Ik kwam bij toeval een zeer fraaie uitvoering tegen van de Koreaanse violist Kang Bo-Chang (of is het Bochan Kang?) die -volgens mij- alle 42 etüdes speelt. Ik heb hier een voorbeeld van de schone toonvorming, vrijwel zonder bijgeluiden. Een genot om naar te luisteren. Heeft ook een fraai klinkend instrument! Hier etüde No. 28: en hier nog een stel (2 - 15) echter zonder beelden: No. 25 (met beelden): Voor hen die dit op hun repertoire hebben staan zou ik er eens naar luisteren. Hij speelt hier en daar een stuk langzamer dan ikzelf altijd doe/deed.
@Oosterhof Vioolbouw ik had al een abo op zijn kanaal . Inderdaad zeer mooie uitvoeringen. Hij gebruikt ook wel top opname apparatuur en deinst er niet voor terug hier en daar een effectje toe te voegen . Een ander kanaal dat ik warm kan aanbevelen is dat van Kerson Leung (art of etude) waarin dieper wordt ingegaan op "hoe je het meeste kunt halen" uit een bepaalde etude.
Inmiddels lang geleden heb ik die etudes ook gestudeerd. Als zodanig reuze zinvol ter voorbereiding op Rode en Dont, maar muzikaal gesproken geen dijenkletser, al had ik wel een beetje een zwak voor de fuga van nr 42. Ik heb het veel later nog eens geprobeerd met de CD-opname van Elizabeth Wallfisch, maar ook die belandde uiteindelijk in de kliko. Maar nogmaals, bijzonder nuttig studiemateriaal met dien verstande dat het wat tijdgebonden is in de zin van ritmisch nogal eenvoudig en voorspelbaar. De originele uitgave betrof 40 etudes en daar zijn later de etudes 13 en 25 (in de nummering van de verzameling van 42) aan toegevoegd. Kreutzer gebruikte de etudes ook bij zijn lessen als docent aan het conservatorium van Parijs. Maar met het materiaal zoals wij dat kennen werd overigens niet volstaan, want Kreutzer bedacht nogal wat uitbreidingen. Die zijn nooit verwerkt in de mij bekende uitgaven c.q. bewerkingen. Maar het is de verdienste van Lambert Joseph Massart, ooit zelf privé leerling van Kreutzer en later zelf de opleider van onder meer Kreisler, Ysaÿe en Wieniawski, dat genoemde uitbreidingen bewaard zijn gebleven. En uitgegeven, want ik beschik over een stokoud exemplaar van 'L'art de travailler les études de Kreutzer. 412 exemples de doigtés et de coups d'archet recueillis et mis en ordre d'après les indications de l'auteur'. Uitgegeven door Alphonse Leduc te Parijs. Een jaartal ontbreekt helaas. De uitbreidingen betreffen de volgende etudes (ik houd maar de nummering van de bundel van 42 aan): 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 22, 23, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41 en 42. Ik zal het geduld van de lezer niet al te zeer op de proef stellen door in te gaan op de details, maar sommige uitbreidingen zijn nogal fors. Een aardig voorbeeld is de etude nr. 2 waar 150 (al dan niet gecombineerde) streeksoorten op worden losgelaten. Tot overmaat van ramp wordt de etude bij streeksoort 144 uitgebreid met octaven en het advies de voorgaande 143 streeksoorten ook met die octaven te oefenen. Ik moet toegeven dat het allemaal flink wat studietijd vergt, maar anderszins werd men niet afgeleid door 'schermpjes' en, nog erger, 'social media'. Of 'influencers' Overigens draag ik in muzikale zin de concerten en de variaties van Kreutzer wel een warm hart toe. Inmiddels is een aantal op CD opgenomen. En gelukkig ook door één van mijn favoriete violisten, namelijk Laurent Albrecht Breuninger. Zelf heb ik, ook alweer lang geleden, de concerten nr. 10 en 19 van Kreutzer gestudeerd. Dankzij Breuninger weet ik nu hoe nr. 19 'echt' moet. Nu vioolconcert nr. 10 nog.
