Van componist Ole Bull (1810-1880) had ik nog nooit gehoord, totdat er vandaag enige parels in mijn mailbox belandden. Ik kies er ééntje uit, wetende dat daarmee de weg is geplaveid ook andere stukken van hem te horen. (Sigrids Sang, viool en piano) Aan zijn La Mélancolie "I ensomme stunde" moest ik even wennen, vond het aanvankelijk wel erg melancholisch, maar ben er toch voor 'gevallen'. Werk voor viool en orkest. Voor wie meer over hem wil weten: http://en.wikipedia.org/wiki/Ole_Bull en vervolgens met haar/zijn instrument werk van Ole Bull wil proberen: http://imslp.org/wiki/Category:Bull,_Ole http://www.free-scores.com/partitions_telecharger.php?partition=8366 Voor een cellist is alleen een plaats in het orkest weggelegd, of de werken moeten naar beneden worden geoctaveerd. Of dat echt een succes zal zijn ??? NASCHRIFT: Heel toevallig kom ik een topic van Elman tegen over Ole Bull bij beroemde solisten. Hier past hij inderdaad ook: https://strijkersforum.nl/threads/ole-bull.2712/
Een paar jaar terug heb ik een documentaire gezien over hem. Het ging over een tweeling die in zijn voetsporen trad. https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=oe2mL7K8etY
Dank voor de tip! Komt nu mooi uit ('huisarrest' , bronchitis) Naschrift: Een hele mooie documentaire, waarin twee zusjes violistes op zoek zijn naar de ware Ole Bull sound. Ze gaan langs de plekken die voor de componist van belang zijn geweest, spreken diverse mensen en laten zelf ook hun viool goed horen! Vanaf 47;40 een uitgebreid bezoek aan de vioolbouwer in Tel Aviv, heel aardig voor de vioolbouw-liefhebbers onder ons! Kortom: het zien waard!
Als ik me niet vergis beweert de hedendaagse violist Charlie Siem een (verre) afstammeling te zijn van Ole Bull. In ieder geval heeft hij enkele kortere werken van de componist opgenomen.
Ach ja, waarom zou hij ook niet afstammeling kunnen zijn. Toch leuk om op te treden met o.a. werk van je voorvader!
Overigens had Ole Bull wel een eigenaardige tic: voorafgaand aan ieder concert werd er met stapelverplaatsing geëxperimenteerd. Mischa Elman deed dat 'slechts' eenmaal per week. Maar nog gekker maakte het de cellist Bernard Romberg. Die liet in een zijkant van zijn Stradivarius cello een gat maken teneinde stapelverplaatsingen te kunnen controleren. Ach ja. Ronald
De vraag is dan hoeveel schade aan het bovenblad dergelijke instrumenten oplopen door de veelvuldige stapelwijzigingen. Het gat in de Stradivarius laat ik dan nog buiten beschouwing .
Uiteindelijk ontstaat in zulke instrumenten een "moet" in het bovenblad en soms ook enigszins in het (veel hardere) achterblad, die het gecontroleerd verplaatsen van de stapel om niet te spreken het vervangen ervan erg lastig maakt.
Zou daar die uitdrukking vandaan komen: Als je elke dag je stapel verplaatst ben je "stapelgek" ? Hier het 1e vioolconcert (hij heeft er nog 1 geschreven zie ik op IMSLP) Op.4 van Ole Bull met de solopartij en orkestpartij in het begin van het manuscript dat op IMSLP/Petrucci stond http://imslp.org/wiki/Category:Bull,_Ole . De solopartij heb ik per regel van iedere bladzijde dirigentenpartituur op een half A4-tje gezet per 5 regels. Beetje lastig te lezen. Soms zijn pizzicato's heel zacht en zet het orkest daarna fors in, dus je moet steeds aan je volumeknop blijven draaien:
