Mijn uitprobeersel met Magnacore liet ook zien dat ze, naast fantastisch, wel fors zijn. Vanuit mijn ervaring + gelezen info heb ik de indruk dat, als je gaat voor krachtig en warm, vooral Larsen Original en (de nieuwe) Larsen Magnacore Arioso goede kans maakt. (Arioso = Magnacore met lage spanning). Bij Evah geeft Pirastro zelf aan dat het vooral helderheid is, voor de wat donkere cello's. Evah-soft wel wat meer warmte. Voor meer accent op warmte geeft Pirastro aan dat Passione in aanmerking komt. Vervolgens natuurlijk opnieuw het verschil per cello en cellospeler. De test (#137): stel dat je allerlei cellosnaren zo zou laten horen. En dan steeds 2 verschillende spelers en 2 verschillende cello's. Dan ben je wel een stap verder voor je ze aanschaft!
Ik krijg niet een bepaalde indruk van de cello maar wel van de twee typen snaren. Ik vind de klank van de Evah's in Chostakovitz erg slecht maar in Bach en Brahms wat beter tov Magnacore. Het haalt het echter niet bij de Magnacore die -in mijn oren- in alle drie de stukken het beste klinken.
Ha, dat zijn allemaal wel fijne aanwijzingen! Want het blijft natuurlijk een 'woud' aan snaren, zóveel keuze! En zo'n test als jij voorstelt zou wel heel handig zijn. Cello 1 type heel helder van zichzelf. Cello type 2 heel donker. Misschien zou je juist één speler met dezelfde strijkstok op die beide celli moeten laten spelen. Je kunt dan factor verschil tussen cellisten en hun strijkstokken wegvegen (want nvt). Maar goed, ik denk toch dat je wel een weloverwogen idee had waarom het twee verschillend cellisten zouden moeten zijn en ik zou dan ook graag willen weten waaróm.
Goed idee, die heldere en donkere cello's! Met 2 cellospelers, dat zou het voordeel kunnen opleveren dat verschillende streektechnieken een nog bredere weergave van de specifieke snaar kan geven. Tegelijk zie ik voordelen in jouw idee, @Marcelita , juist dezelfde speler met dezelfde stok. Misschien is het dan nog nauwkeuriger te vergelijken.
Op zich zouden verschillende streektechnieken beheerst kunnen worden door één cellist, toch? Dan houd je alleen verschil in druk over die verschillende cellisten op de snaren kunnen hebben bij het spelen. De één dus nog wat krachtiger dan de ander. Dat geeft ook extra informatie over hoe die snaren op de celli klinken!
Cellosnaren met kunststof kern: al wat langer geleden heb ik wel eens wat geprobeerd, nog niet met goed resultaat op mijn cello. Een veelbelovende die ik wel eens op een oude cello bespeeld heb is Obligato (Pirastro): kunststof draden in de kern, omwikkeling chroomstaal (a en d) en wolfram (G en C). A-snaar wel metaalkern. => wie heeft er ervaring met Obligato snaren?
Mijn larsen A snaar die ik geloof ik ergens in najaar 2015 op heb gezet, of was het nog langer geleden (?), begint ongehoorzaam te worden. Scherper, snerpend, volgens mij is-ie een beetje op aan het raken. Nu heb ik wel behoorlijk veel gespeeld, dus dan is het wellicht niet zo raar. Er komt weer een keuzemoment aan, altijd spannend en leuk! Ik heb natuurlijk dit 'draadje' hier weer eens doorlopen, fijn dat dat er is! Ik heb een van nature helder klinkende cello, dus denk ik aan een snaar die vooral ook warmte toevoegt. Ik ben aan het denken over een Evah avontuurtje. Evah soft? Evah passione? Nog iemand een idee?
@Marcelita Evah kan prachtig uitpakken. Niet speciaal warm, hoewel soft soms meer warmte brengt. Evah is eerder helder, ook volgens de fabrikant (Pirastro). Pirastro Passione is meer voor warme toon bedoeld. Ws een Larsen-achtig effect.
Deze is toch een darmsnaar? En zou dat te combineren zijn met nog de D, G en C snaar (die nog goed zijn)?
