Maar dat is helemaal niet zo gek hoor! Paganini had dat ook al bedacht: De Mozesfantasie op de G-snaar. Dan is er altijd wel een violist (Antal Zalai) die de andere drie snaren er afhaalt en dus op slechts één snaar speelt. Het is mij een raadsel hoe de kam dan netjes blijft staan want er staat nauwelijks druk op de kam. De spankracht van de G-snaar is ongeveer 5 kg maar dat is in de lengterichting. Maar het kán kennelijk wel:
Ik zou het wel een beetje eng vinden met die G-snaar alleen die helemaal aan de zijkant over de kam gespannen is. Helemaal geen druk aan de andere kant voor de balans van de kam. Laat ik het anders zeggen: het voelt gewoon eng, terwijl dat het dus kennelijk niet is. Het pootje van de kam aan de kant waar de snaar niet loopt, wordt niet met dezelfde druk als de andere kant tegen de viool gezet. Of is dat niet zo?
Ik vraag me ook af wat de reden is van het verwijderen van drie snaren. Om de luisteraar te 'bewijzen' dat er alleen op de G-snaar is gespeeld? Ik heb dit stuk een aantal malen 'zien' spelen en ik heb me er, LANG GELEDEN, ook nog aan gewaagd ( het moeilijkste is eigenlijk de intonatie). Maar als ik denk aan het gedoe er na, dus weer de drie snaren er op plus een halve dag bijstemmen .......................................
