Waarschijnlijk is of het schroefdraad on de slof kapot. Reparatie is hierbij noodzakelijk. Heb je echter nog ergens een of andere (goedkope) stok staan... Haal, de slof van de stok, en kijk of het schroefdraad inderdaat versleten is, van de andere stok kun je het schroefje afhalen en in je goede stok plaatsen. Wel er aan denken dat je de juist hoogte t.o.v. je stok weer aanhoud want anders zit je slof of te los of te strak. Veiliger is het natuurlijk om er mee naar een vioolbouwer te gaan en weer ens ff goed te laten nakijken. Greetz Remi
Onder het motto: 'beter laat dan nooit', nog bedankt voor jullie reactie. (Bert - Remi) Ik had het nogal druk de laatste weken en ben het totaal vergeten. Het schroefdraad van de moer in het spansysteem was inderdaad uitgesleten. Inmiddels is het weer gemaakt. De stok was pas een jaar oud en het viel dus nog onder de garantie. De uitdrukking vermeid voor weinig gelden kende ik trouwens niet. Waar komt die vandaan?
Ik hoorde van mijn lerares inderdaad dat het haar 1x is overkomen in de bijna 50 jaar dat zij haar stok heeft. Ik zal mijn vioolbouwer/handelaar vragen of in mijn geval de boring scheef is. Ik heb overigens een Paesold stok. Ik dacht dat dat een betrouwbaar atelier was.
Paesold is zeer betrouwbaar, maar ook daar komt het kennelijk voor. Het vorige bericht van mijn hand heb ik verwijderd omdat daarin steeds de uitdrukking "vermeid en weinig gelden" in opdook terwijl ik die niet ken en ook niet heb ingetypt. Zoiets is al eens eerder gebeurd bij een ander bericht. Het forumprogramma schijnt een eigen wil te hebben! Kun je daar even naar kijken JP? (Dit bericht is door BertBoonVioolbouw bijgewerkt op 24/09/2004 om 11:16 uur)
Ik zal er naar kijken. Is waarschijnlijk het woordenfilter... Jan-Peter Edit: Gedaan. Probeer het nu nog eens opnieuw... (Dit bericht is door Jan-Peter bijgewerkt op 24/09/2004 om 14:52 uur)
Hoi Peter, nog even een reactie op wat je zei over dat je te vrijblijvend zou studeren. Ik speel nu voor mijn zevende jaar viool en heb mezelf nooit achter mijn vodden gezeten om het zo maar te zeggen, mijn lerares en ouders evenmin. Er zijn weken dat ik helemaal niet speel (alleen op de repetities van mijn orkesten en op les) en er zijn weken dat ik ineens wtee uur per dag speel. Momenteel zit ik op nog geen half uur per dag, door tijdgebrek. Toch speel ik mee in orkesten waarvan de meeste leerlingen op het conservatorium zitten (niet de vooropleiding), terwijl ik ook daar maar weinig voor hoef te doen. Het zal wel met mijn muzikale talent te maken hebben, maar zo zie je maar dat het echt niet perse nodig is... Veel succes met je vioolspel! P.s. trouwens: als ik echt een vast schema had gehad om te repeteren, was ik waarschijnlijk al lang gestopt...
