Ik begrijp je wel hoor, zodra ik voel dat het teveel van me vraagt sla ik dat stuk gewoon even over, maar ik vind het wel erg leuk om sommige dingen te proberen
Na de verschillende manieren te hebben geprobeerd is die barré toch het fijnste. Met de duimpositie ga ik namelijk ook m'n pezen overstrekken en dan van meer dan 1 vinger ...dank voor je uitgebreide reacties @Huub M. Bogaers Ik kan nu iig alle noten spelen....nu nog de klank
Nu net het eind met open snaren gespeeld, dat is wel makkelijker...maar eh...is dat wel done? En maat 29-30 staat bij mij nog een hoop geschuif....mag dat ook anders?
Tuurlijk. Heb ik in mijn les eerst ook gedaan. Mijn docent zegt letterlijk: 'een mooie losse snaar is niet lelijk'.
Mag dat anders nooit, je vinger plat leggen? Ik kom dat best weleens tegen...bijv. in maat 20. Dat heb ik zo geleerd...
Het is wat hard voor je pezen, dus als het niet hoeft liever niet, maar als ik cellovideos zit te kijken zie ik veel overstrekte vingers... Het is natuurlijk soms wel makkelijker...
Ik heb de hele suite (1e cellosuite, JS Bach) weer in mijn map gedaan en werk er af en toe aan. Ik ontdek: alles wat in de 6 suites gebeurt zit ook al in de 1e ! (of op z'n minst een voorbode van ..; daarna wordt hetzelfde dieper, hoger, complexer).
Dat maakt die suites ook zo meesterlijk! Eigenlijk raak je nooit uitgekeken! Er zijn altijd weer nieuwe aspecten te ontdekken!
Vind ik ook. Zo luisterde ik weer eens de 2e. Deze staat bekend als verdrietig (d-klein). Maar ik hoor in de delen ook zoveel hoop en blijdschap!
Ik heb in mijn map (met 'vast' repertoire en om maanden en jaren aan te werken) nu ook toegevoegd: de sarabande van de 3e bachsuite. (ooit eerder gespeeld en als het lukt het heel muzikaal te spelen is het een geweldig deel).
Als je de 5e suite beluistert en ook de prelude van de 6e ~ en daarna zelf de 1e gaat spelen ....... Wow!
Nu speelt hij het meesterlijk en laat ons vol bewondering luisteren! Ik denk ook dat hij het in iedere fase weer anders heeft gespeeld, omdat ik geloof dat je je ook aan zo'n stuk ontwikkelt en je nieuwe ontdekkingen en zienswijze laat doorklinken in je uitvoering.
In interviews hoor ik Yo-Yo Ma dat ook zeggen. Telkens anders: in elke levensfase en zelfs per keer (zaal, sfeer, interactie luisteraars). Ook vertelt hij dat hij beïnvloed is door barok- en folkmusici.
Moet je op 2.43 de Allemande nog eens zien en horen. Het 'verhaal' en de noten waar hij net iets extra geeft! Als jij en ik dat eens proberen hebben we een gratis masterclass.
Ik bedoelde het voor jou, mij en elke geïnteresseerde cellospeler: wie thuis die allemande gaat spelen en de speelwijze van master Ma eens na gaat doen heeft zomaar een masterclass van hoog niveau. Om daarna het geleerde in eigen stijl te integreren.
