Een tijdje ben ik nu bezig om de tweede partita van Bach de Allemande in te studeren. Maar wat moet ik nou aan met die herhalingen? Van mijn lerares mag ik ze weglaten, maar Bach heeft ze wel opgeschreven. Als ik ze nou wel doe, hoe kan ik dan toch zorgen dat het boeiend klinkt ook de tweede keer? (Zelf geniet ik er elke weer van als ik ze speel, maar twee keer hetzelfde spelen lijkt me voor de luisteraar een beetje overbodig..) Wat zouden jullie doen? Alvast bedankt! Groetjes Marike
De door Bach uitgewerkte herhalingen spelen natuurlijk! Zo deden ze dat in die tijd. Jouw juf hoort dat te weten..
Bach heeft die herhalingen niet voor niets geschreven. Als je de eerste keer boeiend speelt, kan je dat in de herhaling ook. Een luisteraar doe je tekort als je de herhalingen weglaat. Er zijn zelfs mensen, die daar kwaad om worden tijdens een concert. Het geeft namelijk de indruk, dat je geen eerbied hebt voor een partituur. In de herhaling, kan je een paar versieringen toevoegen. Met versiering bedoel ik een triller op een iets langere noot, zoals de gepuncteerde noten. Een voorslag kan ook of een Schleiffer. Je kan ook het slot akkoord voor de eerste herhaling afwisselen met een arpeggio in de herhaling. Het is erg leuk om zo je eigen muzikale fantasie op de muziek van Bach los te laten en Bach zou het daar helemaal mee eens zijn. Hij deed het namelijk ook als hij speelde.
Ja, maar ze zei al dat we het niet strak barok gingen spelen, maar wat romantischer. Ik snap niet helemaal wat ze daaronder verstaat, maar dat zal ik na de vakantie eens gaan vragen!
Herhalingen spelen, sowieso. Het is een dansmuziekje, en zonder de herhalingen komt de dans niet uit. Door te versieren of te varieren kun je het boeiender maken, maar ik denk dat het zelfs zonder versieringen en variaties mogelijk is om het interessant te houden.
Waarom doet dit stuk me denken aan de inventions van bach voor piano? Zelfs enkele maten zijn staan in de inventions.
Ik heb ooit begrepen dat de herhalingen er zijn om mensen de muziek te laten begrijpen. Door een thema vaker te horen blijft het hangen. Zeker in de tijd dat er nog geen reproducerende apparaten en bijbehorende geluidsdragers waren is het belangrijk dat mensen de muziek/thema's op dat moment een paar keer horen. Tegenwoordig waarderen we nieuwe singels ook vooral omdat je ze vaker op de radio hoort. Slecht 1 keer horen blijft niet hangen... Succes.
Voor CKV hebben we een opera gekeken en nu moeten we er begrippen bij leren. Alleen kan ik nergens vinden wat een 'geitentriller' is.. Aangezien jij hier zoveel kon vertellen over versieringen dacht ik dat je dit ook vast wel weet..! Groetjes Marike
Een geitentriller is een slecht uitgevoerde triller. Een echte triller voortbrengen met de stem is erg moeilijk. Vandaar dat zangers vaak een triller simuleren door het stemgeluid steeds kort te onderbreken, wat wel iets gelijkt op het blaten van een geit (vandaar de wat oneerbiedige term). De geitentriller is dus geen werkelijke triller, maar eigenlijk een repeterende staccato toon.
Bedankt! Ik heb het er gelijk ingezet. Ik weet niet of je het Stabat Mater van Pergolesi kent, maar toen ik je beschrijving las moest ik gelijk aan de Aria (http://imslp.info/files/imglnks/usimg/8/8d/IMSLP11261-Pergolesi_-_Stabat_Mater__Vocal_Score_.pdf) vanaf maat 74 heb je volgens ook zulke trillers.
Er zijn maar heel weinig echte coloratuurzangers die een overtuigende triller kunnen zingen. Probeer het zelf maar eens; je zult merken hoe verschrikkelijk moeilijk het is om iets te zingen dat op een echte triller lijkt - laat staan dat een echte triller is. Daarom wordt er iets gezongen dat in ieder geval de indruk wekt een triller te zijn (en met een maskerende begeleiding kom je een heel eind). Zo is er bijvoorbeeld ook een 'mock trill' (valse triller). Soms wordt er voor een pianist een triller voorgeschreven op twee tonen tegelijk in één hand, bijv.: het interval c-e moet als triller gespeeld worden, bijv. alternerend met d-f - ook pijnlijk moeilijk. De pianist speelt dan vaak geen echte triller, maar een bokstriller, dwz. hij alterneert het akkoord c-d-e met de f. Het resultaat lijkt op de echte triller, maar is het dus niet. Tja, ook musici spelen wel eens vals (dubbele betekenis). Nou, om weer te terug te komen op het thema van dit forum: musici hebben ook wel eens streken.
