Hoe ik je ook gun, het was inderdaad iets wat IdB mij in pb bericht had, wat mij gisteren op het idee bracht. Maar ik ben heel blij om dit ook van jou te lezen, dan weet ik dat ik niet met onzin-dingen bezig ben. Overigens heb ik woensdag weer les en als er tijd voor is, ga ik het er zeker weer eens over hebben. En dan tenslotte: wat is het verschil dat dat blok maakt, ten opzichte van een langere pin? Daar ben ik heel benieuwd naar!
Wanneer iets stroefs zoals een anti-slibmatje van rubber, contact maakt met de lak zal de lak er op den duur afslijten. Dat is niet anders, tenzij je een speciale lak op je cello hebt, zoals een poly-urethaanlak maar die wordt alleen in China toegepast: is zeer slijtvast maar ook keihard en daardoor eigenlijk ongeschikt als lak. Ik vermoed dat je geen cello hebt met een dergelijke lak. Die harde lakken zijn nog steeds in de handel. Wordt gebruikt op de traptreden (slijtvast!). Het product heet nog net zo als vroeger, misschien ken je het wel.
Dank je Frits, dan heb ik nog een paar aanvullende vragen: Het lapje wat ik nu even gebruik, is zo'n bijna plakkerig ding, bedoeld om je telefoon of parkeerschijf op je dashboard te leggen in de auto. Het zou mij niet verbazen als dit vol weekmakers zit. Kan dat afgezien van de slijtage geen kwaad? Als de lakbeschadiging puur is vanwege de slijtage, treedt dat dan ook op met (zeem-)leer? En hoe erg is zo'n slijtage eigenlijk? Het is nu eigenlijk alleen de punt/rand die contact maakt; kan je dat ook weer netjes laten bijwerken van tijd tot tijd?
Voor haar in de eerste plaats dat de pin nu wel lang genoeg is voor haar; daar begon het mee... Verder de is de onstabiliteit van een lange pin die toch wat altijd doorbuigt minder. het blok staat heel stevig en glijdt niet weg op de vloer... Ik denk ook dat de kracht die de pin uitoefent op het blok minder is (omdat de arm korter is en het moment dus minder is)
Om nog maar een idee in de strijd te gooien.... Als schoudersteun bestaat er voor viool zoiets: Plakt door vacuüm te zuigen. Is dat niet iets?
Daar zat ik vanmorgen ook net aan te denken toen ik deze dingen bij mijn leraar zag liggen, maar je bent me voor met posten.
Zo'n vacuumfixatie lijkt heel erg efficiënt, maar het kan ook funest aflopen. Ik heb een keer een cello in reparatie gehad waar de lak afsprong als je er al naar keek! Klemmen die je er later afhaalde na het verlijmen namen steeds stukken lak mee. Een heel vervelende situatie. Het gaat alleen maar goed als de lak goed gehecht zit. Dat is wel uit te testen natuurlijk. Als die goed gehecht zit, kan dit een goede oplossing zijn. Geen bewegende delen!
Ik zie geen verschil in het moment (kracht maal arm) bij het neer zetten van de cello in een blok of -met dezelfde lengte van de pin- neer zetten op de vloer: die blijft dezelfde. Het enige wat daar verandert is de hoogte van de cello t.o.v. de vloer.
Ik weet niet wat er tegenwoordig gebruikt wordt aan weekmaker. Vroeger (tachtiger jaren vorige eeuw) werden ftalaten veel toegepast (herkenbaar aan hun kenmerkende snoepjesgeur) en die waren redelijk vluchtig, dat wil zeggen migreerden gemakkelijk naar het substraat waarmee ze contact maakten. Ik weet niet of vioollak daar tegen bestand is en of een spirituslak slijtvaster is dan een olielak. De mate van slijtage wordt bepaald door de wrijvingsweerstand: hoe grover het materiaal des te groter de weerstand en dus ook des te groter de slijtage. Een zeemleer lijkt me wat gladder dan een stroeve rubbermat, maar de tijd bepaalt hier de mate van slijtage. Na verloop van tijd zal ook het gladdere stuk zeem afname van de laklaag laten zien. Je kunt je afvragen hoe ernstig dat dan is als je de slijtage rubriceert onder 'gebruikssporen'. Die slijtage kan wel weer worden bijgewerkt, maar of het nodig is moet per geval bekeken worden.
Ik bedoel dan ook dat je een minder lange pin nodig hebt, om de cello op dezelfde hoogte te krijgen...
Wat bedoel je met hoger? Meer plat, meer rechtop of in zijn geheel hoger? En waarom moet de cello hoger? en niet lager? Gevoeligsnaar heeft last van "moedernatuur" als ze de cello alleen maar hoger zet zal het er niet beter op worden. Maar misschien bedoel je platter/schuiner ?, dan komt de stemknop van C meer in de hals te liggen en is er misschien meer zicht op de snaren.
Marloes s: ik ging hier verder in op de opmerking van Huub (zie #20) die zei dat hij iemand kende die een blok op de vloer zette en daar dan de cello weer boven op (de pin wel te verstaan). Je hebt gelijk dat hoger bij GS het er niet beter op maakt.
Inmiddels heb ik het onderwerp op les aangesneden en we zijn aan het experimenteren gegaan. Uitkomst: een lagere kruk, de pin ca 5 cm korter en dan komen we een heel eind. De bovenrand van de cello komt dan inderdaad wat lager uit zodat hij iets dichterbij mijn lichaam komt. De punt drukt dan precies ter hoogte van het kniegewricht aan de binnenkant van mijn been, dat is weliswaar wat gevoelig, maar de cello staat wel veel stabieler. En ik moet vooral niets doen met mijn rechterbeen. In principe moet het met een losse rechterknie kunnen. Dit heb ik toch veel liever dan allerlei kunstgrepen. Thuis kan ik mijn afgezaagde pianokruk op de goede hoogte krijgen, dus ook daar lukt het; net geprobeerd. Voorlopig kan ik zo een stuk verder. Als die punt echt vervelend wordt, kan ik er desnoods altijd nog iets tussenleggen. Hij vergeleek het nog even met Natalia Gutman (qua postuur dan; niet qua spel ) en ik ben natuurlijk even gaan googlelen. En inderdaad, bij haar zie je een vergelijkbare stand van de cello; de punt in haar linkerbeen staat zelfs nòg lager. Conclusie: het moet dus kunnen!
Wat goed van je dat je het besproken hebt! En geweldig dat jullie nu al een heel eind op weg zijn naar een houding waarbij je je prettig voelt en lekker kan spelen. Heel fijn voor je!
