Absolute beginner, enkele vragen...

Dag allemaal... Ik heb dit forum gisteren ontdekt en de eerste vijf bladen met topics doorgespit. Tot mijn plezier heb ik mogen vaststellen dat er hier wel meerdere mensen zoals ik zitten, die pas op latere leeftijd aan de viool begonnen zijn (ben er 41).
Vorige woensdag heb ik mijn eerste les gehad. Heb sindsdien dagelijks geoefend wanneer ik maar kon. Er zijn wel een aantal dingen die me nogal verontrusten, en ik hoop met dit topic enkele geruststellende antwoorden te krijgen;-)
De vragen:

-is het normaal dat ik zoveel pijn heb of doe ik iets verkeerd? Ik oefen nooit langer dan vijf minuten (dan weer pauze, dan weer oefenen, tientallen keren per dag). De pijn situeert zich vooral in de schouders en in mijn rechterhand (linkerhand wordt nog niet gebruikt). Vooral de strijkstok 'juist' vasthouden is een marteling, hij lijkt lood te wegen en bij de derde notenbalk moet ik strijkstok herpositioneren want duim gestrekt en hand verkrampt. De lerares laat me mijn vingers erg uit elkaar zetten. Heb de indruk ook een relatief korte pink te hebben.

-en is het normaal dat ik begin te beven telkens ik van me weg strijk? Ik oefen op het maken van lange halen (van de basis tot de top van de strijkstok). Het klinkt nergens naar, dat gebeef.

(en verder ga ik er voor mijn gemoedsrust maar van uit dat het normaal is dat ik af en toe twee snaren tegelijk aanstrijk ipv één zoals het moest )

Ik zou héél graag direct een goeie technische basis hebben om later niet met problemen geconfronteerd te worden. Volgens wat ik hier heb kunnen lezen, komen de problemen sowieso wel op je af

Vriendelijke groeten en op voorhand bedankt voor jullie antwoorden

 

Welkom op het forum. Je krijgt het niet cadeau wanneer je aan een strijkinstrument begint. Onnatuurlijke houdingen en bewegingen kunnen in het begin natuurlijk vermoeidheid en pijntjes veroorzaken, maar na 5 minuten lijkt me wel erg snel.
Een van de pedagogen hier kan zijn/haar oordeel daarover wellicht eens geven. Het als beginner twee snaren aanstrijken waar eentje de bedoeling was, lijkt mij nog niet zo'n punt.
Veel succes en blijf je vragen hier stellen!

 

Bedankt BBV, het is vooral mijn hand die pijn doet. De arm voelt 's avonds in bed heel zwaar maar 's morgens voel ik er niks meer van. Mijn pink daarentegen voelt stijf aan. De pijn is aan 'het snijvlak' van de hand (andere kant dan duim) en vooral wanneer ik speel. Een soort verkramping waardoor ik mijn strijkstok nauwelijks nog vast kan houden :/

 

OK, bedankt Frits! Het stelt me gerust te horen dat het niet abnormaal is, ik zou niet iets verkeerds willen doen want afleren is veel moeilijker dan leren.
De toon gaat eigenlijk best wel goed (Zei mijn juf ook) 't Zijn eventuele fysieke beperkingen die me op dit moment het meest zorgen baren.
Hoe zit het daar in Nederland met de muziekacademies? In België is het één lesje van 20 minuten per week. Enerzijds frustrerend weinig (ik moet een week wachten voor een fout gecorrigeerd wordt), anderzijds is er genoeg te oefenen...

 

Pijn is een teken, dat je moet stoppen en er iets verkeerds aan de hand is.
Je zou 's morgens, 's middags en 's avonds 5 minuten moeten oefenen en kijken of er dan nog pijn is. Als de pijn blijft zou ik er met de lerares over praten.
Beide schouders moeten in de middenpositie zijn als gewricht. Dat wil zeggen dat je schouders niet optrekt, maar ook niet extreem laat hangen. Er tussenin dus is het ideale uitgangspunt voor strijken en de viool onder de kin hebben.

Je strijkstok vasthouden doe je zo. Kijk OBXFdJ3rJFc[/media]]hier, A1wnbFPRRMc[/media]]hier en Rmgpb6WPhsI[/media]]hier maar even, voor wat Todd Ehle ervan vindt.

Je strijkstok op de goede manier vasthouden, hoeft geen marteling te zijn als je dit op een potlood oefent. Je kan zo'n oefening doen onder het koffie drinken of op je werk.

Het is niet goed, dat je nu al de hele stok gebruikt. Op jouw niveau gebruik je het midden van de stok en niet meer.

