Delen van het voorblad voorbereiden/recht maken

Mijn aller eerste vraag is: hoe heb je het hout gekregen? Als een stuk, bijna gehalveerd? Of zijn het twee afzonderlijke delen die niet per se bij elkaar horen?

 

OK, dan ga ik daar van uit.
Van het grootste belang is dat de nerf haaks komt te staan. Daartoe moet het vlak wat er loodrecht op staat precies geschaafd worden. Ik heb er even een schetsje bij gemaakt, omdat een plaatje veel meer zegt dan duizend woorden, althans dat beweerde ooit een (vroeger) trouw SF-lid:

​

Wanneer eenmaal de bladen verlijmd zijn moet het gehele vlak volkomen vlak geschaafd worden. Het te lijmen vlak moet zo veel mogelijk parallel lopen aan de nerf en vice versa. Echter, er moet ook voldoende materiaal over blijven om alles vlak en haaks op de nerf te krijgen. Een kleine correctie aanbrengen nu, vergemakkelijkt het later verfijnen.
Ik hoop dat je hier weer verder mee kunt.

​

 

Tekening (#5) is juist!
Volgens mij wordt na 'open klappen' van twee helften de ontstane buitenkant altijd de binnenkant van het blad. Dat heeft te maken met hoe het tablet gezaagd wordt door de zagerijen en dat is toch eigenlijk meestal hetzelfde. Maar ja, zo lang die nerf loodrecht komt te staan op het grondvlak zou een omkering ook mogelijk zijn. Ik heb daar geen ervaring mee. Er zijn trouwens wel meer dingen die Johnson & Courtnal anders doen. Die vrijheid is er.

 

Voor het achterblad is dat van minder belang.

 

Bij een haaks stand van de nerf is het bovenblad wel het sterkst, maar er is nog een ander aspect. Het gaat ook om de krachtenverdeling in de dwarsrichting. En jazeker, heeft dat allemaal invloed op de distributie van de diverse frequenties. Een veel bepaalde parameter in dit opzicht is de elasticiteits Modulus die aangeeft wat de stijfheid in de dwarsrichting is. Het bovenblad is akoestisch gezien het meest belangrijke onderdeel van het instrument.

Er zijn op dit gebied ook al ontwikkelingen gaande zo vanaf 2001. Een bekende bouwster is Helen Mitchetschläger (Woont in Manchester). Zij heeft zich bezig gehouden met de gedachte het bovenblad niet op dikte te steken, maar te buigen nadat er een zeker dikte is aangebracht. Dat heeft ze 'stoombuigen' genoemd.

​

Hout wat akoestisch gezien het beste is, blijkt de grootste stijfheid-dichtheids verhouding te hebben. Gebogen hout vergroot de stijfheid van ieder stuk hout, aldus Mitchetschläger.

Helen heeft op deze manier 24 alviolen gebouwd met gebogen bovenbladen. Ze vindt dat ze krachtiger klinken, gemakkelijker aanspreken en een veel breder klankspectrum hebben dan de gestoken bladen.

 

Ik had echter wel wat bedenkingen tegen de manier waarop die bladen dan verlijmd zouden worden en heb daar contact over gehad met Helen. Ze beweert dat na het vlak schaven de bladen heel goed aaneensluitend te krijgen zijn en de lijmnaad na verlijming er goed uitziet. Je hebt namelijk maar een millimeter of vijf contact, terwijl er met de reguliere methode een lijmvlak is van 15 of 20 mm. Die verbinding lijkt mij gemakkelijker volledig te krijgen dan wanneer er slechts een aantal mm's ter beschikking staat.

 

Hier nog wat afbeeldingen van het stoombuigproces:

 

Het gaat er om uitleg te geven waarom de nerf haaks dient te staan op het vlak. Maar niet iedereen begrijpt dat.