Kwaliteits criteria voor een goede strijkstok. Tja, een vraag die nooit 1,2,3, beantwoord kan worden, natuurlijk is het in dit topick meerdere keren beantwoord en is er ook behoorlijk over studeren geschreven/gebabbeld. Een paar maanden geleden (november/december 2004) werd het mij duidelijk dat de haren op mijn strijkstok zo goed als overleden waren en er een enorme kaalslag had plaatsgevonden. Wat doe je dan als Hagenees… Je weet dat Kees van Hemert (bowmaker.nl) op de Lange Beestenmarkt zit en maakt een afspraak. Vrijdag ochtend is het zover, eerst de boodschappen doen en dan, in spanning naar Kees. Eenmaal op de Lange Beestenmarkt aangekomen parkeer ik de auto en ga opzoek naar nummer 60. Kees zit midden in een verbouwing, maar gaat door. Ik bel aan op nr. 60 van de LBM (Lange Beesten Markt) en Kees meld dat ik naar het hek aan de linkerkant moet komen, hij wacht daar op me. Nou had ik al meerdere keren de site van Kees bezocht en had inmiddels wel gemerkt dat Kees niet zomaar iemand is die een strijkstokje maakt. Kijk zelf maar eens op de site van Kees, al snel realiseer je je dat je te maken hebt met een vakman, een perfectionist. Maar goed, mijn stokje mocht wel eens opnieuw behaard worden, en dan vraag je advies aan een vakman, in dit geval dus Kees van Hemert. Aan het hekwerk wacht Kees mij op. Met een vriendelijke zwaai opent hij de deur in het hekwerk en met een vriendelijke lach steekt hij als eerste zijn hand uit. Het ijs is gebroken en we wandelen al pratend (amateur en professional) naar zijn atelier. Kees is de rust zelve, eerst zijn jong hond naar binnen, kijkuit voor de opstap en dan verder. Eenmaal binnen valt mij de mond open (op zijn Haags valt je de bek open). Eenmaal binnen bij Kees voel ik me thuis, ondanks dat Kees voor grote violisten werkt, stokjes behaard, hersteld en bouwt. Kees is gewoon Kees. Mijn vioolkist gaat open en vol trots toon ik mijn viool (de Rugerri) en mijn strijkstok. Zonder mij maar dan ook een keer te kwetsen of zo geeft kees te kennen dat het niet de moeite waard is om mijn stok te laten beharen. Een te goedkope stok die het eigelijk niet waard is. Maar Kees is niet moeilijk en begrijpt waar een beginnend violist mee worstelt… kennis. Die ochtend krijg ik de ene na de andere strijkstok in mijn handen, van modern tot barok, van goeie koop tot heel duur. Een goede (2e, 3e, 4e of 5e, hands) strijkstok is niet en kan niet goedkoop zijn, je bouwt nu eenmaal geen goede stok in een paar uur van een ongeschikte hout soort. Tja, daar sta je dan met je stokje, jouw stokje. Geheel belangeloos krijg je de ene (pracht) stok na de andere in je handen. Moet je eens voelen hoe deze zich strekt en hoe mooi de balans van deze stok is en kijk eens en voel eens hoe licht en makkelijk deze stok… Ja, je staat daar als amateur, beginnend violist (en je weer niet of het ooit iets zal worden) en je wordt als een concertmeester behandeld, als Perlman, Menuhin, van Zweden, Claire Huyds, Theo Olof. Daar sta je dan, Jan L*L, en wordt als een koning behandeld. Veel, heel veel heb ik die middag mogen leren over de strijkstok, met stokken in handen staan die ik nooit zal kunnen betalen. Maar sparen voor een mooie (lees goede) pernambuck stok, daar ben ik wel aan begonnen. Mijn oude stok was de moeite niet waard,en dan. Zoeken, zoeken en kijken naar een alternatief. Een alternatief, de carbonstok, heel modern, zeker als je een c.a. 200 jaar oude viool hebt. Inmiddels ben ik de trotse eigenaar van een carbonstok van Carbondix ***, gekocht bij ons aller Bert Boon. De stok is scherp, vlijmscherp, daar waar de oude stok sommige dingen met de mantel der liefde weg lied, verdoezelde, bedekte. Is de nieuwe moderne carbon stok scherp, haar scherp, ze laat iedere fout (daar heb ik er nog al wat van) heel mooi horen, zonder schaamte. Zonder pardon laat ze door haar scherpte iedere fout in intonatie iedere minimale misgreep gewoon horen, heel duidelijk, zonder gêne. Verder heeft de stok een veel betere balans, meer grip (natuurlijke druk) op de snaar en spreekt heel goed aan. Natuurlijk speelt het nieuwe haar een heel grote rol. Tja, dan heb je een nieuwe moderne carbon stok die bijna zo aan voelt als een Pernambuck stok van c.a. 200 a 400 euro. Voorlopig zou een echt goede pernambuck stok voor mij als een vlag op een ...schuit zijn, en gewoonweg zonde, maar ben echt in mijn nopjes met de nieuwe carbon stok. Voor de gevorderde speler misschien een optie als tweede stok, voor mij voorlopig eerste keus. Groetje van Remi (Dit bericht is door remi bijgewerkt op 27/01/2005 om 22:15 uur)