Af en toe twee snaren tegelijk aanstrijken is op jouw niveau normaal.
In mijn visie zou je nog slechts de D snaar mogen gebruiken en niet alle snaren.

Problemen komen slechts op je af als je de voorgaande problemen niet goed hebt opgelost. Vioolspelen is als een huis bouwen. Dat kan je pas doen als je een goed fundament hebt gelegd. Met een slecht fundament zakt het huis scheef en op den duur stort het in.

Veel succes en plezier met je vioolspel.

 

Hoi Marleen,

Volgens mij is dat heel normaal, dat blijkt ook uit de vorige reacties. Mijn probleem was altijd dat ik heel gespannen was en dat kan er ook voor zorgen dat je begint te beven, denk ik. (Het beven kan trouwens ook komen door een gespannen pols, probeer hem bij de slof goed bol te doen en als je dan verder strijkt steeds meer naar binnen halen. ) Het advies van mijn lerares was: een keer goed inademen en uitademen, je schouders heel hoog optrekken en weer goed naar beneden doen en je voelt je gelijk al een stuk ontspannener.

Ik weet niet of het bij jou ook helpt,
maar in elk geval veel succes en blijf oefenen!

Groetjes Marike

 

Dag Marleen,
De meesten hier weten het wel, ik ben op mijn 62ste met lessen
begonnen.
Ik ben dus echt jaloers op jouw leeftijd, je ligt met je vioolstudie in leeftijd 20 jaar voor op mij.
En als er iemand last van al die lichamelijke ongemakken heeft gehad dan ben ik het wel.
En nu, na ruim 2 jaar oefenen?
Ik zal het zo eens controleren, volgens mij gaat het allemaal vanzelf.
Wat ik heb moeten afleren is te krampachtig spelen.
Dat geldt voor alles, zowel de viool onder je kin als de stok in je rechterhand.
Ik ben op een gegeven moment van 20 minuten naar 30 minuten les per week gegaan.
Kost wel wat meer maar ik kwam steeds 10 minuten tekort om o.a.
probleempjes zoals jij beschrijft met mijn docente te bespreken en dat ging dan ten koste van het samen spelen.
Om met de viool een geheel te vormen heeft bij mij achteraf denk ik wel meer dan een jaar geduurd.
En dan komen de moeilijkheden pas echt.
Ik herinner me ook dat ik steeds, nadat er weer een technische moeilijkheid met succes ingestudeerd was, aan haar vroeg of ze al kon zeggen of het wat met mij zou worden.
Het antwoordt was echter steeds dat er steeds weer andere moeilijkheden zouden komen, zonder einde.
Het wordt dus een lange weg, afhankelijk van je talent natuurlijk.
Ik vind van mijzelf dat ik weinig talent heb.
Wat ik wel heb is doorzettingsvermogen, ik hou van de vioolklanken en ik doe het graag.
Kan nu eigenlijk geen dag zonder en dat gebeurt dan ook niet.
Het mooiste compliment kreeg ik van de week.
De moeder van een 7 jarig jongetje dat na mij kwam lessen en 5 minuten had meegeluisterd, zei tegen hem " Als je heel veel oefent kun je het over een paar jaar net zo goed als die meneer".
En dan te weten dat ik nog steeds ontevreden over mijn eigen spel
ben en vind dat ik in die 2 jaar eigenlijk nog niet veel geleerd heb.
Ik vraag me soms wel eens af wat ik die 2 jaar eigenlijk allemaal gedaan heb dat ik niet verder ben dan waar ik nu ben.
Maar zoals gezegd, in het begin van de studie kun je gewoon nog niet veel oefenen omdat je het krampachtige vasthouden moet afleren en nieuwe houdingen aanleren.
Dat kost tijd en gaat gepaard met lichamelijke ongemakken.
Maar het komt goed, voordat je het weet voel je niks meer.
Het is net als met sporten, luisteren naar je lichaam en bij pijn niet over de grenzen heen gaan.
Nog iets over de viool.
Ik had na wat uitproberen pas na een jaar de juiste kinsteun en het juiste schouderstuk.
Het is dus wel goed om niet te lang met hulpstukken die niet bij jou passen door te gaan.
Maar in het begin pas er niets.............
Verder ben ik benieuwd naar je vorderingen op muzikaal gebied straks.
Het is me opgevallen dat zich hier voortdurend aankomende violisten melden maar dat je al snel niets meer van hen hoort.
En voor het vergelijk is dat toch wel interessant.
Houd ons dus maar op de hoogte met opmerkingen of vragen.
Anders ga ik zelf nog eens een topic opstarten met als titel:
"Hoe ver ben jij?".
Succes.

