Voor wie 8 minuten MIDI geluid nog verdragen kan, mijn 3e altvioolsonate (eendelig) is net klaar. De altviool klinkt, vind ik, in MIDI van alle instrumenten -in de software die ik gebruik- het minst mooi, maar in werkelijkheid is de toon van de altviool zo prachtig warm... Voor een quick scan de videopartituur: Hopelijk zit er een uitvoering in, komend jaar...
Hol Rolf, Intussen heb ik je sonate twee keer gehoord. De eerste keer kwam het mij erg massief over en de tweede keer realiseerde ik mij dat deze compositie met een midi-weergave helemaal in het nadeel zit. Je hebt voor de pianist flink veel snelle loopjes reeksen voor de linkerhand, terwijl rechts stevige accoorden staan, o.a. octaven die omhoog gaan bijvoorbeeld. En daar moet de altviool in midiversie dan tegenop boxen. Al die loopjes en accoorden zijn in midi versie eigenlijk best lastig 'verteerbaar' en voelt allemaal wat massief aan. Dus ook die tweede keer. Er zitten ook stukjes tussen die dan meer als oases aanvoelen, maar ik was nog aan het 'bijkomen' van het andere. Dus toch echt wel jammer van die midiversie, terwijl ik weet dat er een ander programma bestaat waarin je werk veel beter tot zijn recht komt!!! Dus rest mij mij te verheugen op (een weergave van) een uitvoering! Met groet Marcelita
Dag Marcelita bedankt voor je reactie! Ja, dat ' opboksen' tegen de piano is niet alleen een kwestie van softwarekeuze... Ik ben gisteren bij de repetitie geweest voor de uitvoering van altvioolsonate 2, vanavond in het concertgebouw van Yerevan, daar was de balans altviool-piano ook een issue. We hebben besloten om vanavond de vleugel niet te openen bij dit stuk. Ik moet toegeven dat een altvioolsonate dus niet hetzelde is als een vioolsonate, een kwint lager gelegen. De altviool is wezenlijk een bescheidener instrument, dat ook een ander type pianopartij naast zich moet hebben, minder heftig.... De viool ' straalt' in welk register dan ook meer dan voldoende, wat de piano ook doet, maar de alt vereist toch een andere benadering zie ik nu zelf ook beter voor me. Als ik tzt. weer een nieuwe sonate schrijf, dan krijgt de piano een bescheidener rol naast de altviool. Een heftige fff climax kan overigens toch wel voorkomen, maar dan door de piano alleen, of in afwisseling met de altviool. Als een orkest of een piano tijdens een hevige passage even een gat laat vallen waarin een solo instrument dan kort van zich laat horen, werkt het toch alsof dit instrument ook deel heeft aan het extreme dynamische niveau. Wat dat betreft kan ik de altviool beter net zo behandelen als een gitaar, ook zo'n bescheiden instrument. Dus: veel solopassages inlassen, indien samenspel niet te luide dynamiek en bij heftige climaxen de "gatentextuur" toepassen. Niets is zo leerzaam als met de musici samen ervaren hoe het werkt! Met kaukasische groet, Rolf
