Chineesje.

Waarom juist jij mompel ik terwijl ik mijn goedkope lelijke Chineesje uit zijn koffer til, de donkerbruine glimmende lak gespoten over helgeel doet denken aan een kermisviool gespijkerd op een draaimolen.
Ik kijk naar de onregelmatig gesneden F gaten de grove zijranden de waardeloos gesneden donkerbruine krul, alleen de toets is eigenlijk mooi denk ik, deze is gemaakt van fijn diepzwart ebbenhout en is er waarschijnlijk per ongeluk opgeplakt omdat hij toevallig voorhanden was.
Maar dan de klank van dit misbaksel, zo gauw ik de strijkstok op de snaren zet raak ik ontroerd zacht fluisterend is ze en toch sterk en zuiver, als ik speel op dit lelijke gedrocht van een Viool ben ik plotseling een betere violist.
In de kast liggen veel mooiere Violen te verstoffen, af en toe span ik op één van deze instrumenten de snaren, en vergelijk die met de klank van het Chineesje maar hoofdschuddend leg ik ze na enige tijd weer terzijde, zelfs mijn mooie dure Franse Viool haalt het niet bij hem.
Het is net als met de vrouwen die ik tegenkwam overpeins ik, de mooie waren vaak leeghoofden die snel verveelden, en de minder mooie waren vaak boeiend en hadden meer inhoud.
Ik heb andere kammen op mijn Violen gezet andere dempers en andere snaren maar het Chineesje blijft mooier klinken, wat ik ook doe.
Ik heb op mijn Chineesje zomaar vier fijnstemmers gezet gewoon omdat ik dat gemakkelijker vond, het was weliswaar tegen het zere been van Bert, maar ik heb het toch gedaan, maar dit doet niets af aan zijn mooie klank die is behouden.
Kijk hem daar nu liggen dit in een opwelling gekochte gedrochtje van een Viool, die mij toch zo dierbaar is.

 

Ahhh... wat een vertederende beschrijving.

Het lijkt mij dat deze Hartedief eerder een "haar" is dan een "hem"...

 

Mijn conclusie was niet zozeer van taalkundige aard. Tobias maakte zelf al de vergelijking met de vrouwen die hij tegenkwam. Met een mooie ebbenhouten toets als grote schoonheid, zit ik ook reikhalzend naar een foto uit te zien.

 

Ja het is een Meisje ik heb per ongeluk Hem geschreven, eigenlijk zijn alle Violen meisjes dat zie je natuurlijk al aan de vorm, mooi gewelfde onder en bovenkant en een smalle taille.
Maar goed hier is dan een fotootje van de kleine meid, ze ligt hier lelijk te wezen op mijn pianokruk, op deze foto zitten de fijnstemmertjes er nog niet op, want zo'n foto kan ik Bert natuurlijk niet aandoen.

 

Bedankt Tobias, voor de foto. Heel moedig dat je na termen als "misbaksel" en "gedrocht" toch nog met een kiekje van je Geliefde over de brug bent durven komen. Ze straalt in ieder geval uit dat ze zich bewust is mooier te zijn dan de pianokruk.

Ooit zag ik een raadseltje op een muur gekladderd: "Wat is de overeenkomst tussen een Vrouw en een Viool?" Het antwoord luidde: "Fijn besnaard en gauw ontstemd!" Met geduld en toewijding van jouw kant hoop ik dat jullie nog veel mooie klanken samen mogen voortbrengen.

 

Een nieuwe snarenhouder en een wat donkerder kinstuk er op gezet, ik hoop dat Oom Frits tevreden is.

 

Ach, over smaak valt niet te twisten en de fijnstemmers hebben we al uitgebreid behandeld.

 

Ebben heb ik ook in voorraad, en ik heb er ook nog één van palissander liggen, dus ik zie nog wel Oom Frits.
Is het trouwens bekend dat het op dit forum nog steeds wintertijd is, dat kan toch niet met dit prachtige weertje.

 

Er is niets zo wisselend dan het uiterlijk van vrouwen. Ik had op de tweede foto het Meisje al bijna niet meer herkend. Toch neem ik aan dat je de kinstukken niet per seizoen wisselt maar er eentje opzet die jou de juiste steun geeft.

 

Ik gebruik nooit een kinstuk ik leg de Viool net als in de oude tijden gewoon op mijn arm, dus die dingen zitten er bij mij voor nop op, dat moet trouwens ook wel want de meeste Violen zijn al van dat ze nieuw zijn beschadigd, omdat ze op de nog niet geheel gedroogde lak zijn geplaatst en dan ook meestal nog veel te strak aangespannen zijn, ik heb eigenlijk maar twee violen die geheel gaaf zijn op die plaats, dus ik kan Meisje gewoon af en toe van een ander kinstuk voorzien, ach ja ik weet hoe vrouwen zijn en ik gun ze hun pleziertjes.

 

Nou ben ik een vrouw van weinig sieraden. Dus een kinstuk op een Instrument schroeven alleen voor het uiterlijk, zou ik niet langer dan 2 dagen op kunnen brengen. In geval van beschadiging zou ik dan toch kiezen om bij een vioolbouwer de lak mooi bij te laten werken. Heel eerlijk gezegd vind ik een kinstuk nooit echt fraai. Het doet mij een beetje denken aan Amazone-Indianen waar de mannen een enorme schotel in hun jarenlang opgerekte onderlip zetten als statussymbool.

Als jij jouw Viool op je arm bespeelt, betekent dat dan dat jij net als ik de knop onderaan bij het staartstuk in de buurt van je oksel houdt? Of toch hoger los op de schouder? Ongetwijfeld heb je wel iets nodig om wegglijden tegen te gaan. Daar gebruik ik een stukje zeemleer voor. Mooi op maat geknipt met een "knoopsgat" zodat ik het aan de knop kan bevestigen. Het zit dan altijd op z'n plaats en is niet of nauwelijks zichtbaar.

 

Rebecspeelster, dat stukje zeemleer van jou doet mij nou weer denken aan het schaamlapje van de Amazone Indianen, dus dat staat ook niet zo fraai.
Fijn dat het nu op het Strijkersforum ook zomertijd is, bedankt Oom Frits, ook namens mijn hondje.

 

Nee Oom Frits het is geen poolhond maar een hond uit Mexico en hij is dol op de zomer, en Taco want zo heet hij kijkt altijd samen met mij naar het StrijkerForum want hij is dol op Violen en dus ook op U Oom Frits, hierbij een fotootje van Taco waar hij voor mijn Laptopje ligt te wachten totdat ik weer in zoem op het Forum.

 

Ho-Ho... ten eerste zie je het lapje niet (en al helemaal niet wat er onder zit ) en ten tweede zal menig zichzelf respecterende Indiaan het formaat afkeuren: rond modelletje van 10 CM Ø. Precies voldoende om het contactvlak tussen de bolle kant van de rebec en mij stroef te laten zijn. Ik zou echt niet weten hoe ik een gelakt instrument op een gebreide trui stabiel zou moeten houden.

Leuke oortjes heeft Taco! Echt gespitst om van muziek te genieten.