 

Aan de mensen die me een antwoord hebben gestuurd op mijn voor hen toch niet zo verrijkende vragen, heel erg bedankt, het doet me veel plezier

@ jaap, ik had al een heleboel posts van jou gelezen en ken je profiel dus al een beetje Ik denk dat er alleen maar een limietleeftijd is als mensen een instrument willen leren om er een beroep van te maken. Verder vind ik met muziek bezig zijn, zich ergens op concentreren en zich langzaam voelen evolueren 100 keer interessanter dan tv-kijken bv, het is dus pure winst Het is leuk dat je na twee jaar zo kan spelen dat mensen er al een voorbeeld aan nemen, hoop dat het voor mij ook geldt ipv het cliché dat je jaren moet oefenen voor er ook maar iets genietbaars uit de viool komt. Ik ben zeker van plan om hier te blijven posten... Had best wel zin om een soortement weblog-achtig topic te maken van mijn vooruitgang maar dan dacht ik, wat interesseert dat mensen nou? Zal er meteen aan beginnen en we zien wel waar de boot strandt...
Wat ik voor mijn tweede les moet oefenen: op elke snaar strijken van slof tot top van de strijkstok + een één-noots-melodietje van drie notenbalken met halve en kwartnoten op elke snaar oefenen. In het begin lukte het me om bijna continu een -voor een beginneling- wonderlijk zuivere toon te hebben, nu gaat het hoe langer hoe slechter (maar ik ga er optimistisch van uit dat dit een voorbijgaand fenomeen is en ik te veel geoefend heb waardoor ik ongeduldiger en slordiger ben gaan spelen). Volgens de juf heb ik een soepele elleboog, polsen en vingers en een goede houding. Wordt vervolgd ;-)

@ marike: bedankt ook voor je bemoedigende post! Wat je zegt over de pols naar binnen halen bij het bereiken van de punt van de strijkstok: ik herinner me nu plots dat mijn juf dat inderdaad eens heeft gezegd. Als ik het meer doe, lukt het inderdaad beter zonder beven. Ik heb er eerlijk gezegd wel een sport van gemaakt om zo lang mogelijke streken te maken omdat je dan langer van de klank van de viool kan genieten en omdat ik het ook leuk vind om deze sierlijke beweging te maken ;-)

@ Alexander, jij ook heel erg bedankt, ik ben onmiddellijk naar de clips van Todd Ehle gaan kijken en pas nu zijn 'bunny'-truc toe. Het eerste waar ik het met de juf over zal hebben, is het pijnprobleem. 't Is eigenlijk meer stijfheid dan pijn maar soms krijg ik het gevoel dat mijn hand bijna krachteloos wordt en ik eventjes moet stoppen. Het schouderprobleem is weg, daar heb ik geen pijn meer (oefen wel kort). Heb wel eens vergeleken met de handen van een vriendin en van mijn moeder, en blijkt dat mijn pink in vergelijking met hen veel lager staat dan mijn wijsvinger (in de bunnyhouding). De top van de pink komt op de hoogte van het eerste kootje van de wijsvinger. Is dat normaal? Zal het ook aan de juf vragen maar ben altijd geïnteresseerd in andere meningen. Heb lange handpalmen maar gemiddeld lange vingers, heel dun maar helaas zijn mijn vingertoppen niet spits maar nogal vierkant. Hoe beïnvloedt dat het spel?
En waaruit zou een ideale eerste les volgens jou bestaan?

Mooie avond nog (morgen weer werken, )

 

Je rechterhand is zoals hij is. De manier waarop de strijkstok vastgehouden wordt, heeft altijd zeer individuele trekjes omdat geen hand hetzelfde is. Wat normaal is, is wat passend voor jou is.

Het zijn jouw handen en vingers, waar jij mee leert werken op de viool. Ook hier is dus een grote individuele component. In het algemeen zijn vierkante vingertoppen van meer voordeel, dan spitse vingertoppen.

Mijn ideale eerste les zou als volgt zijn:
Eerst leert de leraar de leerling hoe hij de stok moet vasthouden. Die 'bunny' methode is een goed begin. De leerling heeft in zijn stokhouding de duim onder de slof en die gaat pas naar zijn normale plaats als er vooruitgang is.
De leerling leert zijn eerste streken op de linker schouder.
Hierna leert hij hoe de viool onder de kin wordt gezet en wordt pas de strijkstok op de snaren gebruikt, te beginnen met de D snaar en het gebruik van slechts het midden van de stok. De leraar zou tape moeten gebruiken op de toets van de viool van de leerling, afhankelijk van het toonvoorstellingsvermogen van de leerling. Er wordt in de eerste lessen nog geen bladmuziek gebruikt. Dat komt pas (veel) later.

