Chinese violen: bedreiging of buitenkans? (Antwoord: beide.)

Het blijft dus lastig! Ik heb hetzelfde soort probleem wel vaker aangekaart: hoe herken je een Duits, Frans of Italiaans instrument? Maar dat valt buiten deze topic (of is het "dit topic"?)

 

Ik zag eens een taxateur. (Is dat het goede woord voor zo'n instrumentendeskundige die met een redelijk korte blik de waarde schat?). Op de cellobiënnale in Amsterdam. Sommige instrumenten bekijkt hij nauwkeurig, bij andere instrumenten kijkt hij zelfs niet naar het etiket in de klankkast. Hij vertelde een van de musici dat hij deze vaardigheid had ontwikkeld door jaren en jaren instrumenten te zien en allerlei details direct te zien.

Zo iemand herkent wel Frans, Duits, tijdsperiodes, bouwers, enz. enz.
Maar dan is het toch weer op een andere manier eenzijdig: zo'n superdeskundige strijkt niet een instrument aan! De 'klank-waarde', waar het allemaal om gaat, wordt geheel niet 'bekeken'.

Als ik het goed begrepen heb zijn er vioolbouwers, namens een groep collega's, in China gaan kijken en hebben er afspraken over kwaliteit. Vervolgens bewaken de vioolbouwers die kwaliteit en zorgen voor verantwoorde set-up. Dat kan prima instrumenten opleveren.
Dan zegt 'waar koop ik 'em?' (vioolbouwer/verkoper waar je vertrouwen in hebt)
meestal meer dan 'waar komt 'ie vandaan?' (wel of niet China).

 

Wat is een goed instrument? Dat zou uiteindelijk wel de all-rounder zijn, de alleskunner.
Maar als je als fervent kamermuziekliefhebber een instrument zoekt, ben je misschien niet zo uit op die alleskunner.
Toch wil je als kamermusicus wel een instrument die in alle registers klinkt, je wil ruimschoots je klanken kleuren en lekker soepel bespeelbaar. Maar voor de grote zaal; heb je dan een instrument die makkelijk qua geluid een flink volume kan geven? Je komt al een enorm eind met de keuze van de snaren en eigenschappen van de strijkstok.

Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik op mijn cello dan (dus voor de grote zaal) Larsen Magnacore moet zetten (vermoedelijk de soloist versie als die er is) en qua strijkstok zou ik dan een dure carbon Arcus stok kunnen gebruiken. Alleen al in de laagste prijsklassen waarin ik ze uitprobeerde, merkte ik wat voor een flink volume ik er zonder moeite uit kreeg. Heel apart! Maar goed, eigenlijk weet ik nog niet eens zeker of ik er dan ben.
Is een concertzaal cello de cello die al die oppimpvoorstellen van mij niet nodig heeft?