Vanochtend opende het 15e cellofestival in Dordrecht onder de nieuwe naam Dordt in Cello. Er werd verteld hoe het één en ander zo gekomen is en dat we ons nu drie dagen onder kunnen dompelen in alles wat met cello van doen heeft. Lekker met z'n allen in onze cellobubbel! Lopende van mijn logeeradresje naar de leslocatie (alwaar ook de opening van het festival plaatsvond) door de oude stad zag ik al achter veel ruiten van winkels posters van het festival hangen en aankondigingen van concerten. En zelfs langs de wegen wordt men geconfronteerd met het cellofestival Na de opening en het voorstellen van het team docenten ging iedereen naar de lesgroepen. Daar werd al lekker aangepakt, tenminste in ieder geval in groep B onder leiding van Katja Dirven -Didychenko. Het was al best warm en de organisatie bracht waterflesjes rond voor alle deelnemers en koffie voor docenten. Het lunchconcert was in de Trinitatiskapel, een middeleeuwse kapel uit de 14e eeuw in het oude centrum. Er waren gidsen geregeld (vrijwilligers) die de cellisten naar de kapel loodsten. In een zijruimte van de kapel was ook nog eens een broodje-gezond buffet opgesteld met soep en sap erbij. Met een bordje op schoot kon je vervolgens plaatsnemen in de kapel en je o.a. een Brahmssonate van Pieter Wispelwey en Paolo Giacometti (piano) tegoed laten doen. Het enthousiasme was zo groot dat er nog een toegift kwam, hetgeen de planning van het festival wat tartte, maar ach, er kon nog wel wat geschoven worden. Zo was er een klein groepje die werd ontboden door vioolbouwer Jan van Elst. Kijk, hier lopen we door het zeer zonnige Dordrecht naar de vioolbouwer die ons vanalles kon uitleggen over wolftonen en het (on)nut van wolfdoders. Over dat je met meubelolie tot op een zekere hoogte plekjes kunt bijwerken van je cello (géén antiekwas, dan breng je een laag aan die je niet moet willen), het nut van viol om je cello schoon te maken, verder werd de staat van onze celli besproken, want dat vonden we nuttig. Verder nog een rondleiding in zijn werkplaats; een geslaagd bezoek was het. 's Avonds concert in de Grote Kerk. Het terras in de buurt van de kerk zat voor die tijd o.a. vol met concertgangers. De bestellingen werden nogal traag geleverd, zodat het wat haastwerk was. Omdat het eigenlijk overal druk was, had het ook niet veel zin om op te stappen, tenslotte hadden we toch wel trek. Het avondprogramma/openingsconcert in de Grote Kerk werd uitgevoerd door de stadsorganist, het Vlaams omroepkoor en Pieter Wispelwey. Hoe mooi koor begeleid kan worden door één cello, prachtig! Spiegel im Spiegel van Arvo Pärt kan ook heel mooi met cello en orgel worden gespeeld, waarbij de organist mooi gebruik maakte van wat registers. Naast cello en orgel werden ook enkele koorwerken ten gehore gebracht uit het meer onbekende repertoire (heb nooit gehoord van Rudi Tas, James Macmillan en Orazio Benevolo, alles met de titel 'miserere'). De acoustiek van de kerk zat hen niet mee als er ff (extra hard) gezongen en de sopranen vibreerden; ik denk dat ze in een concertzaal nog meer tot hun recht kwamen. Goed, mijn mening, en ook die van mijn buur op dat moment! We waren op dat moment blij dat we ergens achteraan zaten. De 6e cellosuite van Bach werd solo uitgevoerd, ja, toch nog een cellosuite op dit festival en dat weer op de unieke manier van de solist uitgevoerd. Een prachtig slot was de uitvoering van werk van Sir John Tavener: Svyati. Wispelwey ging nu op een stoel op een podium in het gangpad tussen het publiek zitten met natuurlijk wel zicht op het koor. Een prachtige afwisseling van cello die koor begeleid met soms een eindeloos lang vibrato op één toon, dan weer het koor dat de cellist begeleidde in diens melodiepartij. De melodie was wat oostelijk getint, wat van die loopjes van het type (van hoog naar laag): g-ges-es-d. Heel mooi concert dus gehad! Hier uitgebreide aandacht van de locale omroep https://twitter.com/rtvdordrecht?lang=en Cellolina en Christa, hoe was jullie dag?