De leraar vertelt pas hoe de onderdelen van de viool heten als de leerling ze moet weten. Dit staat vaak in verband met andere zaken. Je kan de eerste les beter gebruiken voor zaken als boven omschreven en een goede manier van staan. Als eerste melodie gebruik je een melodie die de leerling kent en doe je er ook ritmische oefeningen mee. Het is verder heel belangrijk te benadrukken dat vioolspelen eenvoudig is en niet ingewikkeld. En dat is ook zo. Vioolspelen is namelijk gebaseerd op alledaagse bewegingen en handelingen.
Vanaf het eerste moment moet er een goede communicatie zijn tussen leraar en leerling, want er moet een goede band ontstaan en dan is communicatie zeer belangrijk.

Een ander aspect, waaraan ik aandacht zou besteden is hoe de leerling moet zorgen voor viool en strijkstok en er respect voor moet hebben.
Op iedere leeftijd moet je een leerling leren hoe hij met viool en strijkstok omgaat. De leerling moet zich eraan wennen dat hij zijn viool en strijkstok schoonmaakt na gebruik. Dit helpt ook om een band te krijgen met je instrument en strijkstok. Dit dagelijks ritueel beschermt viool en strijkstok tegen narigheid en is een oefening van liefde, die zich wellicht ook manifesteert in de manier van spelen.

 

Op de toets, is dat bij het gebruik van de linkerhand? Heb mijn linkerhand nog nergens voor gebruikt, er werd alleen op gelet dat mijn pols in het verlengde van de arm stond en er net een vinger onder de hals van de viool zou kunnen in duim/wijsvingerhoek (wat moeilijk om te beschrijven allemaal)

Weet je dat ik me nu meerdere keren per dag bewust wordt hoe allerlei banale bewegingen lijken op het strijken? Gisteren merkte ik ook dat ik mijn theepot en kopjes vasthield met een gebogen pink

Dat laatste wil ik ook zo snel mogelijk leren. Als ik aan Oistrakh denk, zie ik altijd een beeld voor mij waar hij met een prachtige ingetogen maar tevreden smile zijn viool aan het verzorgen is... Ik ga het hier ook zeker over hebben met lerares, heb de indruk dat mijn viool en strijkstok wat te lijden hebben gehad onder al het geoefen (klinken meer vals).

Weer eens bedankt voor je inbreng Alexander!

 

Mooi om te lezen hoe druk je met het aanleren van het vioolspel bezig bent Marleen, heel herkenbaar.
Ik was ook dag en nacht bezig om zo snel mogelijk alle
beginnersproblemen onder de knie te krijgen.
En nu?
De studie beheerst nog steeds mijn leven.
's Morgens en ' s avonds oefenen om de opgegeven stukjes er binnen een week in te krijgen.
En steeds jezelf weer controleren op de juiste houding:
de linker elleboog ver genoeg onder de viool en rechts met
ontspannen pols.
Alles bij elkaar is het nog steeds geen automatisme alles goed te doen.
Weet dus waar je aan begint.
Maar.........ik mag nu een poosje mooie stukjes van Mozart
instuderen, een bekroning op 2 jaar alleen maar met studieboeken werken.
En die stukjes liggen zo prettig in het gehoor dat al het getob van de eerste jaren de moeite waard is geweest, ook al klinkt het nog niet zo mooi als je zou willen.
Het blijft een lange weg te gaan, maar wel een mooie weg.
Ik raad iedereen in mijn omgeving aan viool te leren spelen,
het verrijkt je leven, ongeacht de leeftijd.

 

Hallo Jaap,

Weet je misschien hoe die stukjes heten?
Zelf heb ik 13 Mozart-Duetten voor 2 violen van Waldemar Twarz op de kop getikt.
Deze waren oorspronkelijk voor de bassethoorn geschreven, wat een lievelingsinstrument van Mozart was!

Ze staan in de eerste positie, zijn heel melodieus en je kunt ze samen met je lerares spelen, wat erg stimulerend is.

Je laatste zin is me uit het hart gegrepen. Zelf ben ik ook na mijn 64e jaar weer begonnen, na ruim 45 jaar!

Groet,

Hans

 

Compliment voor je openhartigheid, Jaap!

Met Mozart stap je naar mijn idee in een muzikale wereld waar het duidelijk wordt waar het werkelijk om gaat in de muziek. Fijn dat je die mijlpaal hebt bereikt! Mozart spelen als bekroning van al je inzet!

