Gisterenavond tot mijn schrik ontdekt dat het achterblad van mijn cello is losgeraakt van de rand (links en rechts van de pin) Vanmiddag gaat ie meteen ter reparatie naar de vioolbouwer, en die gaat dat ongetwijfeld weer mooi aan elkaar lijmen, maar ik wil dit soort dingen in de toekomst natuurlijk wel voorkomen. Ik gebruik een dampit om de vochtigheid een beetje te regelen, maar zijn er nog meer dingen die ik kan doen? En hoe ingrijpend is zo'n reparatie, moet het hele blad er nu af of smeren ze er gewoon wat lijm tussen?
Afgaande op de gegeven informatie waar het zou gaan om een paar gedeeltes die ‘uit de lijm’ zijn geraakt, zou het een kwestie kunnen zijn van opnieuw verlijmen, zonder dat het blad eraf moet. Een niet al te ingrijpende operatie dus. Maar, zoals Bert altijd zegt, “je moet het eigenlijk eerst gezien hebben”, want soms kom je heel andere dingen tegen die de oorzaak van het probleem verklaren. Een lage luchtvochtigheid (RH) lijkt me niet de oorzaak te zijn van het opeens loslaten van de lijmverbinding op zich. Een lage RH kan wèl aanleiding zijn tot krimp van het hout waardoor òf de lijmnaad los gaat omdat er te veel spanning op is komen te staan, òf het hout splijt. Want dat de delen zich precies op de lijmnaad zouden scheiden is maar de vraag. Wanneer dat laatse niet het geval is, zou het samenlijmen dan van een heel andere orde worden, omdat dan de delen niet goed meer passen. Bij samenvoegen komt er dan te veel spanning op te staan hetgeen niet alleen het lijmen bemoeilijkt maar ook het gevaar in zich heeft dat er ergens op een andere splaats splijting optreedt. De lijmverbinding is vaak sterker dan de houtvezels onderling! Dat geldt zeker voor krachten die loodrecht staan op de nerfrichting!! Dus er zijn wel wat oorzaken en mogelijkheden. Maar meestal zijn daar ook weer oplossingen voor. V.w.b. de lage RH: * indien van toepassing de verdampingsbakjes van de radiatoren in de gaten houden en bijvullen. * wachten op betere tijden met minder vorst Frits