Een graantje meepikken in Dordt, zo dacht ik een paar dagen geleden. Speuren op de website + ov9292 (kom ik nog thuis in de late avond?). En ja, zo maakte ik gisteren mee: ~masterclass door Ella van Pouke. Een uurtje of 2, vol muzikale aanwijzingen en coaching. Prachtig! ~het avondconcert, zie #41 van Marcelita, vond ik heel bijzonder. Cello, koor, orgel, met diepgaande stukken en heel aansprekende klanken (door de filters vd oordopjes heen). *6e Sarabande (boeiend detail): Pieter Wispelwey speelde de eerste regels van de Sarabande van 6e Bach cellosuite eerst zonder de akkoorden. Daarna begint hij opnieuw (ik hoorde het jaren geleden al eens van hem). Het effect is dat je een heel mooie intro krijgt en de oren spitst.
Ah, ja, daar lag het aan dat ik eerst iets anders hoorde maar wel het melodieus verloop en daarna de sarabande met de akkoorden. Ik vond het al zo apart, maar kon het even niet duiden. Jammer dat ik je niet gezien heb, of was ik zo suf dat ik niet heb opgelet?
Heel leuk, oeps, moet ik wel extra goed spelen! Het is hier zo warm dat de cello zo ongeveer vanzelf wegglijdt. Met de huidige weersvoorspellingen voor morgen, gaat er waarschijnlijk nu achter de schermen vanalles gebeuren om de celli beschut te kunnen laten spelen. De kloostertuin heeft weliswaar mooie bomen, maar het schijnt dat we op een boomloos stuk moeten spelen en dat is niet zo handig. Het principe blijft wel overeind dat we ergens in de stad spelen en niet in die kunsttempel ergens achteraf. Als jullie naar Dordrecht komen morgen, kun je ook nog genieten van cellospel op allerlei plaatsen in de oude stad. Waar die precies gehouden worden en door wie staat op de website van het festival. http://www.dordtincello.nl/hofjesconcerten/
Op vrijdag hadden we weer onze groepslessen met onze eigen docent en 's middags Joachim Eijlander. Het is altijd weer verrassend met welke insteek de verschillende docenten komen! Joachim ging met ons het rondo van Purcell analyseren en dat leidde tot nuanceringen in de manier van spelen. Er zijn ook nuanceringen die de ene docent op de ene manier presenteert en de andere met een andere uitleg. Het effect komt dan overéén; men gaat bepaalde noten wat nadrukkelijker 'los' spelen in plaats van ze aan elkaar te 'smeren'. In de Trinitatiskapel trad vandaag het Indigo pianokwartet op met het pianokwartet in A op. 26 van Johannes Brahms. Natuurlijk lette iedereen vooral op de celliste, Monique Heidema, heel bekend onder de trouwe festivalgangers door de jaren heen. En ook nu is ze gelukkig weer van de partij en wel met een masterclass. Nu dus een prachtig uitgevoerd pianokwartet met mooie cellopartij. Later die dag ben ik naar het nachtconcert gegaan in het Dordrchts museum voor een jazzy uitvoering van sonate opus 65 van Chopin voor cello en piano, maar dan uitgevoerd door een jazz combo met piano, contrabas, saxofoon en slagwerk. De bewerking is van de hand van pianist Peter Stark. De mooie locatie en de jazzy uitvoering, het had de sfeer van een nachtclub met een ijzersterk spelend jazzkwartet (okee, combo is toepasselijker). Je geheugen voor wat betreft het origineel werd zwaar op de proef gesteld en het faalde bij mij behoorlijk, totdat het heel erg bekende (en mij dus ook) langzame deel kwam: deee-es-d-c-g-fff-es-deee kwam. Na de pauze werd ons geheugen met een prachtige uitvoering opgefrist door Pieter Wispelwey en Paolo Giacometti. Dit nachtconcert werd afgesloten met nog een toegift. Met een hoofd vol Chopin en jazzy Chopin liep ik naar ' huis' door nachtelijk Dordrecht. Ik controleerde nog eens mijn wekkers voor het slapengaan!
