Wat een oog voor detail,... Al had ik wel graag enkele acoustische testen gezien en wat meer over het binnenwerk, blad dikte, verlijming,... want nu werd enkel het uiterlijk bekeken, dat lijkt me op zich nog het 'eenvoudigst' te kopieren.
En dan de dikte van de bladen (nogal fors bij de echte 'Il Cannone'): hoe is de kopiist daarmee omgegaan?
Het maken van een kopie van een beroemd instrument is eigenlijk betrekkelijk eenvoudig. Alles op een tiende millimeter nabouwen met de imperfecties, asymmetrie en dergelijke zijn allemaal te doen. Stelt eigenlijk niet zo veel voor. Het kopiëren van lakschade, gebruikssporen en ouderdom is ook allemaal aan te leren en te reproduceren. Maar het grote probleem is, dat het stuk hout wat Guarneri gebruikte niet is te kopiëren en daar gaat het dus mis als het gaat om een klankkopie. Daar was Martin Schleske zich ook heel goed van bewust en die houdt zich niet bezig met de reproductie van het uiterlijk van een beroemd viool, maar is al decennia bezig met onderzoek om er achter te komen waardoor een instrument zo fantastisch klinkt. Hij heeft daar ook vele publicaties over gedaan waarvan ik er een als bijlage bijvoeg. Het lijdt geen twijfel dat het consciëntieus nabouwen van het uiterlijk van "Il Cannone" niet zal leiden tot een klankkopie. Dat niet iedereen zich dat bewust is, bewijst het vele malen aanbrengen van etiketten in instrumenten om te suggereren dat ook de klank is gekopieerd. Niet dus!
