maar dan ga je wel heel erg de feed-back missen! Of je zou het met elkaar moeten gaan proberen en dan elkaar moeten laten reageren.
Wat zou kunnen is het laten zien en horen aan een mede cellospeler en je leraar. Maar in je eentje met het filmpje heb je misschien 30% van de masterclass al binnen
Wow, mooi!!! In mei 2010 heb ik haar deze suite ook horen spelen tijdens het cellofestival Dordrecht. En zie, ze gebruikt geen pin, de cello is ook echt op z'n baroks.
klopt, met darmsnaren en al. De strijkstok is wel modern (tourte) maar de streekvoering redelijk "authentiek" volgens mij...
Dit speelt hij prachtig! Omdat er in de suites een minimum is aan aanwijzingen hoe het moet worden gespeeld, is er een enorme ruimte gegeven aan uitvoerders. Ik heb genoten van de vertolking van Lucia Swarts en dat doe ik ook van die van Maisky. Die van Swarts is wat meer ingetogen, die van Maisky. Deze laatste heeft dan meer iets van uitbundigheid. Misschien is dan 'uitbundig' niet helemaal passend bij hem, maar wel dat hij er wat meer mee op de voorgrond treedt. Toch ben ik ook weleens minder blij met een uitvoering van hem geweest. Dat was met liederen die op de cello werden gespeeld (cello en piano) en die liederen werden met voor mij te overdadig zwaar vibrato gespeeld. Ik vond dat veel subtiliteit hierdoor verdween. Mijn smaak natuurlijk! Ik ben thuis eens op mijn cd's naar de uitvoering van enkele van die liederen gaan luisteren door verschillende (mezzo-)sopranen en dan opgelet hoe dat met vibrato ging. Wellicht was het zo dat 'de Russische School' mij iets te machtig viel.
Persoonlijk vind ik die van Anner Bijlsma het mooist. Daar gaat zo'n rust vanuit, zonder dat het maar een ogenblik saai wordt!
.. en het is zo mooi dat in het geheel eigen spel van Lucia (#43) tevens te zien en te horen is dat Bijlsma haar leraar was!
verdraaid! Ik denk dat je gelijk hebt... toen ik dat schreef dacht ik dat alle barokstokken hun komming naar boven hebben, nu weet ik dat dat lang niet altijd zo is...
Pieter Wispelwey, zo een specialist in Bachsuites (!), speelt de prelude (suite 1) veel sneller: https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/69444
Ik hoor Wispelwey de Prelude vaker in redelijk hoog tempo nemen. De Courantes speelt hij razend snel, maar ja courante is min of meer 'rennend'. De allemandes speelt Pieter aandachtig en de sarabandes indrukwekkend en langzaam (zonder dat hij overdrijft). Hoor bijvoorbeeld het album '392'*. Live heb ik hem de suites al een keer of 6 horen spelen. Wat een poëzie! *Bij het componeren, zo wordt verteld op het album, was J.S.Bach in een streek waar de a gestemd werd op 392 hz (dus niet 415 of 440).
Prelude van suite 1: eenvoudig en honds moeilijk. De eenvoud van de Prelude van suite 1, daar zei Bijlsma, (barok)cellist (zie #49), eens over: ' .... en toch zo moeilijk om te spelen'. Ik herken dat. Ik speel dit bijzondere deeltje al jaren en ik ontdek dat het alleen goed gaat (vooral 2e helft) als ik rustig ben, niet al te moe, niet teveel koffie en als ik het speel met aandacht. Niet te snel, maar alles laten klinken. Mooie thermometer, die Prelude: alleen met goede energie, rust en aandacht lukt 'ie. Anders is het chaos.
Die prelude valt eigenlijk een beetje (heel erg) onder de categorie "makkelijk voor beginners en moeilijk voor gevorderden". Wel heel mooi, @JanHut, hoe jij die prelude beleeft (als thermometer), ik herken wel zo'n gevoel bij een stuk dat dan inderdaad alleen lukt als je er in optimale conditie en geconcentreerd mee bezig bent. Eigenlijk vind ik die prelude van de eerste suite helemaal niet een stuk om in hoog tempo door te spelen. Het mag van mij wel iets bedachtzamer/'ingetogener'/rustiger. Het is een voorspel, het leidt in tot iets dat op het punt staat te gebeuren. Je neemt je publiek mee naar iets dat gaat komen. Dat de courante flink snel gaat, ja, dat zit al in het woord en dat is vast niet voor niets gekozen voor zo'n stuk. Een sarabande is een plechtige spaanse dans. Daar mag de plechtigheid best vanaf druipen, want ik neem toch aan dat hij wist wat een sarabande is.
Prachtig beschreven, @Marcelita . Over courante en sarabande, daar zullen de grote cellisten het direct met je eens zijn. Bij prelude voeg je iets toe waar zij de oren zullen spitsen en tegelijk verschillende visies op hebben (zo te horen).
Ik heb diverse opnamen liggen van deze cellosuites van Bach. Onder andere Wispelwey en Bylsma. Toch wist een cellist me compleet te verrassen met zijn uitvoering. En dat is de opname uit de jaren 80 met Heinrich Schiff. Die opname sloeg in 'als een bom' destijds. En ik snap het wel, hij speelt wat het zijn: suites, dansen dus. Als ik 1 opnamen zou moeten kiezen zou het Schiff zijn. Geen diepzinnig filosofisch gezwoeg of zwaar romantisch interpretatie (fournier, rostropovich, maisky) op de cello maar vlot gespeeld barokke dansen op een moderne cello. Ik lees RIP onder die video. Hij is vorig jaar overleden. Wist ik niet eens. Compleet gemist.
