Ik vind de intonatie van deze cellist toch wel wat te wensen over laten. Niet om te zeuren, maar omdat het me stoort. Het klinkt vaak nét niet. Te vaak!
Dat kan ik me voorstellen. Ik lette nu vooral op de compositie (hoewel ik gewoonlijk de aandacht veelal bij klank heb).
Het is inderdaad een mooi stuk, voor een prikje te bestellen in Estland(€ 6,99... alleen met €15 verzendkosten er bovenop...) en voor een flink deel nog goed doenlijk ook... waardoor inderdaad ook cellisten die niet tot de wereldtop er iets moois van kunnen maken. https://www.kriso.ee/robert-muczynski-gallery-suite-solo-cello-db-GS81314.html?lang=eng
Voor een paar euro op die prijs heb je de Gallery in een bundel van The Cello Collection (the G. Schirmer instrumental Library intermediate to advanced level. Als je die dan in de bladmuziekwinkel vindt en zo de verzendkosten ontloopt. Je krijgt er dan ook nog andere stukken bij (van Beethoven, Brahms, Bach, Popper, Fauré, Barber, Saint Saëns én een meespeel-CD.
Ik heb nooit geweten dat Max Reger voor cello solo heeft gecomponeerd. Drie suites cello solo in de periode begin eerste wereldoorlog. Naar mijn beleving komt die wat dreigende sfeer wel terug in deze muziek. De onzekerheid over wat komen gaat (maar ik kan nu dus de plank volledig misslaan!). Deze zijn in dit filmpje met bladmuziek meeleesmogelijkheid uitgevoerd door Guido Schiefan. Op youtube staat nog informatie over deze muziek.
Nog een keer over inspiratie voor je cello solo spel. Als je deze 2 beluistert en nauwkeurig ziet en je gaat daarna zelf Bach studeren ....... . en O zo verschillend - en ook weer niet.
...dan zou je na het oefenen eens je eigen uitvoering moeten opnemen en naluisteren welke manier van uitvoeren je het meest lijkt te hebben geïnspireerd. Maar eerst dacht ik: ...dan lijkt mijn versie nog steeds nergens op. Maar dat is dus de klassieke manier om jezelf 'af te breken' en systematisch toe te werken naar het aan de wilgen hangen van je cello.
@Marcelita , jouw en mijn versie kunnen ook al wat zeggingskracht hebben. Ik speelde ooit bij een orkestrepetitie in de pauze zomaar even gedachteloos voor me uit, Bach suite 1, en een vioolspeler kwam me vertellen hoe mooi zij dat vond ..... .
Ik heb ook inderdaad wel meegemaakt dat ik een keer in een pauze iets aan 't spelen was en ook iemand op mij af kwam met complimenten over mijn spel.
#126 hier boven, twee maal Bach suite 2 Prelude. Nog eens bekeken en beluisterd: ik vind beide 'vertellende' vertolkingen wonderbaarlijk!
De cellist die zich vaak afvraagt, ook in crisis, 'wat kan ik doen?'. Yo-Yo Ma, hier speciaal voor zorgverleners: https://twitter.com/i/status/1239624123069890566
Ik heb beide interpretaties (#126) aangehoord en heb een duidelijke voorkeur voor een bepaalde uitvoering. Ik noem bewust niet welke, want ik ben de mening toegedaan dat wat ik er van vind niet zo van belang is. Het gaat er om of een bepaalde uitvoering je wat doet. Als dat zo is, moet je voor die uitvoering gaan en ervan opnemen en genieten wat je kunt. In die zin is het maar goed ook dat er meerdere interpretaties van hetzelfde stuk zijn. Hetzelfde doet zich voor bij bepaalde dirigenten. Die weten op de een of andere manier er toch iets uit te halen wat een ander dan weer niet kan. Muziek blijft boeiend.
Hier 5 parels als het gaat om inspirerende stukken en opnames voor cello solo: Julius Berger met de oudste stukken voor cello solo, Quirine Viersen met suites van Britten, Yo-Yo Ma zijn 3e opname van Bachsuites, Pieter Wispelwey met Bachsuites in lagere stemming op barokcello, Yo-Yo Ma met onnavolgbaar spel van Kodaly en anderen.
Wat betreft li-boven in #133: deze oudste stukken (+/- 1680) worden hier gespeeld op de alleroudste cello: Amati, 1570.
Wel bijzonder dat de cello dan nog ouder is dan de muziek! Oude muziek met een oud instrument moet wel een gedachte oproepen van "zo kan het geklonken hebben toen".
Ja, alsof je de historie in duikt en kunt horen. Het is prachtig. Ouder dan de muziek: voordat deze stukken er waren was de cello in gebruik als bas. Ik las ergens dat wel eens vioolstukken op cello gespeeld werden, maar verder waren het de baspartijen.
Componisten als Gabrieli waren de eersten die voor cello solo componeerden. Elske Tinbergen heeft de ontwikkeling van de cello in de Nederlanden onderzocht, en is er op gepromoveerd. Haar dissertatie is online toegankelijk. Deels toegankelijk eigenlijk, vooral samenvattingen, want er zijn nog delen pas toegankelijk na 2021. https://openaccess.leidenuniv.nl/handle/1887/68235 Tijdens haar concert, dat als toelichting en illustratie gold voor bij de dissertatie (en zo dus onderdeel van de verdediging van haar onderzoek) speelde ze met begeleiding van musici van haar ensemble, oude Nederlandse muziek en werd dat dus nog mondeling toegelicht. Was zeer de moeite waard om daar bij te zijn! Zo was te horen dat er ook Nederlandse componisten waren die de cello ontdekten als solo-instrument nadat de cello al een loopbaan had als basso-continuo.
Roel Dieltiens, belgisch cellist en leraar in Zwitserland en Duidsland, spreekt me al jaren zeer aan. Zie hier Roel met cello solo Duport: https://duckduckgo.com/?q=roel diel...i=https://www.youtube.com/watch?v=xtibqpvicrs Overigens: Dieltiens vertelde eens 'ik houd niet van dure cello's'. Zijn eigentijdse cello en een barokcello zijn goed. Zijn dure franse stokken hangen aan de haak: die van Henk te Hietbrink (Arnhem, geen extreme terieven) doen het beter. Ik hoorde en zag Roel op de Cello Biennale Amsterdam en Cello Festival Zutphen. Met Bach, Bocherinni, CPE Bach, Vivaldi en eigentijds werk maakt Dieltiens mij lichtelijk euforisch. Hij komt over als gewoon mens (geen ster of beroemheid) en kan ongekend spreken en zingen met cello. Snaren: op barokcello speelt Dieltiens darm; hier (filmpje) zal het Larsen zijn - ik schat in Magnacore.
Masterclasses terug te zien. (Engelstalig). Master Jean Guien Queyras bespreekt in 36 delen de cellosuites van JS Bach. Telkens met een gast. Terug te zien (en in mijn beleving uniek) hier: https://jeanguihenqueyras.com/en/projet/bach-idagio-en/
