Vioolkam verzameling. Er worden heel veel dingen verzameld door mensen. Maar nu vraag ik me af of er ook mensen zijn, die vioolkammen verzamelen. Dus vioolkammen met brandmerken erop van vioolbouwers. Ook zou je kunnen denken aan kammen waarop de merknaam staat, of de naam van de fabrikant. Hierbij een afbeelding van een kam met het brandmerk van Jozef Vedral, die op één van mijn violen zit.
Grappig, er staat ook een kam van Max Moller op deze website. Ik verzamel ze niet maar ik heb een kam van Max Moller en zoon toch maar bewaard.
Slordig dat zelfs Max zijn eigen achternaam niet foutloos kan vastleggen in een brandmerk! Had toch duidelijk Möller moeten zijn.
Er is weinig belangstelling voor het uiterlijk van de Kam. De Kam lijkt een ondergeschoven kindje te zijn. Het is of men zich schaamt voor deze noeste arbeider, die zulk belangrijk werk doet. Ja zonder wie de viool niet zou klinken. Kaal en weerloos staat hij naakt op het bovenblad, zich spiegelend in de glanzende weelde van de viool. Ook zijn er weinig afbeeldingen te vinden van kammen met het brandmerk van een vioolbouwer. Na enig zoeken vond ik er één van Alex Oosten.
De vioolkam wordt wel gewaardeerd als werkpaard, maar niemand bekommert zich om het uiterlijk. Als een slaaf wordt de kam gebrandmerkt door zijn meester. Ook blijft hij altijd altoos kaal en kleurloos. Kijk hem daar nu staan, onder de druk der snaren soms wat gebogen, met zijn blote voetjes in de lak gedrukt. De bovenkant vaak wat zwart door de dempertjes die hem in zijn trilling knechten. Ja het is droevig met dit mannetje gesteld.
Helemaal niet! De kam is de hoofdrolspeler op de viool of cello. Geen kam, geen muziek. En verkeert gesneden kam en de cello speeld beroerd of erger nog maakt een scheur in het bovenblad. Nee geen slaaf, de kam laat zich niet onderwerpen maar staat juist fier te pronken op het bovenblad en eist precisie van de speler. Nee, de kam is juist de trots van het instrument !
Ja zo lust ik er nog wel één. Geen snaren geen muziek, of geen bovenblad en geen muziek, ga zo maar door. Maar ik vind het fijn dat je het voor de kam opneemt Marloes. Eindelijk iemand die in het openbaar durft te zeggen dat hij fier is. Want daarin heb je helemaal gelijk. Maar alle gekheid op een stokje, de kam is wel sterk, ik doe jaren met mijn kammen. Maar één maal heb ik een fout gemaakt met mijn kam. De viool kwam van de vioolbouwer, hij had er net een nieuwe kam opgezet. Maar thuisgekomen vond ik hem toch iets schuin staan. Dus wat doe ik, zonder de snaren te ontspannen wilde ik hem rechttrekken. Krak zei de kam, hij was doormidden gebroken. Dus weer op naar de vioolbouwer. Maar wel naar een andere want ik schaamde me dood.
Zo zie je maar weer ,als je niet oppast heb je zo het schaamrood op de kaken staan. De macht van de kam.
Kwam ook deze kam tegen, een kam die nogal prijzig is. Op mijn viool zit denk ik de goedkoopste kam die er te vinden is. Een studiekam van Josel Teller, maar hij bevalt me best.