Anderhalve week geleden ging ik ook op strijkstokkenjacht. (Het verschil met Remi was alleen dat ik dat ook van tevoren al van plan was ) Niet bij Kees van Hemert, maar bij de vioolbouwer in de buurt waar ik de laatste tijd verontrustend vaak kom . Ik had een afspraak, dus toen ik kwam lagen er al heel wat stokken klaar, nieuwe en oude, en allemaal een heel stuk beter dan mijn oude stok. Al bij de eerste stok was het verschil met mijn oude stok heel duidelijk merkbaar. Een wereld van verschil, ik wist niet dat mijn viool zoveel mooier kon klinken. Het echte karwei was om de stokken met elkaar te vergelijken, erg leuk trouwens om te doen. Uiteindelijk ging ik weg met een mooie oude stok, en hij bevalt erg goed. Het grappige is, een tijdje terug ging de klank van mijn E-snaar me steeds meer irriteren. Een nieuwe E-snaar erop van een ander merk hielp al iets, maar mijn nieuwe strijkstok doet ook wonderen! Geen irritaties meer aan de E-snaar in ieder geval
Hey Andrea, Dat wat je schrijft over strijkstokken jacht, heel mooi, maar het kost een paar centen. Bij Kees van Hemert heb ik met de mooiste stokken in mijn vingertjes gestaan. Kees vertelde dat het grootste gedeelte van het door hem ingekochte hout niet voldoet aan de wens die hij stelt aan het perfecte hout voor een goede tot heel goede stok. Ik ga er vanuit dat als Kees het heeft over een heel goede stok hij het heeft over een stok waar o.a. Jaap van Zweden of Joshua Bell trots op zou zijn. Topklasse dus. Het mooie/leuke is dat ik als prutsertje, beginneling, noob, met de mooiste stokken in mijn handen heb gestaan, stokken die variëren van 400 tot ruim tig-duizend euro. Zonder onderscheid, mogen voelen, kijken, opspannen etcetera en dan ook nog eens een enorme hoeveelheid uitleg krijgen. Vervolgens de deur uit gaan met je viooltje en stokje, maar tevreden en een beetje teleurgesteld. Maar ja, aan de andere kant heb ik een naar mijn mening heel strakke stok met een mooie balans (niet perfect, maar carbon stokkenbouwers zijn naar mijn mening geen stokkenbouwers van de oude stempel, als Kees). Toch is de Carbondix een naar mijn mening heel goede keus, hij is dankzij moderne techniek heel strak, heeft het juiste gewicht en is telkens weer op precies de zelfde manier te bouwen, zonder verschil. Dus moet het mogelijk zijn om een stok te bouwen die de eigenschappen heeft van een van de grootste stokken-bouwers (Tourte). De stok is voor zover ik het kan overzien een mechanisch instrument waarbij balans, gewicht, gewichtverdeling, stijfheid en zo een rol spelen. Dit in tegenstelling tot de viool, waarbij …. Tientallen, honderden, duizenden, en misschien zelfs miljoenen factoren een rol spelen. Wat was toch in hemelsnaam het geheim van o.a. Antonio Stradivarius en Giuseppe Guarneri del Gesù, een Carlo Bergonzi. Maar het zelfde geld voor de makers van strijkstokken, kijk maar eens op www.tarisio.com in het archief. Voorlopig is en wordt het voor mij nog even dromen van een echte van Hemert stok, maar ik heb makkelijk praten, ik woon relatief dicht bij Kees, mocht ik zo ver komen met mijn spel dat ik een heeeel goede stok mocht willen, dan is de Lange Beestenmarkt in Den Haag voor mij wel heel dichtbij (misschien kan ik een goed woordje doen voor de een of ander, je weet nooit) Groetjes, van Remi (Rugerri)