Ja, wie weet wat het je brengt. Per cello en speler is het weer anders, maar er valt wel iets over te zeggen als je weet wat je wilt. Zoals jij aangaf: cello is aan de heldere kant en je zoekt meer warmte. Nog dit: toen ik met plezier de Larsen Original a-soft een paar jaar bespeeld had (iets helderder, zilver, gamba-achtig) zocht ik ook naar warmere klank. Ik ging terug naar de a-medium. Opvallend dat ik van snaarwijzer de tip kreeg: 'je zou ook de a-strong een kans kunnen geven - je moet soms omgekeerd denken ...'. Omdat ik van iets lagere snaarspanning houd bleef ik toch bij medium. Die bevalt nog steeds. Wel leerde ik ervan: ietsjes dikkere snaar kan ook warmer zijn (ook al is de spanning iets hoger). Maar ja, je weet het pas als je cello geklonken heeft.
Wat leuk dat je dit schrijft! Want ik ben dus nog aan het dubben wélke ik dan zou nemen van de A snaren Pirastro Passione. Want ik zie hier dus keuzemogelijkheden tussen zacht, middel en sterk. Is strong dan die wat dikkere snaar met de iets hogere spanning?
Ja, over het algemeen kun je dat zo zeggen. Bij 'strong' had ik al de indruk van 'hard' en in pricipe is dat ook wel zo bedoeld. Maar het effect van mooie milde 'soft' kan ook iel zijn of schel. En een 'harde' strong kan ook een snaar zijn die wat beter het hout in beweging krijgt. Dan wordt 'strong' ineens 'vol'. Dus de iets dikkere snaar met iets hogere spanning, de 'strong', kan soms een vollere klank geven op een cello die daar behoefte aan heeft. Op mijn cello vind ik dat medium warm, ontspannen en helder genoeg klinkt. Ter illustratie van bovenstaande: de Jargar a-medium klonk op mijn cello schel. De Larsen a-medium dus warmer, ronder en toch helder. Later ontdekte ik, tegen mijn verwachting in, dat a-medium van Jargar een lage spanning heeft. Met al te weinig spanning op de a heeft mijn cello dus een beetje moeite.
Dank voor het delen van deze ervaringen! Nu denk ik hard over strong, of over medium, maar vermoed dat soft fout gaat uitpakken op mijn cello. Op die soft ga ik dus niet wagen. Ook ik ben van jargar naar larsen gegaan. Larsen bevalt mij nog steeds heel goed, maar toch ben ik wel in voor een avontuurtje om te zien wat er nog meer mooi kan klinken. Als het niet bevalt, probeer ik het nog met medium.
Uiteindelijk heb ik medium besteld. Komt ws. vrijdag binnen. De huidige a-snaar is best vervelend scherp geworden en dat speelt niet fijn.
De huidige doet nu echt vervelend: scherp. Alhoewel ik gisteren verder een prima repetitieavond had, betrapte ik mijzelf op krampachtigheid bij het vermijden van die scherpte.
Cellosnaren met zijde kern. In de jaren dat ik nogal zoekend was naar 'de goeie snaar' kwam ik het merk Velvet tegen. Snaren met een zijde kern + kunststof + een speciale metalen omwikkeling. (Velvet maakt veelal bassnaren). Ik had hoge verwachtingen van de a-snaar, met het natuurlijke zijde in de kern. Resultaat: het viel tegen, voor mij op mijn cello. Vooral omdat ik op zoek was naar een zijdeklank, terwijl het resultaat wat hard en scherp was.
Snaren met een zijden kern? Zou dat dan kunstzijde zijn in de vorm van rayon, anders is het niet sterk genoeg lijkt mij. Met rayon als kern kom je dan qua eigenschappen al heel dicht in de buurt van perlon, nylon, stabilon of polyester. (er zijn er nog wel meer). Niet iedere fabrikant geeft de informatie over de samenstelling van het kernmateriaal. Maar dat maakt die snaren van Velvet met 'zijden' kern dan niet echt bijzonder tenzij het toch échte zijde is wat men er in stopt. Addendum: ik heb eens even het internet afgezocht en kom uit op een site waar men beweert dat het materiaal een natuurlijke zijde is uit Brazilië waar het product bestaat uit een 'hoge dichtheid textiele vezel'. Wat dan dan precies is, vertellen ze ons natuurlijk niet. Maar blijkbaar is het sterk genoeg. Verbaast me.