Bedankt voor de interessante toelichting. Ik heb zelf een beetje een haat liefde verhouding met de etudes, als vrij beginnend violist merk ik dat de verschillende etudes veel bijdragen aan mijn techniek, ik heb in mijn versie eveneens een aantal variaties per etude en merk dat vooral de rechterhand techniek echt veel verbetert. Ik vind het alleen verschrikkelijk saai om elke etude steeds opnieuw met een verschillende techniek te moeten spelen en heb tijdens het oefenen vaak echt behoefte om eens een stuk met een leuke melodie ertussen te nemen. Het valt me wel op dat na een uurtje Kreutzer etudes de boogcontrole veel beter is als ik even loslaat met een gigue of allemande van Bach. Ik mag natuurlijk niet overdrijven er zijn best enkele leuke melodieën terug te vinden in de etudes, ze zijn alleen wat repetitief.
Ps ik ben momenteel nog lang niet door de etudes geraakt en heb me laten vertellen dat ze wel een stuk pittiger worden vanaf nr 32. Ik ben dus zeer benieuwd.
Als je er op uitgekeken bent kun je altijd nog je toevlucht zoeken in Rode, die heeft ook alleraardigste studiewerkjes geschreven.
Ik ga dit kanaal doorsturen naar mijn leerkracht denk ik. Die laat bijna al zijn leerlingen de étuden van Wohlfahrt bestuderen.
Op zich is er veel voor handen, maar de moeilijkheidsgraad wil wel eens verschillen. Je hebt ook nog Dont, Wieniawski, Paganini, Sevcik, Mazas, fiorillo, Gavinies, Schradiek, ... Keuze genoeg voor een leven lang oefenen .
En als je dan nog tijd over hebt kun je je bezig houden met Vieuxtemps, David, Lipinski, Sauret, Sivori en Heinrich Ernst. Dus ik zou maar vast beginnen Schrik overigens niet als je de bladmuziek openslaat bij de laatste etudes uit 'L'école moderne' van Wieniawsky of de meerstemmige etudes van Ernst. Overigens heb ik bij iets als etudes van Sevcik niet 1-2-3- een beeld.
Ofschoon uitermate gortdroog (sprak de ervaringsdeskundige), is dit de beste en meest efficiënte manier om positiewisseling onder de knie te krijgen. Meneer Sevcik verwacht echter wel dat je het in alle toonsoorten oefent
Ik ben fan van Sevcik. Ik hou blijkbaar van gortdroog. Ik vind bijvoorbeeld opus 3 helemaal niet droog eigenlijk....
Het doet mij wat denken aan oefeningen die ik destijds deed om "alternate picking" onder de knie te krijgen op gitaar, uren en dagen dezelfde reeks bewegingen en posities oefenen tot deze echt in het spiergeheugen zijn opgenomen, dat was de enige manier om snelle notenreeksen zoals bij mediterranian sundance (Al di Meola) onder de knie te krijgen. Voor viool blijkt hetzelfde, helaas is dat iets minder aangenaam voor huisgenoten en buren. Ik kan daar zelf enorm in opgaan en houd dit soort oefeningen soms uren vol om tot het gewenste resultaat te komen. Tot frustratie van iedereen rond me .
Ik heb me in mijn jonge jaren ook bezig gehouden met Ševčík en wel het derde deel van opus 1. Het leek saai, maar het gaf mij veel voldoening als een dergelijke studie er na een tijdje inzat. Het ging bij Ševčík veel meer om het positiespel dan om de streektechniek. Voor de diverse streken moet je bij Kreutzer zijn en dat maakte dat ik liever Ševčík studeerde. Ik vond het oervervelend al die verschillende streken. Ik heb mijn oude studieboek van Ševčík maar eens even opgezocht en ik herinner me nog als de dag van gisteren oefening 7. Ik herinner me dat omdat mijn leraar het niet meer op zijn viool voor- of meespeelde maar dat deed a.d.h. van de piano (!). Heel raar natuurlijk, maar toen wist je niet beter. In die oefening ging het om de verschillende drieklanken over een aantal octaven: kleine drieklank, grote drieklank, sekstakkoord klein, verminderd septiem akkoord, dominant septiem akkoord, enzovoort. Ik vond het leuk om te doen. Met de vingerzettingen van de leraar er nog bij.
Ben ik het mee eens. Ik ben momenteel bezig met op. 68, dat 15 studies bevat en de meesten klinken heel leuk als je er goed aan gewerkt hebt.