Hoi Remi, je hebt gelijk, het is een aardige investering, en ik had het geluk dat ik dat nu kon doen. Maar de stok die ik nu heb kan ik in principe de rest van mijn leven mee doen, mocht ik op een gegeven moment een nog betere profi-stok willen, dan is de stok die ik nu heb een ideale reserve. Carbonstokken heb ik nog nooit geprobeerd, wel positieve verhalen over gehoord. Als het goed is zie ik komend weekend iemand die er een heeft, misschien mag ik die van haar proberen. groetjes, Andrea
Hallo Stokken van koolstofvezel bieden volgens mij de beste prijs-kwaliteitverhouding. Voor 200 EUR kan je een redelijk goede koostofvezelstok kopen (geschikt als studiestok, zelfs voor pre-professionelen) waar je voor dezelfde kwaliteit wellicht 500 of meer EUR zou betalen aan een klassieke houten stok. Maar wie wat veeleisender is of (semi-)professioneel aan de slag is, verkiest toch een stok die alles doet wat je vraagt. En dan laat een kunststof stok je in de steek. Spijtig, want voor zo'n stok betaal je dan 1500 of 2000 EUR. Ik speel af en toe met een stok van zowat 5000 EUR (van een vriend), en dan heb ik het gevoel dat ik met een Rolls Royce rijd... Luuk
OM dit onderwerp weer even op te pakken: Ik wilde mijn strijkstok na vele jaren weinig intensief gebruik opnieuw laten beharen omdat hij ondanks harsen wat glad leek te worden en minder goed aansprak, vertelt de (ervaren amateur-)vioolbouwer mij echter dat de haren niet slijten en opnieuw beharen niet nodig is zolang er voldoende haar op zit. Het verhaal van de schubjes zou onzin zijn. Heeft hij daarin gelijk? Voor mijn gevoel namelijk niet. tweede punt, ik wil ook een andere stok hebben, liefst beter. Is een echt goede stok altijd relatief duur (zeg maar vanaf 700 euro) of is de kwaliteit zo persoonlijk dat deze niet afhangt van de prijs? Ik ben benieuwd naar reacties van meer deskundigen dan ikzelf.
Volgens mij kun je een redelijke vergelijking maken in (speel) kwaliteit tussen een cabon stok van 100 euro en een houten (pernambuck) van rond de 400 tot 600 euro (massa fabrieks stokken of kleinschalig). Voordeel is dat carbon bijna niet tempertauur gevoelig is en helemaal gen invloed ondervind van luchtvochtigheid. Juist het haar speelt daarin een grote rol. Remi
Ewout, Ik kan de mening van je vioolbouwer niet delen en ben van mening dat de haren van een strijkstok wel degelijk slijten. [Als dat niet zo was, konden de strijkstokkenmakers wel in de WW]. Dat slijten bestaat inderdaad uit het verdwijnen van de schubben die als het ware fungeren als weerhaakjes. Een strijkstok dient daarom ook behaard te worden met haren die om en om verschillende richting hebben, zodat bij op-en afstreek steeds grip ontstaat. Wat ik uit je bericht niet begrijp is, waarom na jarenlang nauwelijks gebruik, de strijkstok niet meer bruikbaar zou zijn. Zijn gladde haren niet het gevolg van aangehecht stof en vuil? Wanneer de stok eenmaal glad is krijg je er ook veel moeilijker hars op, want de haren ‘pakken’ niet. Mogelijk dat je hier wat moet reinigen met een beetje alcohol en opnieuw proberen te harsen? De stok is wellicht nog lang niet aan opnieuw beharen toe. Een nieuwe betere stok zal meestal wel duurder zijn. Dat heeft ook te maken met de veerkracht en slapte. Sommige stokken kun je -wanneer ze opgespannen zijn- heel gemakkelijk zijwaarts buigen, hetgeen een indicatie is van een te slappe stok of veel te veel haar voor die betreffende stok. Ook het doorzwiepen bij een verticale beweging na plotselinge stop, geeft aan dat de stok te slap is. Het gaat er in veel gevallen ook om waar het zwaartepunt ligt en wat het gewicht is. Laat je niet verleiden door allerlei prijsopdrijvende snufjes waar je niets aan hebt, zoals een zilveren omwikkeling, zilveren plaatjes aan de punt of overdadige parelmoer versiering. Of een stok rond of achtkantig is, maakt niets uit in z'n gedrag, is zuiver een kwestie van persoonlijke voorkeur. Iedere stok heeft z’n persoonlijke eigenaar. M.a.w. zoek die stok die exact aan jouw wensen voldoet. Bepaal daarna of je de gevraagde prijs ervoor wilt neer tellen. Een goede stok uitzoeken is soms nog moeilijker dan een viool kiezen.
