Voor een viool, die ik in opdracht heb gebouwd, wil ik een koopcontract opstellen waarin ook het onderhoud en een evt. terugkoopregeling staat. Heeft iemand hier een voorbeeld van of ervaring mee? Het mag redelijk simpel van opstelling zijn...
Zijn er afspraken gemaakt over de klank? Je kunt van te voren niet weten hoe het instrument klinkt. Stel dat de koper de klank erg vindt tegen vallen? Mocht dat zo zijn, dan zou er mogelijk ook het e.e.a. op schrift gesteld moeten worden hoe dat beoordeeld dient te worden. Tenzij is overeengekomen dat het instrument altijd wordt afgenomen. Een terugkoopregeling lijkt mij vrij simpel op te stellen. Wel moet duidelijk zijn of het aankoopbedrag gegarandeerd wordt bij inname. Onderhoud: is de koper verplicht het onderhoud uit te laten voren door de bouwer? Ik vraag me af of dat op te eisen is. Eventueel nastellen (aanhanglus, kam, stapel optimaliseren) zou inbegrepen moeten zijn bij de aankoopsom. Redelijkerwijs zijn ook kleine correcties inbegrepen. Niet alles laat zich vast leggen, maar de bedoeling moge duidelijk zijn.
Het lijkt mij dat zo'n contract al vóór de bouw had moeten worden opgesteld en ondertekend door koper en verkoper. Er zijn allerlei modelcontracten in omloop die gemakkelijk aan te passen zijn.
Bedankt voor de reacties! Ik had misschien wat preciezer moeten zijn over de situatie. Voor mijn opleiding moest ik meerdere instrumenten bouwen en daarom heb ik van de nood een deugd gemaakt en een 5- snaar in opdracht gebouwd. Met de opdrachtgeefster overeen gekomen, dat als de kwaliteit van geluid tegen zou vallen, de koop niet door zou gaan. Gelukkig is zij zeer tevreden en gaat de koop door, maar wil ik graag grip houden op de levensloop van de viool. Is de terugkoopclausule heel bijzonder?
Ja, dat is idd het idee. De violiste is absoluut niet van plan om deze viool ooit nog van de hand te doen, maar moest dat om wat voor reden wel het geval zijn, zou ik ze toch graag terug zien keren. Ik heb alleen geen idee hoe ik zoiets op papier zou moeten zetten...
Als ik het goed begrijp is sprake van een overeenkomst tussen partijen aangaande verkoop en levering van een viool. Volledigheidshalve: een overeenkomst behoeft niet schriftelijk te zijn aangegaan want dit kan ook mondeling en (tegenwoordig) digitaal. Een beding met betrekking tot iets als een terugkoopgarantie of -verplichting moet dan wel van meet af aan onderdeel zijn van genoemde overeenkomst en kan daar mijns inziens niet achteraf aan worden toegevoegd. Tenzij partijen daar gezamenlijk toe zouden besluiten, maar dat lijkt mij niet voor de hand te liggen. Want het beperkt achteraf de rechten van de koper/eigenaar. Daarbij: welke duur kent een dergelijke clausule? Sluit die ook aanpassingen c.q. verbeteringen aan het instrument uit? Bindt die clausule voorts toekomstige verkrijgers in de zin van erfgenamen? De voorbeelden van terugkoopgarantie die ik ken betreffen met name de verkoop van (sociale) huurwoningen, piano’s & vleugels, bepaalde financieringsvormen tot aan landbouwmachines toe. Voor wat betreft het eerste voorbeeld (huurwoningen) heb ik niet het oog op een constructie waarbij als een door een woningbouwvereniging verkochte huurwoning binnen een, vooraf bekende, periode weer wordt verkocht, genoemde woningbouwvereniging recht heeft of verkrijgt op (een deel van) de meeropbrengst. Zeg maar een anti-speculatiebeding. Waar het wel over gaat is een soort ‘spijt’ clausule die, onder voorwaarden, terug-verkoop mogelijk maakt. Overigens gelden daarbij wel zogenoemde gebruikerskosten. In het vorenstaande was zowel sprake van een terugkoopgarantie als een terugkoopverplichting. Het verschil tussen beide is louter semantisch.
Eigenlijk wil je een recht van optie; als het instrument te koop wordt aangeboden, zou het eerst aan jou, als maker aangeboden moeten worden. Lastig daarbij is de prijsstelling: heb je het eerste recht van terugkoop tegen de oorspronkelijke koopprijs, koopprijs+inflatie, taxatiewaarde, marktprijs? Dat vaststellen bij een ongebruikelijk, want 5-snarig instrument, kan nog wel eens lastig zijn. En is aan dat recht een plicht tot terugkoop verbonden, moet jij dan ook van dat recht gebruikmaken? Als dat zo is, wordt het 'eigendom' wel erg dun, dan heb je eigenlijk het gebruiksrecht verkocht, het vruchtgebruik, maar blijf jij nog de 'blote eigenaar'. Of had je het instrument beter kunnen verhuren? Ik vermoed dat de achtergrond is, dat je het moeilijk vindt om je werkstuk los te laten, of in ieder geval niet wilt dat het op zolder of aan de muur of terecht gaat komen, of op een andere manier 'aan de wilgen' wordt gehangen. Dat laatste zou ook nu niet voorkomen kunnen worden, ook de huidige eigenaar of een toekomstige erfgenaam kan dat nog steeds doen.