Zaterdag stond wederom de hele dag in het teken van Dordt in Cello. 's Ochtends repetitie vanwege het slotconcert in de kloostertuin. Dan de cello mee naar een nieuw opvangadresje in het centrum van Dordrecht (Den Witten Haen). Hup, weer naar de Trinitatiskapel voor de lunch en het lunchconcert. Deze keer verzorgd door Merel Vercammen en Joachim Eijlander (deze laatste hebben we ook als docent mogen hebben gisteren). Naast de duetten die zij speelden, speelde Joachim ook solo cello. Tijdens zijn solo ging Merel naar het koor/ruimte boven de ingang van de kapel en het duet dat zij daarna speelden, kreeg een bijzonder soort stereo-effect. Tijdens het hele concert van hen viel mij op hoe mooi hun spel in deze kapel paste qua acoustiek. 's Middags waren de hofjesconcerten. Met een groepje streken we neer in de tuin van "Den Witten Haen" waar ook een concert werd gegeven. Bianca Bongers kwam ons uit eigen werk voorspelen. Haar genre is meer experimenteel. Het geluid van een door de lucht zwiepende strijkstok wordt afgewisseld met pizzicatospel, glissando en andere effecten. Om kwart voor vier verzamelden we ons in de Kloostertuin en bleek daar een grote tent te zijn neergezet om ons te beschutten tegen de zon. Wel een top-organisatie die dat heeft weten te regelen! Inclusief de vele wasknijpers om de bladmuziek vast te zetten aan de lessenaars en ook weer heel veel waterflesjes in koeltassen. Eerst de repetities en daarna de optredens, waaronder die van het Dordt in Cello festival orkest van ToBe. Het spelen ging redelijk lekker, alleen toch nog wel last van wapperende bladmuziek (we gingen spelen voordat mijn muziek goed vast zat). Tot slot 's avonds een prachtig concert in de Grote Kerk met voor de pauze docenten en conservatoriumstudenen mét Pieter Wispelwey en een soliste voor de uitvoering van Kol Nidrei van Max Bruch. Mooi gevoelig gespeeld, soms wat te bescheiden, in ieder geval het applaus dik verdiend! (alleen, zo dom van mij, weet haar naam even niet, wie helpt mij?) Na de pauze voerde het cello8tet Canto Ostinato uit van Simeon ten Holt. Prachtige opbouw, fascinerend spel en aan het einde durfde het publiek nog niet te geloven dat het afgelopen was, maar na een "bravo" uit het publiek een daverend applaus. En zo sloot een geweldig fijne editie, de 15e nog wel, van het cellofestival in Dordrecht af. Dordt in Cello, we komen graag weer in 2019!!!
Marcelita en Christa en Cellolina van dit forum deden mee met het optreden in de Kloostertuin en ik mocht de winderige filmpjes publiceren. 1e filmpje is van de plaatselijke muziekschool ToBe en heb ik hier ingesloten maar niet openbaar gezet, de laatste 2 wel. Wat wordt er naast Air van Bach in het andere filmpje gespeeld?
Ik zie dat het openingsconcert van Dordt in Cello van 45 minuten nu ook is gepubliceerd door RTV Dordrecht en een lunchconcert in de Trinitatiskapel
Dat andere stuk is een foxtrot: Veronika, der Lenz kommt, van Walter Jurmann. Die partij die een groep waaronder ik moest spelen is vanaf 0;47 best dominant te horen (die moest er ook een beetje uitspringen).
Beetje mosterd na de maaltijd, maar dit filmpje vooraf aan het cellofestival van RTVDordt op 22 mei was maar 26 keer bekeken. Het meisje van het Christinaconcours wil later solosolist worden voor een orkest. Een slag om de arm houden is misschien reeeler. Een vaste baan in een beroepsorkest zou al heel wat zijn of genoeg leerlingen om van rond te komen als leraar op een zolderkamertje later. Toekomstige beroeps zetten vaak te hoog in en worden dan gefrustreerd omdat hun ambities kansloos blijken. Maar ik hoop mij te vergissen en haar over 4 of 8 jaar bij het Elisabethconcours voor cello in Brussel terug te zien. Ook niet goed voor je paardenhaar om de cellostok met haar en al in het midden te pakken, lijkt mij. Verder valt mij op dat alleen enthousiaste amateurs schrijven op dit forum en NOOIT beroeps.
Als je jong en enthousiast bent en je hebt al laten zien dat je wat kunt bereiken (een eerste prijs op het Prinses Christinaconcours) wil je graag verder bouwen aan je dromen. Je motivatie, je 'drive' om hard te oefenen is niet zo geholpen bij het idee dat je misschien wel alleen in een beroepsorkest kunt of een lespraktijk. Zo tegen de tijd dat de realiteit blijkt, hangt het van je veerkracht af of je er wat positiefs mee kunt of dat je gefrustreerd raakt. Kortom, ik ben er tegen al vroeg je dromen te relativeren. Overigens, ook als je jong bent, zie je best wel in je omgeving (bijvoorbeeld bij andere cellisten) dat het ook anders kan lopen.