Remi, Ik denk dat dat hele geheim is terug te brengen tot enerzijds vakmanschap in ambachtelijke zin en anderzijds inzicht in het gebruikte materiaal. Want als kind van de Verlichting weiger ik te geloven dat er tovenarij aan te pas kwam Maar het is onontkoombaar dat in een tijd van verhoogde doelmatigheid en 'shareholders value' het ambacht is gereduceerd tot productie. En dan gaan mijn gedachten niet zozeer uit naar tot productiefactoren gereduceerde ambachtslieden als wel naar managers die een (voorheen ambachtelijk) benadering hebben gedevalueerd tot targets en doelstellingen. En een wegwerpcultuur. Productiemethodes die ambachtelijk kunnen hebben verschraald tot processturing. Kortom, de vooruitgang. Ik word oud, geloof ik Hopf
Hey, Om even terug te gaan over die strijkstokken, ik denk dat je pas het verschil kan maken als je al een paar jaar speelt. Het is het beste om gewoon te beginnen met een gemiddelde strijkstok. Want ook al is je strijkstok zo goed en duur, betekent het niet dat je daardoor beter speelt. De klanken die je maakt komen gedeeltelijk door je strijkstok, maar je techniek speelt er een grotere rol bij. Inmiddels speel ik al zo'n 4 jaar viool, en sinds vorig jaar merkte ik pas dat mijn stok niet aan alle eisen voldeed, een goede reden om een duurdere betere stok aan te schaffen. Ik denk dat de prijs er sowieso helemaal niet toe doet, maar wel hoe de strijker de stok zelf ervaart. gr Ihab
Het is niet perse afhankelijk van het aantal jaar dat je speelt, denk ik, maar van je niveau. Meestal komt dat met de jaren ook wel, maar dat gaat niet altijd op. Ik speel nu pas bijna twee jaar cello (het is niet helemaal eerlijk, want ik had al bijna 10 jaar ervaring op viool voor ik cello ging spelen) en heb vorige zomer een eigen cello en dus ook een stok mogen uitzoeken. Waar het uitzoeken van een cello al moeilijk was, was het vinden van een stok misschien wel nog lastiger. Gelukkig had ik daarvoor een leenstok, waar ik niet mee over weg kon, dus ik had iets om op te richten. Uiteindelijk had ik twee stokken waar ik wel mee over weg kon en heb daarvan toch de duurste gekozen, omdat die kwaliteit gewoon hoger was. En dan is de keuze voor meteen de goede stok, of de minder dure stok en de kans dat ik daar na een jaar of twee jaar op uit gekeken zou zijn. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, wat je van een stok verwacht is best wel persoonlijk. En inderdaad kan je pas goed zeggen wat je fijn vind als je langer speelt en ook daadwerkelijk verschil voelt.
Om maar even een oud topic weer op de voorgond te zetten een mededeling die ik echt kwijt moet: ik heb eindelijk besloten een neiwue strijkstok aan te schaffen en DIT HAD IK VEEEL EERDER MOETEN DOEN. Ik heb er nu 2 op zicht: een paesold en een paulus en heb echt een probleem want het lukt me niet om te kiezen. De ene speelt zo lekker en geeft zo'n mooi geluid. Met de andere krijg ik niet dat hele mooie geluid, maar wel een veel intenser geluid. Niet te vergelijken dus. En ik vind het te duur om ze beide aan te schaffen. Dus als iemand nog tips heeft hoe te kiezen dan houd ik me aanbevolen