Hmmm, het is al met al minder makkelijk om dit simpel en "waterdicht" op te stellen. Vanuit de klant is het idd niet redelijk om de viool terug te kunnen eisen bij evt. verkoop. Op de factuur heb ik nu geschreven: onderhoud 1 jaar gratis is en doorverkoop in overleg. Ik zal de relatie met de violiste, met wie ik veel samenwerk, zo goed mogelijk houden... Bedankt voor de doordachte adviezen, ik ben er erg mee geholpen!
Vertrouwen is hier inderdaad de sleutel. En contact houden. Je wilt graag weten hoe het instrument zich in de tijd ontwikkelt. Kan het de druk van een extra snaar aan bijvoorbeeld? Is de zangbalk sterk genoeg, en het bovenblad niet te dun gemaakt? Of en hoe werkt een ander soort snaren, brengt dat de klank van het instrument beter uit? Ook voor de violiste van belang, wellicht krijg je andere inzichten op het gebied van de kam of de plaats waar de staat er moet staan, dat zou voor haar ook van belang kunnen zijn.
Het in stand houden van een goede relatie met de betrokken violiste lijkt mij inderdaad een conditio sine qua non. En zo hoort het ook te gaan. Doch die Verhältnisse sie sind nicht so....... Toch nog iets dat Engelstaligen mogelijk als 'nitpicking' zouden omschrijven. Een kanttekening als 'doorverkoop in overleg' op de factuur kan hooguit worden gezien als een eenzijdige rechtshandeling. Met als voornaamste beperking dat dus instemming van de andere partij, althans aantoonbaar, ontbreekt. Meer algemeen nemen bedrijven bepalingen als deze veelal op in iets als 'Algemene verkoopvoorwaarden' die dan vervolgens, ter voorkoming van het risico dat iemand daar kennis van zou nemen, bij een rechtbank in een zo ontoegankelijk mogelijk deel van de wereld worden gedeponeerd. De factuur moet uiteraard wel een verwijzing naar deze verkoopvoorwaarden bevatten, als ook de mededeling dat de koper door betaling instemt met (dus niet 'kennis heeft genomen van') deze voorwaarden. Meer inhoudelijk nog de opmerking dat iets als 'doorverkoop in overleg' als zodanig niets zegt. Dus na een gesprekje van vijf minuten kun je het overleg als beëindigd beschouwen, want er zijn geen voorwaarden gesteld. Het is als zodanig een 'inspanningsverplichting' en geen 'resultaatverplichting'. Ik heb weliswaar geen snars verstand van vioolbouw, maar het instrument op de foto ziet er in mijn ogen zeer overtuigend uit!
Wel grappig opgeschreven...en ik houd van een grapje ... maar opdat algemene verkoopvoorwaarden rechtsgeldig zijn is de verkoper verplicht ze te overhandigen. Zo is mij althans geleerd. Als je een eerste recht van koop wilt hebben kun je dat overeenkomen, en ik zou er dan tegelijkertijd bij afspreken hoe de prijs dan bepaald gaat worden, bv per taxatie door een tegelijkertijd overeengekomen expert o.i.d. Een handtekening met datum van beide partijen eronder. Als je het nu afspreekt, kom er meteen achter of je elkaar wel goed hebt begrepen, en krijg je er later geen gedoe over. H groet!
@RolandS Tijdens mijn verblijf lang geleden op een gristelijke lagere school is mij, zonder in details af te dalen, een aantal dingen bijgebracht dat bij nader inzien de toets der kritiek allerminst kon doorstaan. The 'unbearable lightness of primary education' zullen we maar zeggen. Maar ik kan u helaas niet volgen in de stelling dat, ten einde rechtsgeldig te zijn, de verkoper verplicht is de algemene verkoopvoorwaarden, in althans fysieke zin, te overhandigen. Ik kon in dat verband de verleiding niet weerstaan een aantal facturen betrekking hebbend op de aanschaf van geluidsapparatuur, versterkerbuizen, TV's en witgoed op te diepen. En in alle gevallen verwezen deze facturen naar elders gedeponeerde algemene verkoopvoorwaarden. De enige uitzondering betrof de aanschaf via internet van virussoftware. Want die leidde tot een zodanige stortvloed aan eenzijdige verkoopvoorwaarden dat het begrip 'klantgerichtheid' volstrekt in rook opging Maar kennelijk hebt u betere ervaringen.
Bij iedere aankoop online moet je tegenwoordig een vinkje zetten ter bevestiging dat de algemene voorwaarden gelezen zijn. Ik ben er heilig van overtuigd dat iedereen dat vinkje zet, maar dat niemand de voorwaarden werkelijk leest, behalve uitzonderlijke "letterknechten" als Hopf natuurlijk. Voorwaarden komen pas werkelijk in het geding wanneer er (al dan niet rijdende) rechters aan te pas moeten komen. Het schijnt dan overigens regelmatig voor te komen dat voorwaarden van bedrijven door een rechter nietig worden verklaard, aangezien ze in strijd zijn met de wet.
Tot nu toe is het bovenblad sterk genoeg gebleken, ik heb haar een paar tienden dikker gelaten ivm een normaal bovenblad. Ook de voetjes van de kam heb ik iets groter gemaakt (ong. maat alt) Ik denk dat er nog wel wat beter geluid uit kan komen, maar ik ben daar nog niet zo ervaren in. Tot nu toe zijn degene die er op gespeeld hebben blij verrast...en ik dus ook.
Misschien bezijden het onderwerp: een 5 snarige viool heeft m.i. als zwakke punt vaak de C snaar: een vioolcorpus is eigenlijk te klein voor een goed klinkende C. Zelf heb ik betere ervaringen met een 5 snarige (kleine, 38-39cm) altviool met een normale altvioolbesnaring plus een dunne E (b.v. Goldbrokat .25 of zelfs .24)
