

Ik wel.

 

En het 3/4 stokje, Tobias, dat was zeker van gebakken-perenhout?

 

Kijk dat vind ik nou leuk, eindelijk een echte vakman. Er wordt heel wat onzin verkocht op dit forum, en dan is het fijn met iemand met kennis van zaken te spreken. Tegenwoordig worden die driekwart stokjes van perenhout bijna niet meer gebakken maar gekookt, maar dat weet je natuurlijk wel. Ik heb jaren geleden eens een gebakken perenhouten barokstokje bij je gekocht, ik gebruik het nog dagelijks.
Ik heb er een boekje over geschreven met de titel " Gebakken en Gekookte stokjes " O jee, daar zie ik Frits aankomen. nou dan stop ik ermee, want dan gaat dit zeer lezenswaardige stukje toch meteen de prullenbak in.
Het boekje is in iedere goede boekhandel te verkrijgen voor 6,95.

 

Duh, gekookte stokjes zijn veuls te slap. Logisch dat ze worden gebakken.

 

Dan weet jij niet wat koken met perenhout doet.

 

Koken met perenhout is hier in Brabant de belangrijkste bezigheid nu we het huis niet meer uit mogen. Na vioolspelen uiteraard. Dus ik weet heus wel waarover ik praat.
Mogelijk zijn dat strijkstokken van een andere soort gekookt perenhout gemaakt? Hier werken we vooral met kweeperen. Kweeperenhout moet je bakken. Kweepéren daarentegen koken, heul lang.

 

Koken met gewoon perenhout doen wij in Gelderland ook. We gooien dit gewone perenhout in de kachel en gaan er ons potje op koken.
Maar ik heb het over het perenhout van de dirkjespeer mevrouw Irene.
Ik verwijs hier weer naar mijn boekje " Gebakken en Gekookte stokjes ".

 

Zo zie je maar, zelfs als we in het nederlands schrijven op dit forum, dan nóg kan het niet altijd duidelijk zijn.
Als ik het goed begrijp is dus gekookt dirkjesperenhout wel stevig genoeg voor strijkstokjes?
Binnenkort ben ik jarig en zal ik het genoemde boekje vragen. Want nu met deze crisis zit ik werkeloos thuis (samen met twintig paar bamboestokjes, maar die strijken niet) en dus kan ik me zelf het boekje niet veroorloven. Maar ik ben al heel nieuwsgierig. Ben benieuwd of er nog andere perensoorten worden genoemd.

Worden trouwens ook Toverstokjes van perenhout gemaakt? Gebakken of gekookt?

 

Strijkinstrumenten en hun bespelers en peren: al die musici zitten thuis nu maar mooi met de gebakken peren!

 

't Is duidelijk waar je de binnenkort jarige @IdB kunt verblijden in tijden van thuiszijn.

 

Die hebben wij nu nog, om diezelfde reden.