Ik zit al bijna 40 jaar in de muziek en ben, net als jij, een laatkomer met (alt)viool. Ik herken jouw enthousiasme voor dit instrument maar al te goed. Ik ben het verder helemaal eens met de laatste zin. Er is nog zoveel te bereiken. Ik denk dat die zin van toepassing is op iedere speler, van vrijwel ieder niveau!

Ferrie

 

@ laatkomers Jaap, Ferrie en Hans: ik ben ook gek op Mozart (vooral zijn pianoconcerto's en opera's, maar ook de vioolsonates bv, liefst in de uitvoering van pianiste Maria Joao Pires en mijn lievelingsviolist Augustin Dumay). Het muziekstuk dat me echt een sterk verlangen gaf om viool te leren is de chaconne van Vitali (heb het in een uitvoering van Oistrakh maar op Youtube zijn er meerdere uitvoeringen te vinden). Vraag me af of dat haalbaar is voor een amateur? (Naar het aantal jaren vraag ik niet eens, zal sterk afhangen van de speler in kwestie zeker :/ )
Hadden jullie (en andere lezers) als totale leek ook stukken waarbij jullie in je hoofd het beeld kregen dat je dat ooit zou spelen?
Groetjes
Marleen

 

Geen idee of dat haalbaar is, ik zal het donderdag es aan m'n lerares vragen. Maar je moet in elk geval wel de posities moeiteloos kunnen vinden en dat vergt meer dan 5 jaar volgens mij (om toch maar jaartallen te gaan noemen... ). Ikzelf ben pas na 4 jaar aan de 4e, 5e, 6e posities begonnen..

Mijn stuk was de vier jaargetijden van Vivaldi, lekker cliché, maar dat vind ik gewoon super mooi, en ook violin concerto op. 35 van Tchaikovsky! (Hier speelt Janine Jansen hem: http://janinejansen.com/recordings7.php). Van dat stuk van Tchaikovsky zei mijn lerares dat als je het in niveau's zou verdelen dat niveau 4 is en ik zit nu net op niveau 3.. Dus dat duurt nog ff!

Groetjes Marike

 

Van L.Mozart: Waldhornstuck
En van W.A Mozart:
Komm, lieber Mai, Contretanz en nog wat stukjes uit
Mozart Album "Lieder", allemaal losse afdrukjes.
Van Waldemar Twarz heb ik alvast voor het komende seizoen
de boeken Handel Duette en Bach Duette gekregen.
Alles in de 1ste positie en voor 2 violen.

 

Hoi allemaal! Terug van mijn tweede les (derde eigenlijk maar had pas een oefenviool na de tweede les).
Heb geen pijn meer aan mijn schouders of armen, mijn pink begint minder slap en stijf te worden. Beef minder bij het trekken. Mijn lange streken waren heel goed, bij de halve streken plooide mijn pols niet zo mooi mee als bij de lange streken, moet er ook dan op letten en niet te vlug willen gaan.
Voor de volgende les: blijven verderoefenen met de lange streken op alle snaren (doe er twee lange en vier korte om de juiste polsbeweging verder te zetten) + vier notenbalken inoefenen met de re, mi en de fa kruis. Volgens mijn lerares is de rechterhand de belangrijkste/moeilijkste (het strijken dus) maar ik vind de linkervingers zo neerzetten dat het niet vals klinkt anders ook best moeilijk.
Ik begrijp nu ook de logica van mijn lerares om me direct met lange streken te laten beginnen. Vind dat je dan meer automatisch je pols juist gaat bewegen terwijl je met korte streken in het begin best wel kan spelen zonder soepele pols en je daar dus niet direct op let. Enfin, elke aanpak zal zo zijn voor- en nadelen hebben zeker

Joepie, het is zo leuk om viool te leren

 

Grappig om te horen dat het nu beter gaat!

Maar wat betekent dat zinnetje:

Omnia sol temperat purus et subtilis...

Kheb net al gezocht naar een online vertaler, maar het lukte niet echt.

Groetjes

 

Hi Marike, dat is het eerste lijntje van een stukje uit de carmina burana. Prachtig gezongen door Dietrich Fischer-Dieskau. Het betekent zoiets als: de zon verwarmt alles, zuiver en zachtjes. Probeer er mijn levensmotto van te maken: de zon is er altijd (er is altijd iets moois en zachts in het leven -als je er oog voor hebt), en ze maakt geen onderscheid tussen de mensen. (In het latijn klinkt het minder melig )