07-08-2015 07:19 | ANP Een peperdure Stradivarius-viool die in 1980 van de Pools-Amerikaanse violist Roman Totenberg werd gestolen, is 35 jaar later teruggevonden. Het instrument wordt teruggegeven aan de nabestaanden van Totenberg, die in 2012 op 101-jarige leeftijd overleed. Zijn dochter maakte dat donderdag bekend, meldt The New York Times. De in 1734 gemaakte viool werd gestolen uit het kantoor van Totenberg toen hij directeur was van een conservatorium in Cambridge, Massachusetts. Gestolen Stradivarius-violen zijn moeilijk te verkopen omdat ze zeer herkenbaar zijn. Het kostbare instrument werd ontdekt toen een vrouw die liet taxeren in New York, nadat ze de viool had geërfd van haar overleden echtgenoot. De taxateur alarmeerde meteen de opsporingsdienst FBI. Volgens Totenbergs dochter was de overleden man precies degene die de violist altijd had verdacht van de diefstal. De politie nam dat vermoeden echter nooit serieus en deed geen huiszoeking bij de man. Zie hier ook foto's en een filmpje: http://www.refdag.nl/nieuws/anp/buitenland/gestolen_stradivarius_na_35_jaar_gevonden_1_930836 http://www.refdag.nl/muziek/gestolen_stradivarius_na_35_jaar_terecht_1_930852 Jammer dat de eigenaar het niet meer mee heeft kunnen maken.
Het zal je gebeuren: je laat de Stradivarius, de nalatenschap van je man taxeren en je krijgt te maken met de FBI! Kennelijk had de weduwe geen flauw idee van de voorgeschiedenis. Of zou ze een beetje dom zijn? Of is dit een beetje een aparte manier om het instrument weer bij de rechtmatige eigenaar te krijgen?
Ik vind het toch wel heel triest dat een violist een viool van een andere violist steelt. Doet zo iemand dat uit jaloezie en afgunst? Erg hoor!
Triest is het zeker! Inderdaad mogelijk uit jaloezie, afgunst, maar zeker ook dom! De dief moet het als groot geheim het graf in hebben gedragen, want zijn weduwe liep nu tegen de lamp. Dat intrigeert wel een beetje. Met zo'n instrument kun je buiten de deur eigenlijk niet zo heel veel. Je moet vioolkenners zeker ontwijken, want die zijn maar gevaarlijk voor je. Alleen wat fiedelen binnenskamers en genieten dat die ander dat niet meer kan. Hééél triest geval dus!
Wat een bijzonder verhaal, dit terug komen van deze 'parel'. Zo triest tegelijk. Prachtige mensen kunnen diep zinken, ook muziekanten .......
Dit goede nieuws werd ook gemeld op de nos.nl website. Met een fotootje er bij. Dat er nog maar drie snaren op die viool zaten zal wel. Maar die geschilderde en vervolgens flink afgesleten kinhouder trok wel mijn aandacht. Ik verwacht bij een Stradivarius wel iets anders. De vraag is dus: heeft de foto die de NOS publiceerde wel betrekking op de gevonden Stradivarius? Het blijft een problematische vioolbouwer Nu nog de Morini Stradivarius boven water zien te krijgen. Ronald
En waarom zouden musici niet tot enge dingen in staat zijn? Het zijn toch geen morele 'voorbeelden? Ik kan moeiteloos een lijst publiceren met levensgrote engerds.' Ronald
Julian Altman heeft 50 jaar lang gespeeld op de (vermoedelijk door hem zelf) gestolen Gibson-Huberman stradivarius. Hij was een nachtclub muzikant en schepte als hij had gedronken op dat zijn viool een echte Strad was. Hij werd niet geloofd. Toen hij de viool een keer voor reparatie naar een vioolbouwer bracht en er bij het ophalen even op speelde kwam de vrouw van de vioolbouwer naar beneden en vroeg: wat was dat? De vioolbouwer antwoordde: ik denk dat je zojuist een Stradivarius hebt gehoord. Na z'n dood kwam ook deze misdaad uit. De viool wordt nu bespeeld door de huidige eigenaar, Joshua Bell.
Mee eens. En toch blijft het strijdig voelen dat iemand zoiets moois in muziek laat horen en dan ..... . Geef mij maar Yo-Yo Ma met zijn verbindingen, menselijkheid, culturen verbinden, prachtmuziek. Dan klopt alles (en hij zal ook zijn zwakheden hebben ....).
De vioolbouwer had wel door dat het om een echte Strad ging. Maar Altman zei: nee, het is een goedkope kopie, ik heb hem al sinds ik jong was. Toen hij voor een zedenmisdrijf de gevangenis in moest gaf hij de viool in bewaring aan dezelfde vioolbouwer. Hij werd ziek, overleed in de gevangenis maar biechtte op z'n sterfbed aan z'n vrouw op dat hij de viool had gestolen. Z'n vrouw gooide het na z'n dood op een akkoordje met de verzekering die 50 jaar eerder Huberman had uitbetaald na de diefstal uit Carnegie Hall. Het geld ging echter op aan rechtszaken met andere erfgenamen die ook een deel van de uitkering wilden.
Ik ben het helemaal met je eens Marcelita! hoe diep kun je zinken als je zoiets doet of hoe diep ben je gezonken als je tot ziets in staat bent! Zou het zo zijn gegaan Geert?
Dat zal wel niet. Deze Ames viool had geen snaren meer. Als je Ames Stradivarius in google gooit zie je meerdere plaatjes van de gevonden Stradivarius. Overigens lees ik nergens dat de dief een (beroeps) musicus/violist was.
Soms heb ik het gevoel dat we binnen dit forum op verschillende golflengten functioneren. Zie de rubriek "Boeken en publicaties", alwaar ik het boek "A Strad out of the Blue" van Frédéric Chaudière aan de orde stelde, over de diefstal en het terugvinden van de Gibson Stradivari. Dat die Stradivari zo'n klank had dat je hem aan de klank kon herkennen, lijkt me nèt wat te mooi: een Stradivari wordt in blinde tests nooit aan zijn klank herkend. Zelfs de bespelers kunnen hun eigen instrument er dan niet uithalen..
Natuurlijk heb je gelijk Liuwe. Maar neem ons toch alsjeblieft niet de droom af dat het WEL te horen is. Wat is er toch heerlijker om te geloven dat iedereen meteen hoort dat er een Stradivarius klinkt. Mensen die geen noot kunnen lezen horen een straatmuzikant spelen. Ze heffen het hoofd op kijken elkaar veelbetekenend aan en zeggen, dit moet een Stradivarius zijn.
Nee, die Altman heeft er 50 jaar beroepsmatig op gespeeld en werd waarschijnlijk in de jaren 30 tot de diefstal aangezet door z'n moeder.
Betekent dus dat zelfs beroepsmusici die Altman niet hebben herkend. Dus mijn theorie klopt ook niet, want de dief heeft er nog prettig van kunnen profiteren
Het blijft het raar verhaal. En het blijft diefstal. Het wegnemen van andermans eigendom. Dat hoort gewoon niet. Ik zou niet lekker spelen op een viool die ik gestolen had. Aangezet door mijn moeder of niet.... Ik zou me heel slecht voelen.
